A story about a friendship that might or might not turn into romance.

A girl who's afraid to make new friends due to her experiences in school,  who would guide her, help her to overcome her bad experiences and help her? Their feelings for each other is just friends or more than friends, infatuation or love? What cause her to love and hate? Is there a misunderstanding between them?

Primero que todo, la idea original NO es mía, es de un usuario de Tumblr el cual está haciendo tiras del comic del mismo. Por favor, si os gusta esta adaptación visitar a @doodlefox2 y dadle las buenas noticias de su trabajo. Gracias por leer esto <3 Firs of all, the original idea IT'S NOT MINE. It's from a Tumblr user who is doing a comic of the same.

What really happens off cam? How deep is the relationship going behind the fans' knowledge? Are they going to take the risk...? What will happen next? How will they be accepted by a world full of discriminations..? Well, let's start, Shall We? 

ณ ห้องซ้อมเต้นของบริษัท ฮวีอิน ฮวาซา มุนบยอล นั่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงโซลาร์เท่านั้นที่นั่งใส่หูฟังอยู่คนเดียวที่มุมห้อง เพราะหลังจากที่ประธานแนะนำโซลาร์ให้เมมเบอร์ทุกคนรู้จักและบอกให้สนิทกันเอาไว้ เขาก็เดินออกไปเลยไม่ได้แนะนำอะไรต่ออีก โซลาร์จึงยังเกร็งๆและไม่กล้าเข้าหาเมมเบอร์ แต่สามคนนั้นรู้จักกันมาก่อนแล้วจึงสนิทกันเป็นอย่างดี โซลาร์เธอทำได้เพียงแค่ทำเป็นฟังเพลงทั้งๆที่ไม่ได้เปิดเพลงแล้วแอบฟังว่าทั้งสามคนคุยอะไรกั

Wheein started harboring feelings for her coworker Moonbyul, and she can't help but to just feel jealous whenever she sees Moonbyul talk to other people.  Quick and simple one-shot.  

I've lost myself, but I remember you.