Weekly Kapalaran 0.0

Aking Ligaya
Please Subscribe to read the full chapter

Closing Time

 

Ang mga tropang magbibilat, ang banda, at ang ibang staff ay nagstay muna gaya ng nakaugalian upang magcelebrate. Late na pero mataas pa din ang energy levels ng lahat ng nagpaiwan.

Nakatambay ang lahat sa roofdeck at nakapagset na din ng videoke at ilang drinks at food.
Ready na ulit for another round ng ligaya.

 

Pero si Irene iba yata ang trip.

 

"Seryoso mo naman..." pagbati ni Wendy na may hawak na dalawang cup ng coffee nang mapalapit kay Irene na tila ba malalim ang iniisip.

 

Malayo si Irene sa mga kasama kaya minabuti na ni Wendy na samahan na muna ito.
Nakadungaw lamang itong si Irene at pinagmamasdan ang mga ilaw ng ciudad mula sa kinatatayuan nila.

 

"Kailan ba ako nagloko..." pagbibiro ni Irene.

"Sige. Iwan na lang ulit kita dito mukhang okay ka naman pala. Pinagalala mo pa ako", pagbibiro ni Wendy, "dinalhan pa naman din kitang coffee"

"Ito naman di mabiro" sabay ngiti ni Irene kay Wendy, "dito ka muna...mas okay ako pag kasama kita"

Natuwa naman si Wendy sa sinabi ni Irene kaya nagstay na talaga ito kasama siya.

 

"Ano bang gumugulo sayo?" tanong ni Wendy
"Hmm" pagiisip ni Irene, "puso...?"
"Puso?" paguulit ni Wendy

 

"uhhmm-hmm" pag sang-ayon ni Irene, "pusong ligaw..."

 

Napangiti si Wendy ng very slight.

 

"Sabi na eh...ikaw yun no?" tanong nito kay Irene, "para sayo yun no?"
"Ano ibig mong sabihin?" pagtataka ni Irene.


"Yung sa himig handog kanina..", tugon ni Wendy, "akala ko nung una baka ibang Joohyun lang ang tinutukoy pero naconfirm ko lang nung mapansin kong medyo nabalisa ka... na parang may hunch ka kung kanino galing na para bang alam mong para sayo yon talaga"

 

"So...pinagmamasdan mo pala ako" sabay ngiti nitong mapang-asar.
"Sira!", sabay tulak nito ni Wendy kay Irene ng mahina gamit ang balikat para di matapon yung dalawang kapeng mainit na hawak niya.

 

"Isipin mo na naman crush kita" pagbibiro ni Wendy  sabay abot sa kanya ni Wendy ng kape at alay ng matamis nitong ngiti, "kapeng mainit para sa seryosong usapan sana, Irene. Lagi mo nalang akong binibiro eh"

Napabungisngis naman sa tawa si Irene sa hirit nitong si Wendy.

"Seryosohin mo naman ako paminsan minsan", dagdag ni Wendy

 

"Salamat" wika ni Irene na may mga ngiti sa labi
"Walang anuman, buti na lang din pinayagan ako magkutingting sa kitchen ng Daddy mo" sabi ni Wendy.

 

 

 

 


"Wendy?" mahinang sambit ni Irene.
"Hm?" sabay silip ni Wendy kay Irene na malayo ang tingin habang hawak hawak ang kapeng mainit.

 

 

 

 

 

"Anong mararamdaman mo kung ang matagal mo nang kinalimutan ay nagbalik muli mula sa nakaraan" 

 

 

Inobserbahan muna nang ilang saglit ni Wendy ang side profie ni Irene at tinanaw muli ni Wendy ang ilaw ng ciudad sabay isip ng maisasagot. 
 

Wala naman siyang gaanong experience sa pag-ibig para magpayo pero gusto niyang makatulong kahit papano.
Lalo na't kung ikakagaan ito ng loob ni Irene.

 

"Matanong ko lang muna" wika ni Wendy, "paano ba natapos yung kung anong meron kayo noon?" sabay sip ng coffee.
 

 

 

 

"Magulo..."

 

"Yan na yung sagot..." sabay sandal ni Wendy sa half wall at silip sa side profile ni Irene muli, "naguguluhan ang mararamdaman ko... Does that makes sense?"

 

Tumungo lamang si Irene.

 

"Baka kaya ka naguguluhan ngayon kasi di naging malinaw sayo yung nararamdaman mo dati or di kaya magulo ang kung anong meron kayo noon tapos parang walang closure or what? Sorry gulo ko. " dagdag ni Wendy, "kung okay lang... ano bang nangyari? May ginawa ba siya?"

 

"Nagtapat..." maikling sagot ni Irene.
"Hmmm...." pagiisip ni Wendy.

 

Nagtapat ng feelings siguro ang ibig sabihin ni Irene.

 

"Ano ginawa mo?" dagdag nitong si Wendy.
"Natakot" agad na sagot ni Irene.

 

"Hmmm... tapos ngayon parang nagbalik siya?" 
 

Kibit balikat lamang ang tinugon ni Irene.

 

"Gusto mo ba siyang makita ulit?" tanong ni Wendy


"Di ko alam, Wendy..." habang pinagmamasdan ni Irene ang hawak niyang kape.

 

"Manlalamig yang kape mo kung di mo sisimulang iconsume" sabay ngiti ni Wendy at sip ulit ng coffee, "at patuloy ka lang maguguluhan kung di mo aayusin at sisimulan. Di mo din masasabi kung ano ba talaga nararamdaman mo kung natatakot kang harapin"

 

Agad namang nilapag ni Irene ang hawak niyang kape at niyakap si Wendy.

"Salamat Wendy...."

 

At lalo pa itong humigpit

 

"Kung natatakot ka. Nandito kami para saiyo"at sabay yakap din nito kay Irene

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Pa-sen-sya na kung  na-ka-ka-aba-la  a-ko  sa  in-yo,

pero yung dalawang tropa niyo daw na bilat ay medyo sabog na" 

 

 

 

Napakalas sa pagkakayakap ang dalawa at agad na tumindig ng tuwid at sinulyap mula sa pwesto ang tinuturo ng staff at nakita ang dalwang bilat nilang kaibigan na sabog na kumakanta

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kung ako'y mag-aasawa
Ang pipiliin ko

(Wheein: Ano?)

Ang pipiliin ko'y
Anak ng Marino

 

 

Sisid siya
Sisid ako
Sisiran kami

(Wheein: Sarap sarap)

Sisiran kami
Hanggang hating gabi

 

"Lasing na yung dalawa" tawa ni Irene, "lika na" sabay hawak ng kamay ni Irene sa kamay ni Wendy at siyang hatak niya papunta sa dalawa

 

"Buti na lang di ka sabaw gaya nila" sulyap at ngiti nito kay Wendy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kinabukasan

 

At dahil karamihan sa kanila ay may amats na nung gabi at ayaw payagan ni Irene na magdrive pauwi si Wendy kahit nahimasmasan na ito, minabuti nalang nilang magpalipas nga gabing iyon sa bar at doon na din natulog.

 

 

Kaya naman ngayong umaga ay nagddrive na pauwi si Wendy at otw na din para idrop off si Hwasa sa boarding house nila.

 

 

"Kamusta?" tanong ni Wendy habang nagmamaneho

Hilot hilot naman ni Hwasa ang kanyang ulo habang nakapikit

"Medyo masakit lang ulo."

 

"Napasobra ba naman kayo ni Wheein ng inom", ngiting kumento ni Wendy habang nakatuon ang pansin sa kalsada, "sasakit talaga yan"

"Di ko din maalala kung may ginawa ba akong kalokohan" pagaalala ni Hwasa

 

"Hmmm.. wala naman." sabi ni Wendy, "bukod sa naglaplapan kayong dalawa ni Wheein at pagyaya niyo sakin."


"Luuhhh??" laking gulat ni Hwasa, "tangina mo. di nga seryoso??"

"Hehe. Joke lang to naman" sabay tawa ni Wendy,

"Putangina mo talaga gagoooo"

"OP! OP! nagddrive ako!" pagbabala ni Wendy nung bumubwelo na si Hwasa ng palo, "bad yan ahahah"

"Siraulo ka talaga!" sabay tawa ni Hwasa kahit lalong sumakit ang ulo niya.



 

"Kamusta pala?" tanong ni Hwasa, "di ka na ata masyadong naginom eh"


"Di na. Masyado nang kawawa si Irene kung pati ako alagain", sabay tawa nito, "tsaka kasi akala ko uuwi tayo kaya di na ako naginom pa. Gusto ko makauwi tayo parehas ng safe and sound"

"Anyways, dito na tayo" wika ni Wendy at hininto ang sasakyan sa tabi.

 

Bumaba si Hwasa matapos kulektahin ang gamit at nagtungo sa side ni Wendy.

"Di ka na ba magstay para mag almusal man lang?" alok nito sa tropa.
"Di na." sabay hikab ni Wendy, "bawi pa akong tulog"
"Edi dito ka na muna matulog?" alok nito, "baka makatulog ka pa sa daan"

"Pinagnanasaan mo lang ako eh" biro ni Wendy
"Gago. Umagang umaga ha?" sabay pitik ni Hwasa sa noo ni Wendy, "hoy bilat. kung papatol man ako sa kapwa babae. Bakit ako papatol sayo??" inis niyang mungkahi, "leshe, umuwi ka na nga nasakit lalo ulo ko sayo"

 

"Hah

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
redsummer0801
Pagpasensyahan nyo na liwbaliw na ako. Huhu

Comments

You must be logged in to comment
badingsawenjoy
#1
Chapter 2: HAHAHAHAHAHA sabi ng ano????? Putcha I kennat 🙈🙉
Prince_SeungWan
#2
Chapter 21: ang harot ni wendy haha,
iamriou_
1159 streak #3
Chapter 21: Otornim, balik ka na. :(
iamriou_
1159 streak #4
Chapter 21: mapapa-sana all talaga ako. T_____T
exy_kimlip
#5
Chapter 21: ANG LALANDI SANA LAHAT
tealundertones
#6
Chapter 21: lalandi nyo *report and block*
ChiChi0103 #7
Chapter 21: ANG HAHAROT 😭💙💚
Seubaechu
#8
Chapter 19: Salamat sa effort ni Hwasa at nagkatagpo and nagkatext na sila huhuhu landian iz real na. Isang malaking grasya si Hwasa! Mapapa-sana all ka nalang wew <3
leoheart
#9
Chapter 19: Aba Maria Hwasa, ang tulong mo ay grasya! Sa ngalan ng mga bilat, kami ay nagpapasalamat!

sa wakas ay hindi lang bsta makatulog sa gabi sa kaiisip, ngayon may katext na din
yurinisica
#10
Chapter 19: buong oras ako nakangiti habang binabasa yung chapter na ito. ahhh!!! Wenjoy!!!

Hindi ako pamilyar doon sa kanta na God Bless You, Mama Mary Loves you, kaya nag search pa ako sa youtube. Feeling ko minus point ako sa langit kasi tawa ako ng tawa, habang pinapakinggan ko. HAHAHA