*bogsh!

Pagkatapos ko siyang halikan bigla niya na lang ako sinuntok!

@_@ I can see stars, pero ok lang ^^ at least naka first base na ako.

Faye’s POV

Sa sobrang pagkabigla ko nasuntok ko siya, aba FIRST ko ata yun sa sobrang kahihiyang nararamdaman ko ngayon tumakbo na lang ako palabas ng school. Pagkatapos ng mga nangyari sigurado akong hindi din ako makakapag concentrate sa klase kaya mabuti pa umuwi na lang ako. Pauwi samen nadaanan ko yung park kung saan kami lagi nagkikita ni Jasper. Hindi ko alam kung bakit pero parang hinihila ako ng lugar kaya naman pumunta ako at naupo muna sa swing. Saka ako nagmuni muni…

I can’t believe it… He KISSED me! Anu na naman bang drama yun? Ginugulo niya talaga ang isip ko. Para naman akong high school student nito, hindi ko kasi mapigilang kiligin T_T I can still feel his soft lips >.<

Anu ba to, Faye you’re hurt! Broken hearted ka nakakalimutan mo na ba?

A part of me against sa mga nangyayari, ayoko na magkagusto uli sa kanya. But the other part of me seems to contradict.

Napahawak na lang ako sa buhok ko at ginulo ito, NABABALIW na nga ata ako.

“Mukhang malalim ang iniisip mo ha.” ang boses na yun…

Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng boses, laking gulat ko na nasa katabing swing lang pala siya.

“Ay palaka! Kelan ka pa ba nakaupo diyan?”

“Kakadating ko lang pero dahil mukhang wala naman ang diwa mo dito kaya hindi mo ko napansin.” kahit kelan talaga si Jasper may lahing kabute.

“Bakit ka nandito?” tanung ko, class hours pa kasi wag mo sabihing nag cutting din siyang tulad ko.

“Pwede ba tayong mag-usap?”

“Nag-uusap naman na tayo.” sinabi ko yun ng hindi tumitingin sa kanya, nagtatampo pa rin kasi ako sa kanya.

Ang weird diba? matapos kong umiyak ng dahil sa kanya… nagtatampo lang pala ako ng lagay na yun. Ngayon iyon lang talaga ang nararamdam ko para bang after nung kiss >///< nawala na lahat ng bitterness ko. Ang gulo ko ba? *sigh*

“I’m sorry, I’m really sorry. I should have told you in the first place.”

Hindi ako nagsalita hinayaan ko lang siya magpaliwanag. I wanna hear his side, bagay na hindi ko nagawa nung huling magkita kami.

“Alam ko kahit hindi natin sabihin may unawaan na tayo nun, pero binalewala ko because of some stupid arrangement. Natakot ako na baka idisown ako ng mga magulang ko pag hindi ko sila sinunod. But now I made up my mind, handa na kong ipaglaban ka.” pagtingin ko sa kanya I see teardrops sa lap niya.

“Don’t you think it’s a bit too late? Let’s just accept the fact that we’re not really meant to be together. Bago pa kita magustuhan ikaw ang ultimate best friend ko diba? FRIENSHIP is more appropriate for us. So I guess we better stay to something where we know we’ll last longer.”

“Yun ba talaga? Or is it because of him?”

Ngayon pareho na kaming nakatingin sa isa’t isa, after seeing his face I realized one thing. Hindi ko siya matitiis, kanina pa lang na dumating siya umalis na sana ako pero hindi ko ginawa yun siguro nga hindi ko kayang magalit sa kanya ng matagal. Pero tama ba ako ng rinig?

“Anu?”

“That guy, Kevin ba yun? Yung madalas mo ikwento saken, I accidentally saw you two earlier.” pinunasan niya ang luha niya and gave me a bitter smile.

“Wala yun!”

“Asus! *bigla niyang kinurot yung pisngi ko pero hindi naman masakit tulad ng lagi niyang ginagawa* Wag ka na magdeny. I can see that you like him or should I say you never really stop loving him.” alam niya ang tungkol kay Kevin dahil tulad nga ng sabi ko we’re bestfriends kaya naikwento ko sa kanya.

“Siguro nga I came a bit too late, I had the chance to take his place but I wasted It.” tumayo na siya at paalis na pero…

“Jasper!” tinawag ko siya, paglingon niya naka ngiti na siya. His smile is one of the brightest smiles I’ve ever seen. I have this strange feeling na baka ito na ang huli naming pagkikita kaya inakap ko siya kahit sa huling pagkakataon.

“I forgive you.” bulong ko sa kanya, we stayed like that for a while and the moment he left I know that what we had is something that I will never forget.

Jasper’s POV

It hurts like hell, hindi ko alam kung makakaya ko to. Letting her go is the biggest mistake I’ve ever made. Siguro that’s the true meaning of love, being unselfish at hayaan siya kung saan alam mong mas magiging masaya siya. Serves me right, I’ve been a coward. If only I can turn back time kaso hindi ko kaya, ayokong mag-alala siya saken kaya I’ll continue my life and try fix to myself.

Faye's POV

Pagdating ko sa bahay hindi ko inaasahang madadatnan ko si Clarence. Napaka swerte ko naman ngayong araw, 3 encounters in just one day! hindi naman halatang nagmamadali si author noh?

“What brings you here?” mukha kasing wala siyang balak magsalita kaya ako na unang kumausap sa kanya.

“Nagpunta lang ako para magpaalam, bukas na ang flight ko pabalik ng Canada. Kahit papano naman may pinagsamahan tayo kaya I know that it would be rude kung aalis ako ng hindi man lang nagpapaalam sayo.”

“Talaga?” akala ko nagpunta siya dito para mang away buti at good news naman pala. Salamat, pakiramdam ko nagliwanag ang buong kapaligiran ko.

“Di ba sabi ko naman sayo bumalik lang naman ako para kunin yung akin at ngayung ok na ang lahat babalik na ko, sayang nga lang at hindi pa siya makakasama saken.” bigla akong nakaramdam ng kaba, anu bang sinasabi niya?

“Hindi kita maintindihan.”

“You’re so silly, don’t you get it? Kevin’s mine! Our parents arranged us alam na din to ni Kevin kaso nga lang hintayin daw muna namin na matapos ang kanyang schooling bago siya sumunod sa Canada and finally we’ll live happily ever after. Sounds good right?” ang dami niya pang sinabi samantalang gusto niya lang naman ipamukha saken na HINDING HINDE pwede maging kami ni Kevin. Bruha talaga tong babaeng to, ok na eh I’m willing to accept Kevin in my life tapos may problema na naman? Hindi niya na hinintay ang sagot ko at tuluyan ng umalis.

Maybe I’m not meant to be happy. huhuhuhuhuhuhuhu Kevin bakit hindi mo sinabi saken? Mabuti na din siguro itong nalaman ko na at least masakit man soon I’ll get over with it.

Kevin’s POV

After that kiss iniwasan na ako ni Faye, kahit ngayong graduation namin wala siya. Hindi ko alam kung magsisisi ba ako sa ginawa ko, masyado kasi akong atat ayan tuloy mukhang napwersa ko siya. I’m running out of time, kagabi tumawag si mama kung wala pa daw ako mapapakilalang girlfriend sa kanila ni papa I’ll have to leave as soon as the graduation is over and marry Clarence, yun kasi ang napag usapan ng mga magulang namin buti na lang at napakiusapan ko pa sila na if makahanap ako ng girlfriend wala na silang magagawa kundi pabayaan ako. Pero paano na? Ayaw akong kausapin ni Faye, si Andrew naman ayaw na din akong tulungan. I’ll get Faye by hook or by crook. Tonight I’ll talk to her, chances that she’ll talk to me is 0.01% but still I’ll take my chances.

Andi's POV

Pagkatapos ng graduation nagkaron ng konting salo-salo sa bahay, si Faye ang nagluto kapalit ng hindi niya pagsama sa graduation ceremony. Hindi ko alam kung anu na nangyari sa kanila ni Kevin pero tulad ng sabi ko I’ve done my part pero wala pa rin ba akong gagawin kahit na alam kong nalulungkot ang kapatid ko? Marami na siyang pinagdaanan, she deserves to be happy.

Ininvite ko si Kevin since wala naman ang parents niya dito, I think it’s the least I can do sana lang may gawin siya.

Lahat nasa dining na maliban kay Faye hinahanap na din siya ni Kevin pero sabi ni mama masama daw ang pakiramdam kaya nagkulong na sa kwarto niya.

“Andi thanks for everything!” bigla na lang sinabi ni Kevin, nasa gazebo kami ngayon nagpapahangin.

“Kung makapagpasalamat ka naman parang aalis ka at pupunta sa malayo.” biniro ko siya mukha kasing biyernes santo ang mukha dahil hindi nakausap si Faye.

“Actually aalis talaga ako, I’m leaving tomorrow morning. Pinapasunod na ako nila mama sa Canada.”

“Wait paano na kayo ni Faye?” hindi ako makapaniwala sa sinabi niya, aalis na lang ba siya na hindi sila nagkakaayos?

“Wala namang kami, siguro masyado ako naging confident na magugustuhan niya uli ako. But damn! I love her pero siya naman itong may ayaw saken ngayon.” I see, kung narealized niya lang sana ng mas maaga eh di sana pareho na silang masaya. Alam kong nagtapat sa kanya si Faye nun kaso nireject niya.

“Anu pa nga bang magagawa ko eh buhay mo naman yan, panu Bon voyage na lang?”

Faye’s POV

Hindi naman talaga masama ang pakiramdam ko, umiiwas lang talaga ako. Tandang tanda ko pa ang mga sinabi ni Clarence at ni minsan hindi ako nag attempt na magtanung mismo kay Kevin ayokong sa kanya mismo mang galing. Pero ngayon wala na akong kawala, hindi ko sinasadyang marinig ang pinag-uusapan nila ang gusto ko lang naman kahit sa huling pagkakataon makita ko siya. Hindi nga nagsisinungaling si Clarence, Kevin is leaving! Bumalik na ako sa kwarto hindi para doon umiyak, ayoko na umiyak noh mas lalo lang ako magmumukhang talunan. Pinilit kong matulog pero ayaw ako patulugin ng mga narinig ko, kung anu ano na din naiisip ko tulad ng wedding day ni Clarence at Kevin.

NOOOOOOOOOOOOO! I won’t let that happen, hindi ko matatanggap! OVER MY DEAD BODY!!! Kaya bumangon ako pagtingin ko sa orasan alasais na kaya dali dali akong nagbihis. Pipigilan ko siya.

Pagkababa ko hinanap ko agad si kuya.

“Moms si kuya?”

“Nasa garahe.”

“Tnx moms.”

Sa garahe…

“Kuya I need you! Ihatid mo ako sa airport, now na, tara!”

Hindi ko na hinintay sumagot si kuya basta sumakay na ako. At ngayon nasa daan na kami.

“Anu ba yan ang aga aga traffic.” reklamo ko, kasi naman may hinahabol kami tapos traffic?

“Dapat kasi kagabi mo pa siya pinigilan hindi yung ganitong sinisisi mo ang traffic.”

“Kuya naman eh kesa sermunan mo ako mabuti pa pagbutihan mo na lang ang pagsingit.”

“Opo! parang ikaw ang boss ah.”

After 30minutes nakarating din kami may alam naman palang shortcut hinintay niya pang mag hysterical ako. Kaso mukhang huli na din kami ng dating nakaalis na ang eroplanong papuntang Canada.

Lumabas na lang ako ng NAIA kesa naman dun pa ako magsabog ng luha at sipon.

huhuhuhuhuhuhuhuh KEVIN T^T

“Anu bang dapat gawin ko para bumalik ka!!!” sumigaw ako, wala namang ibang tao. Nandito ako ngayon kung saan tanaw na tanaw mo yung mga eroplanong paalis o pabalik na. Si kuya? hindi ko alam kung saan nagpunta.

“Kevennnnnnnnnn! Ok lang naman na umalis ka pero wag ka magpapakasal!!!!”

“KUTONG LUPA KA TALAGA! BAKIT MO AKO INIWAN!!!! HUHUHUHU”

“TATANDANG DALAGA NA AKO NITO, AT DAHIL YUN SAYO!”

“HINDI AKO AALIS DITO HANGGANG HINDI KA BUMABALIK!!!”

*cough* nagkanda ubo na ako sa kakasigaw.

“Anu bang dapat kong gawin---“

“Just say you love me…” ang boses na yun hindi ako pwede magkamali, paglingon ko.

“KEVIN!” o baka naman naghahallucinate na ako sinubukan ko siyang hawakan pero bago ko pa magawa inakap niya na ako.

“Anu pang ginagawa mo dito?” tanung ko sa kanya pero hindi pa rin kami nagbibitiw sa pagkakaakap.

“Naiwan ako ng eroplano!”

“Kahit kelan talaga late ka gumising.”

“Maganda namang ang naging resulta diba? teka hindi mo pa nga pala ako sinsagot.”

“Bakit nanliligaw ka ba?”

“Ganun pala, sige ibababa ko itong zipper ng palda mo pag hindi mo ako sinagot.”

“Ganyan ka ba talaga? you’ll threaten me para lang mapasagot?”

“Sinabi ko naman sa kuya mo na I’ll get you by hook or by crook at pumayag naman siya. So pano ibaba ko na ba to?”

“OO na!”

“Anung OO na?”

“OO na as in >///< sinasagot na kita.”

“YES! Finally masasabi ko ng YOU’RE MINE.”

“One more thing.”

“Anu na naman zipper killer?” lumayo na ako baka kasi ipanakot niya na naman yung zipper ng palda ko.

“Tell me you love me.

Walang halong pananakot niya, with all my heart…

“I LOVE YOU!” he wrapped his arms around my waist and said

“I LOVE YOU MORE!” and for the second time he claimed my lips this time, we both know that we love each other and that what makes it different.
 

 I may not be perfect but I thank God for giving me another chance to be love and to love…

~~~THE END

Author's note: Siguro nagtatanung kayo kung anu na nagyari kay Clarence, don't worry I have plans for her. hahaha doon niyo na lang malalaman ang mga saloobin niya mwahahahaha.

God Bless readers!