"I'm so sorry, we couldn't save him."

 

As those words were spoken, I felt my whole world came crushing down.

 

Those painful words kept going inside my head.

 

Repeatedly.

 

My dad.

 

Ang sakit. Sobrang sakit.

 

Hindi ko ma explain kung gaano kasakit yung nararamdaman ko ngayon.

 

Bakit ba nangyayari to?

 

Bakit nya kami iniwan?

 

Bakit? Bakit?

 

I heard my mom wailed beside me.

 

She's heartbroken.

 

How more painful it would be for her? Than us her children?

 

Naramdaman ko na basang basa na yung damit na iniiyakan ko.

 

Hindi ko alam gagawin ko kung wala sya dito.

 

Pero hindi nya naman ito pinansin at patuloy lang sya sa pagpat ng kanyamg kamay sa mga balikat ko.

 

My dad

 

He was the best. He was the comfort to us, his wife and his children.

 

Ibinigay nya lahat lahat para sa aming pamilya nya.

 

Naaalala ko pa, sya lagi namin unang nilalapitan ni ate tuwing may problema kami. Hindi nya kami agad jinajudge.

 

Pinapakinggan nya lahat.

 

My dad, he's a good listener.

 

Lagi nya kaming pinapakinggan kahit nga parang wala pang kwenta minsan yung sinasabi namin. Pero kahit ganon lagi syang nakikinig.

 

Naririnig ko pa rin ang iyak ng mom ko.

 

Sobrang sakit na sa akin, ano pa kaya yung nararamdaman ng mom ko?

 

Unti-unti kong inalis ang pagkakapatong ng ulo ko sa mga balikat ni Winter.

 

Tumingin ako sa mama at sa ate ko.

 

Nakayakap ang mom sa ate.

 

Umiiyak si ate, tahimik lang.

 

Niyakap ko ang mom ko at naramdaman ko na umalis sya sa pagkakayakap sa aking ate.

 

Naramdaman ko ang paglapat ng ulo ng mom ko sa may baba ng braso ko at naramdaman ko ang unti-unting pagkabasa ng damit ko.

 

Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pagtayo ng kasama ko. Lumapit sya sa ate ko.

 

Nakita ko naman ang pagyakap ni Winter sa ate ko at narinig ko naman ang paghikbi ng ate ko.

 

Lumingon ako sa may pinto kung nasaan ang dad.

 

Lalo ko lang naramdaman ang lungkot na nararamdaman ko.

 

"I'm so sorry, we couldn't save him."

 

"You can see him at the room if you want"

 

Hindi pa rin kami pumapasok sa loob ng ICU.

 

Malungkot na makita sa ganoong state ang aming butihing ama.

 

"Relatives po ba kayo ni Patient Yoo?" rinig kong tanong ng isang nurse

 

"Yes po" mahina kong sagot

 

Nakita ko naman ang pag-alis ng yakap ni ate Irene kay Winter at napatingin sa direksyon ng nasabing nurse.

 

"Pupunta pa po ba kayo? I momove na po kasi namin ang patient." marahang sabi nito

 

Naramdaman ko ang mabilis na pag-alis ng mom ko sa akin.

 

Nilingon nya ang nurse.

 

"Pupunta na kami ngayon" sabi ng mom ko at tumayo na nga

 

Muntik ng bumagsak ang mom. Buti na lang mabilis ang reflexes ni Winter kung hindi natumba ang mom ko.

 

I look worriedly at my mom.

 

She look lost.

 

Pumunta kami sa loob ng room at agad na nakita ang katawan ng dad ko ng nakatakip na ng kumot.

 

Naka-off na rin ang mga machine.

 

Indicating na wala na talagng buhay ang pasyenteng nasa kwarto na ito.

 

Dahan dahamg lumapit ang mom ko sa nakahigang katawan ng father ko.

 

Inalis ni mom ang naka cover na kumot sa mukha ng kanyang asawa.

 

Tumingin kami ni ate sa isa't-isa.

 

Worried sa aming mom.

 

Narinig namin ang malakas na pag-iyak ni mom.

 

Napaalis ang tingin namin ni ate sa isa't-isa at lumapit sa mom namin na umiiyak parin.

 

Mga luhang patuloy na kumakawala sa kanyang mga mata.

 

Tumingin ako sa dad.

 

He look peaceful and serene.

 

Nakita ko ang pagdampi ni mom ng kanyang mga kamay sa mga pisngi ng aking ama.

 

Lumapit pa sya dito at tumitig lang na para bang minememorize nya ang buong hubog ng kanyang asawa.

 

Kiniss ni mom si dad.

 

Tumayo na si mom sa tabi ni mom at lumapit sa amin.

 

"Bid your dad a goodbye." mahinahong sabi ni mom

 

Umalis si mom at lumabas.

 

Sumunod naman dito si Winter.

 

Naiwan kaming dalawa ni ate dito sa loob bukod sa dad namin.

 

Naupo ko sa gilid ni dad at sa kabilang side naman si ate Irene.

 

Tumingin kami kay dad.

 

Kinuha ko ang kamay nya at hinawakan ito.

 

Tinaas ko ang lifeless na kamay ni dad at nilapit ito sa aking mga pisngi.

 

Kiniss ko ang kamay ni dad.

 

Goodbye dad, thank you for everything you have done for us, your family. I love you.

 

Tumayo na ako at tumingin kay dad sa huling pagkakataon.

 

Yung huling pagkakataon na titingin ako sa kanya na walang may nakapagitan sa kanya.

 

Nauna ng umalis si ate Irene at dahil daw hindi nya kayang makita na ganoon si dad.

 

Bago ako umalis, kahit na alam ko naman na babaguhin nila ito pagkalabas ko ay iniayos ko ang kumot kay dad na para bang natutulog lang sya sa bahay.

 

Kinumutan ko sya hanggang sa may beywang nya.

 

Tumingin ako sa dad.

 

A life well live dad. Thank you and Goodbye.

 

 

-

 

 

Wake na ng aming butihing ama.

 

First Day.

 

Hindi ko matingnan ang dad sa loob ng coffin.

 

Hindi pa rin ako tumitingin since ng dinala sya dito.

 

Hindi ko kaya.

 

Six hours na rin na naka laid si dad dito, sumilip na si mom at ang ate ko pero ako hanggang nayon ay hindi pa rin.

 

7:00 pm na

 

Kanina pang 6 andito ang in-laws ko.

 

Dumating na rin ang mga co-workers ni dad from his work.

 

Professor ang dad ko sa La Salle at Economics naman ang tinuturo nya.

 

Nakakatuwa lang na m