Chapter 5

Nagulat ako nung bigla akong sinundo ni Seunghoon sa bahay. Kainggit. Buti pa tong mga kaibigan ko puro may kotse ako lang wala HAHAHA. Sobrang naleleft behind ako. Sobrang nakakahiya tong bahay namin ganun. Pero nagpapasalamat parin ako kasi kahit ganto lang ako eh kaibigan parin talaga ang turing nila sakin. Never kong nafeel na underrated ako ganun.

"Jinwoo! Isip ka nga ng magandang story. Kailangan kasi naming gumawa ng story eh para sa Retorika. Thanks!" Ano namang ilalagay ko dito? Eh wala, walang laman ang utak ko. Si Mino lang laman netong utak ko please.

Ikukwento ko na lang yung nararamdaman ko. Etong kwento namin.

May dalawang magkaibigan. Yung isa si Miss Everything yung isa naman si Miss Nothing. ISang araw pumunta sila sa party, sabay nilang nakilala si Mister Yoso. Umpisa palang, halatang halata na ang gusto ni Mister Yoso at si Miss Everything. Sa kagustuhan niyang malaman ang mga bagay-bagay tungkol kay Miss Everything, humingi siya ng tulong kay Miss Nothing. Eto namang si Miss Nothing, kahit may nararamdaman para kay Mister Yoso eh pumayag siyang maging tulay ng dalawa. Kapag may libreng oras si Miss Nothing, sinusundo siya ni Mister Yoso para mapakwento tungkol kay Miss Everything. Nasasaktan siya pero wala naman siyang magagawa eh. Hindi naman kasi siya ang gusto ni Mister Yoso.

Pagtingin ko kay Seunghoon, tulog na siya. Daya.

Paggising ko, nagkwentuhan muna kami ni Seunghoon bago kami kumain at naghugas ng mukha at whatever na seremonyas namin paggising. "Grabe si Mino ano? Ang gwapo niya, mayaman pa, mabait pa, musikero pa tapos OMAYGAD, ang perfect niya."

One word again. OUCH.