TW. mild mention of harrassment

"Hello po, welcome sa Maligaya & Maningning's Kitchen!" bati ng magbestie sa kapapasok na costumer. 

Ano nga ba ang istura ng MMK at bakit ito masyadong dinarayo ng mga tao? Number one na diyan ang pagkain nila siyempre. Napakasarap pero napaka-affordable! Hindi tinipid ang serving ng ulam at murang mura lang ang extra rice. Hindi rin mukhang cheap ang lugar nila dahil kaunting push nalang ay magmumukha na silang kapatid ng Mang Inasal. May Air conditioner sila, magandang lighting, second floor pero mas kabog sila dahil sa pangmalakasan nilang wifi na ibinibigay lang ang password kapag nag-order ka ng hindi bababa sa singkwenta pesos.

"Babalik kaya si Wendy Son dito?" tanong ni Winter sa kanyang bestie na busy sa pagtulong sa kanilang serberdor. Malapit nang mag-alas sais.

"Ewan ko lang. Tinext ko siya kagabi pero hindi naman nagreply." kibit balikat ni Ningning. Sa totoo lang ay wala naman siyang pakialam. Basta hindi siya mapagdiskitahan ng maldita niyang ate ay ayos lang sa kanya.

"Si Maningning ka kasi, hindi ikaw si Maligaya." bumungisngis pa si Winter sa sarili niyang joke. Kung joke nga ba 'yon.

"Manahimik ka nga! Magsukli ka na lang ng costumer dyan." Yamot na wika ni Ningning. Nasa dugo na nila ang pagiging maldita, hindi na mapagkakaila pa na sa iisang sinapupunan sila galing ng Joy.

"Grabe ka sakin. Wala naman akong sahod dito! I'm doing this with the goodness of my heart!" maramdaming wika ni Winter.

"Hwag mo akong lokohin. Sinabi na sakin ni Mama ang totoo. Sinasahuran ka niya para samahan ako dito kasi alam niyang tatakas ako kapag mag-isa ko lang. Hmmp!" Napangiwi ang bestie niya. Hindi nila napansin na may pumasok na pala sa loob ng kainan.

"Sorry? Di ko mapapalagpas yung offer ni tita! Malapit na yung fourth monthsary namin ni Kar-" 

"Monthsary?" sabay silang nagulat sa boses ng ka-fourth monthsary ni Winter na si Karina.

"Uy! Anong ginagawa mo dito? HAhaha! Kumusta ka na?" pinagmasdan ni Ningning ang kaibigan na magmalfunction sa harap ng syota nito nang makita niya si Wendy, kasama si Seulgi.

"Hi, is she here na?" katulad kahapon ay malungkot na ngumiti si Ningning. "Sorry po, hindi ko alam kung nasaan si ate e. Dapat nandito siya ngayon kasi maaga tapos ng klase niya." sabi niya sa kausap. "Hello, ate Seul!" bati niya naman sa jowa ng ate Irene niya.

"Hi, Ning. Pasensya ka na sa kaibigan ko ha? Na-obsess na yata sa ate mo, kanina pa ako ginagambala para samahan siya dito."

"Sorry din po kasi hindi ko talaga alam kung nasaan si Ate. Tsaka, nabwisit nga po pala si Ate sa dala ninyong flowers. Hindi nyo po ako nireplyan kagabi kaya hindi nasabi sa inyo. Lalo na po doon sa note. Muntik niya na pong ihambalos sa sahig yung flowers sa yamot kahapon. Tangina nyo raw kaya hindi ko na po sinabi na may number kayong iniwan." icocomfort sana ni Seulgi ang kaibigan dahil sa narinig nila pero nagkatinginan nalang sila ni Ningning nang pumikit ito saka damahin ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.

"Would've been amazing kung nakita ko mismo 'yon. Oh, Joy." wika nito sa hangin.

Nilapitan ni Ningning si Seulgi saka binulungan, "Okay lang ba yang kaibigan mo ate? Parang ayoko silang magkita ng ate