Walang ibang magawa si Irene kundi mapapikit sa sobrang hirap na dinaranas niya. Hindi naman niya ginusto 'to. Pero siguro gano'n yata talaga. Hindi lahat ng gusto niya, makukuha niya.

Fair talaga si Lord.

Siguro ay napansin Nito na lubos lubos na ang biyayang natatanggap ni Irene sa bawat araw na nabubuhay siya. Magandang pagmumukha, balingkinitang katawan, yayamanin, tapos may jowa rin? Na ol. Kaya ayan, hindi tuloy siya binigyan ng Math skillz.

Muli niyang tinignan ang lumabas sa kanyang calculator. Tangina, wala talaga sa choices.

Tumingala ulit siya, tinawag na niya ang mga santo at santa, pero walang sumasagot. Walang nahuhulog na biyaya mula sa bubong ng classroom.

Nawawalan na siya ng pag-asa.

Manghula na kaya siya? Tutal doon naman siya magaling.

"Joy," mahinang tawag ni Irene sa katabi habang nakapikit. Mabilis niyang sinimulang iwasiwas ang bolpen sa kanyang papel, "Hoy, pokpak."

"Ano?" Rinig niyang iritang sagot ng kaibigan, "Ginagawa mo?"

"Sabihin mo kung stop na."

"Tangina ka," mahinang halakhak ang sumapaw sa tenga niya. Napagtanto na siguro nito ang ginagawa niya.

"Bilisan mo! Nangangawit na ako."

Lumipas pa ang ilang segundo at narinig niyang pinatigil na siya ni Joy. Agad na inihinto ni Irene ang paggalaw ng kanyang kamay at marahang dumilat upang tignan kung saan siya itinuro ng mga diyos-diyosan.

Letter A.

Amen.

Dali-dali niyang minarkahan ang unang letra sa answer sheet at humugot ng malalim na hininga bago ilipat ang pahina ng test paper sa simula. Nakayari siya sa lagay na 'yon. Halos matanggal na lahat ng turnilyo sa utak niya para lang masagot ang last quiz nila sa Mathematics in Modern World para sa midterms.

Iaalay na lang niya ang katawang lupa niya sa finals nila sa Biyernes. Tutal Valentine's naman na no'n, paniguradong maraming sasalangit. Kung dahil sa acads o sa ibang dahilan, 'wag niyo na siyang tanungin.

Muli niyang pinagmasdan ang answer sheet at sinuri kung meron bang walang shade or may nalagpasan ba siyang number. Mahirap na, sayang ang points. Kailangan niyang makakuha ng at least 30 out of 40 kung gusto niya pang maisalba ang pride niya.

Nagpunta na siya sa harap upang magpasa ng papel. Ilang minuto rin siyang tumayo sa harap para hintayin ang result ng quiz niya. Iba na talaga ang panahon ngayon, inii-scan na lang ang answer sheets gamit ang camera ng phone tapos malalaman na kaagad ang score. Napadali ang buhay ng mga profs dahil sa application na 'yon.

At si Irene naman, mapapadali ang buhay niya dahil kung sakaling lumagpas sa sampu ang mali niya… uuwi siyang luhaan, sugatan at hindi mapakinabangan.

Napasinghap siya ng makita ang isinulat ng prof niya sa kanyang papel.

"S-sir," pigil niya, "B-baka po pwedeng pa-recheck?"

Natawa ito, "Ilang beses ko na inulit, Irene. Kahit ako hindi makapaniwala na mataas ng nakuha mo. Good job."

Tinapik pa siya nito sa braso bago tumanggap muli ng papel sa kaklase niyang nagsubmit. Ilang saglit pa siyang naestatwa sa harap bago siya hatakin ni Joy palabas ng classroom.

Napakurap siya. Hindi niya na magawang mainsulto sa sinabi ng prof niya na para bang himala ang nangyari. Pumapasa naman siya sa Math, pero laging sabit nga lang. 'Yung tipong hinliliit na lang niya ang nakakapit sa lalaylayan.

Pero hindi niya rin magawang matuwa sa nakuha niya. Tangina naman, kinulang pa siya ng isa. Pa'no na siya niyan sa Valetine's? Siguradong magyayabang ang jowa niyang Math Wizard.

Pero kasalanan niya bang ipinanganak siyang Math Hazard?

Mabilis niyang binatukan si Joy, "Ikaw! Tangina ka!" Muli niya itong hinampas sa braso, "Kasalanan mo 'to!"

"Aray! Gago ba?" Umiwas si Joy at agad na lumayo sa kamay niya, "Wala naman akong ginagawa?"

"Dahil sa'yo kaya mali ako sa last number, bwisit ka! 30 sana ako!"

"Hala? Anong kinalaman ko ro'n? Tangina nito," hindi makapaniwalang sabi ng kaibigan niya. Inasar pa siya ni Joy matapos pagmasdan ang nakabusangot niyang mukha, "May pa-stop stop ka pa dyang nalalaman. Eh kung 'yung kaharutan ang itinigil niyong dalawa."

Napapalatak na lang siya. Kung bakit ba kasi laging nauuwi sa ibang bagay ang dapat ay tutor sesh ni Wendy. Ilang oras lang silang seryosong nag-aaral, nakakausad lang sa tatlo hanggang apat na topics, swerte na 'yung makayari sila. Tapos bigla na lang may mag-iinarteng kunwaring napapagod na, manghihingi ng pampagana. May lalapit at manunukso—minsan ang girlfriend niya, pero madalas ay si Irene.

'Diba dapat nga ay nahahawa siya sa karunungan ni Wendy lalo na't ang jowa niya ang nagtuturo sa kanya? Pero bakit mas natututo pa siyang magbilang ng oras kung gaano sila katagal sa kama? Mas natatandaan niya pa ang bawat buga ng hininga at ungol na lumalabas sa bibig nito kesa sa mga formulas na nabasa niya sa libro.

Malala na yata siya.

Napailing na lang si Irene para mawala ang mga kahalayang tumatakbo sa isip niya na mukhang hindi niya maaasam ngayong araw ng mga puso.

Lutang siyang nakarating sa canteen. Si Joy na mismo ang pumila para umorder ng pagkain dahil wala siya sa mood. Ilang saglit lang ay dumating na rin si Seulgi at umupo sa kanyang kaliwa.

"Sa'n si Wends?"

Umirap si Irene, "Malay ko."

Pinagmasdan siya nito at napansin ang lukot niyang mukha, "Anyare? Nag-away kayo?"

"Hindi," tanggi ni Irene, pero dinugtungan niya rin ito, "Hindi pa."

Magtatanong pa sana ito ngunit dumating na si Joy, dala ang pagkain nilang tatlo. Walang imik silang nagsimulang kumain nang ilang sandali hanggang sa basagin ni Seulgi ang katahimikan.

"Beb, anong meron?"

"Nakipagpustahan 'yang marupokpok nating friend sa kanyang brainy na jowakels."

Patay malisya na lang si Irene kahit gusto na niyang tusukin ng tinidor si Joy. Kung makapag-usap, akala mo hindi niya naririnig eh.

"Tapos?"

"Edi tapos na," pilosopong sagot ni Joy, "Finish na itong friend natin. Sad ang puso at pusa ni Irene hanggang sa Valentine's Day."

"The ?" Nagulantang si Seulgi. Humarap ito sa kanya, "Pumayag ka sa gano'n?"

"Oh my go-ugh! Seungwan-ngh!"

"Sssh, Hyun, quiet lang."

"Hnggg!"

"Nag-aaral dapat tayo ngayon, eh."

"F- Math... S-, right there, babe."

"Kailangan mong pumasa, Hyun."

"I-ugh will..! F-, bakit ka tumigil?!"

"Pustahan tayo?"

"Son Seungwan!"

"Pustahan muna tayo."

"No, don't pull it out!"

"No more than ten mistakes, or hands and lips off for a week."

"What the ?"

"Fine, three days."

"I can't ing believe you."

"Okay, marami akong time."

"Stop this bull and put your fingers back! God!"

"Say yes first, love."

"Yabang mo ha, tingin mo kaya mo akong tiisin?"

"Maybe?"

"Ah! Fu-ugh-ck, andaya m-mo…"

"Hmm?"

", yes... Like that. M-more."

"Oh? Is that a yes?"

"Ye-god-yes.