"Irene, sorry talaga. Alam kong day- off mo ngayon pero kailangan kasi ako ng kapatid ko. Sorry talaga. Bawi ako next time. Naabisuhan ko na rin si boss. Salamat talaga ha, pasensya na." sabi ng kausap niya na nasa kabilang linya.


"Okay lang po. Wag kayo mag alala.. Pakisabi po dun sa kapatid niyo, pagaling siya. Sige ho.." with that, naputol na yung tawag.


Madaling araw nang tumunog yung selpon niya, tumatawag yung isang kasama niya sa trabaho. Pinakiusapan siya na siya muna ang duduty ngayong araw, may emergency daw kasi sa kanila at kailangang umuwi sa probinsya, at si Irene lang ang pwedeng pakiusapan. Siya naman lagi, kapag naghahanap ng kapalit. Supposedly, day- off niya ngayon (Sunday), at araw din para maglinis ng apartment niya at laba day, but since kailangan niyang pumasok sa trabaho, ipagpapaliban niya nalang muna. Okay lang din naman since double pay siya kapag ganun.


"--Oo te matapos niyang sabihin yun, hihingin yung number ko? Aba kapal niya.." litanya ng kasama niya, kanina pa nagkikwento ng kung ano- ano.


Ngayon naman yata, yung topic niya is about don sa nantitrip sa kaniya malapit sa kanila, Jeongyeon yata yung pangalan. Eto namang si Irene, labas pasok lang sa tenga niya. Busy siya tumawa sa utak niya. Hindi maka get over sa nangyari kagabi. Pati ba naman siya, nahawaan ng kamalasan.


"Ang ganda ko naman para ibigay ko sakanya.. Then.. Oy!" tapik niya kay Irene, "Nakikinig ka ba? Di ka naman nakikinig eh!"


"Ha? Nakikinig naman ako.."


"Teh sinong niloloko mo? Kanina ka pa nangisi dyan, wala naman ako nakakatawang kwento."


"Ha? Hindi ahh.. Tuloy mo lang.. Oh tapos, anong nangyari?"


"So ayon, sabi ko nga sakanya.."



Piniling umuwi ni Irene ng mas maaga, hindi na nag overtime dahil nga may pasok pa siya bukas sa iskul, at may mga kailangan pang tapusin bukod sa kumakaway niyang labahin.


Pagkarating niya ng bahay, agad niya namang inuna itapo ang basura. Naging routine niya na ang pagtatapon ng basura, everytime na makauwi.


"Uy miss!" napalingon siya nang may tumawag sakanya matapos ilagay ang basura sa usual spot.


Bumungad sakanya ang Seulgi na nakangiti, pababa ng hagdan at may dala- dalang basket ng labahan.


"Hindi naman masyadong obvious na maglalaba ka.." bungisngis ni Irene,  sinalubong si Seulgi.


"Uhh well.. that." nahihiyang napakamot ng ulo, "Naghahanap ako ng laundry shop.."


"Ang weird mo talaga.." tawang- tawang comment niya.


"Huh? Anong weird don? San banda?"


"Wala. Nevermind." natatawa niya pa ring sagot, saka hinila na si Seulgi out of reflex, "Tara, sabay na tayo."

Napag isipan niyang magpa laundry nalang din, to save time since may mga tatapusin pa siyang mga schoolworks, yun nga lang hindi save sa pera. Mano- mano kasi yung paglalaba niya, wala kasi siyang washing.

Saglit na dumaan sila sa apartment ni Irene para kunin ang kaniyang mga labahan, nilagay sa isang bag. "Sure ka na bang dyan mo lang ilalagay yung mga damit mo? Ang weird kayang tingnan." hagikgik niya.


Tinaasan lang siya ng kilay ni Seulgi. "Okay lang yan, di naman mabaho tong mga damit ko." saglit na inamoy kung mabaho ang damit. Naka upo siya sa sofa, naka patong sa lap niya ang laundry basket.


"No, I mean. Ang weird lang kasi. Pwede naman sigurong bag? Required bang laundry basket?"


"Aba syempre, kaya nga laundry basket kasi lalagyan ng labahan.." a not so obvious niyang sagot.


"Wow nice. Ang galling mo sa part na yan." zinipper na ang bag, buti nalang at nakapag laba siya nong isang araw kaya hindi g