CHAPTER ONE

ANNOUNCEMENT! ALL STUDENTS OF SCHOOL OF PERFORMING ARTS ARE REQUIRED TO ATTEND THE MEETING DE AVANCE THAT WILL BE HELD IN THE COLLEGE AUDITORIUM AT 1:00PM. PROFESSORS ARE REQUIRED TO EXCUSE THEIR STUDENTS FOR THE SAID ACTIVITY.

“Hoy Kim! Sa kabilang campus ka pa ba umihi? Bat ang tagal mo makabalik?” bati sa’kin ni Yizhou pagka-upo ko sa nireserve niyang seat sa tabi niya. We chose to have our lunch in the auditorium para makakuha agad kami ng magandang pwesto at dahil na rin sa sobrang daming students ngayon sa food court.

“Binigyan ako ni Kuya Key ng chocolate cake, share sana tayo, kaso mukhang ayaw mo naman.” sabi ko, habang dahan-dahang nilalabas ang clear lunch box na may lamang malaking slice ng chocolate cake. I can see her side eyeing the dessert that I placed on her armchair table. I smirked. Halatang natatakam na siya dito.

“Oh!” sabi ko, sabay abot ng disposable fork sa kanya. She didn’t budge. Nakaka dalawang subo na ako ng cake pero si gaga hawak hawak parin ang tinidor at pinapanood lang ako kumain. “‘Wag ka magmaganda Ning, hindi kita susubuan.”

After my fourth spoon of cake, tumigil na ako. Nakaramdaman na kasi ako ng pagka umay.

“Di ka parin ba kakain?”

“Umay kana noh?” patanong niyang sagot. Agad naman siyang nagsimulang kumain habang binabalot ko ng tissue ang plastic spoon na ginamit ko.

It’s already 12:45pm when students start swarming the auditorium.

“Akin na yung fork mo, ako na magtatapon.” I offered. Since busy pa siya mag punas ng bibig at armchair table niya. Nasa side ko din kasi ang pinakamalapit na trash bin.

“Reserve mo upuan ko ah!” bilin ko sa kanya bago ko tinahak ang masikip at mahabang hilera ng mga upuan.

Nagulat nalang ako nang biglang may sumigaw na naka megaphone mula sa last row, sa may pinaka likod ng audi. “YURI! SYOUNG!” tawag nito. Sabay-sabay namang lumingon ang ibang students sa direksyon na pinanggalingan ng ingay.

Dalawang matatangkad na babae ang biglang tumakbo paakyat ng last row. Ah !

Inabot ako ilang minuto bago makabalik sa upuan na ni reserve ni Ning para sa’kin. Ramdam ko ang sakit ng hita ko dahil sa mga pagtama nito sa armchair table ng mga dinaanan ko..

“Tagal mo makabalik ah.”

“Kung kaya ko lang mag long-jump galing isle papunta dito ginawa ko na sana, Ning.” nang makaupo, napansin ng mga mata ko ang dalawang bakanteng upuan sa tabi ko. May dalawang bag na nakalagay sa isang upuan, habang ang lunch box ko naman ang nakalagay sa isa.

“Hoy, bat mo naman ginagamit ang lunch box ko pang reserve ng seats ng ibang tao?”

“Hindi ko naman gagawin yan kung hindi ko kilala yung tao no” sagot niya habang tinitignan ang itsura niya gamit ang kanyang compact mirror. Pinanood ko siyang mag ayos ng buhok nang bigla niyang isinara ang hawak niyang compact mirror at humarap sa akin. “Besides, you’ll thank me for what I did.” sabi niya, sabay kindat sa akin.

I rolled eyes at her, “ewan ko sayo, ang kapal ng make-up mo.”

I checked the time on my watch, it’s already 1:15pm pero di pa rin nagsisimula ang program. Minabut