[Chesel’s POV]

 

Matapos sabihin ni Namie na naghihintay siya sa Cafet ay agad ko ng iniwan ‘yung trabaho na iniwan sa akin. Mas importante naman si Namie kesa dun eh. So ito nga, andito na ako sa Cafet. Nakita ko siya sa pinakagilid na mesa, sumisipsip ng softdrink pero wala nama’ng laman. Aba, malalim ang problema ng isa’ng ‘to.

 

Nagsimula na ako’ng maglakad papunta sa kanya nang may bigla’ng humarang sa akin. Pagtingin ko, si SEAN pala.

 

Homaighad!!!

 

Hindi lang siya nakatingin sa akin kasi nakatalikod siya at may kausap sa phone.

 

“Ha?! Pero may na-assign na ako dun.” Inis na sabi ni Sean-babes sabay hilot sa sentido niya. “Look, Terrence, problema mo na ‘yan dahil ginawa ko na ‘yung parte ko.”

 

Ako : O.O (eavesdropping)

 

“ you, too.” Nag smirk siya.

 

=n=

 

Sayaaaang!!! Sana nakatingin siya sa akin!!!

“Sige. Susubukan ko si Drake…. Okay. Ah, hindi si…. Oh sige na nga. Mag a-assign na lang din ako ng isa pa. Sige.”

 

Binaba na niya ‘yung phone niya kaya umalis na rin ako bago pa niya ako makita. Masama talaga ‘yung first actual moment namin eh. Sayang.

 

Anyway, naglakad na ako papunta kay Namie.

 

“Namie?” I asked sabay upo sa upuan sa harap niya.

 

“Chesel!”

 

O.O Wow ha, miss na miss na niya ako.

 

“Namie!” Biro ko sakanya sabay gaya sa expression niya.

 

“May problema ako!!! >O<” Siya.

 

“Obvious nga -_-” Ako. Ako naman talaga ‘yung tinatakbuhan niya pag may problema. So proud of myself. “So… anyare?”

 

Bumuntong-hininga siya.

 

“Namie?” I asked again.

 

“Si…. Ano kasi… ‘yung….”

 

“Tungkol ba ‘to kay Arkzleyn?” Diri-diritso ko’ng tanong.

 

O///O ß Siya.

Boom! Bull’s eye.

 

“Ms. Hairpin!” May biglang sumigaw sa giliran namin. Kilala ko ‘to ah. Siya ‘yung kinuwento nina Selene sa akin na tennis player. Lumingon uli ako kay Namie pero iba na ‘yung expression niya.

 

=_____=

 

Wow ha, ang bilis magbago ng expression. Eh namumula pa ‘yun kanina.

 

Naglakad na si Mr. Tennis Player sa amin.

 

“Ano ba?” Bati ni Namie sakanya. Medto nagulat ako doon kasi hindi naman siya ganon bumabati. Sa halip na magalit si Mr. Tennis Player ay mas lumaki pa ‘yung ngiti niya. Nag roll eyes si Namie na siya’ng ikinataas ng kilay ko. Aba, aba, may history ang dalawa’ng ‘to.

 

“Hoy, model ng toothpaste, nag toothbrush ako with toothpaste kanina kaya huwag ka nga mag advertise rito. Psh.”

 

“Hahaha, so cute.” Tawa ni Mr. Tennis Player.

 

“O…kay. You guys are weird.” Sabi ko. Lumingon naman si Mr. Tennis Player sa akin.

 

“Hi. Haven’t met you before. You must be Name’s 3rd bestfriend, right? I’m Kyle.” He introduced. I smiled. Nice name.

 

“I’m Chesel.” I said saka nag handshake kami. Bigla namang pinaghiwalay ni Namie ‘yung mga kamay namin. Tinaasan ko siya ng kilay. “Problema mo?” Naguguluhang tanong ko.

 

“Heh, Chesel! ‘Wag na ‘wag ka’ng magpahawak sa isa’ng ‘to. Mako-contaminate ka ng mga ngiti niya.” Sagot ni Namie habang nakasingkit na tinitingnan si Francis. Napangiti ako. Mukhang may history nga ang dalawa’ng ito. Tiningnan ko si Kyle. Amused na nakangiti siya habang umiiling-iling.

 

“Adorable.” Sabi niya. Sa pagkakataon na ito, ‘yung dalawang kilay ko na ang tumaas. Tiningnan ko si Namie at nagulat ako nang mapansin na hindi man lang siya namumula.

 

I tilted my head to the right and observed her.

 

“Ch.. Ches? Ano’ng problema mo?” Conscious na tanong niya sa akin nang mapansin na tinititigan ko siya. Hindi ko siya pinansin at sa halip ay binalingan si Kyle. “Hoy, Chesel Myle! Ano ba ang problema mo? Alam ko na ang tingin na ‘yan!” Reklamo ni Namie. Nginitian ko siya ng napaka inosente.

 

“What? I’m just making observations.”

 

Bumuntong-hininga sa Namie.

 

“Oo nga, mga hindi magandang observations.” Tumawa naman kami ni Kyle sa sinabi niya. Bigla na namang nagbago ang ekspresyon ni Namie saka namula. Para’ng may naalala na kung ano ba.

 

Curious and curiouser.

 

“Saka ‘wag ka nga English ng English, Ches. Nasa Pinas tayo.”

 

“Hahaha, you reminded me of Reid and his friends. They like to speak in English, too.” Nakangiti’ng sabi ni Kyle sabay upo sa bakanteng upuan sa tabi ni Namie. Aba, dumadamoves.

 

“Isa ka pa.” Namie. -___-

 

[Kyle’s POV]

 

I watched Name’s face as her expression shifted from sadness to embarrassment to annoyed to happiness. Adorable.

 

“Uso pa ang kumurap.” I turned to Chesel who was smiling knowingly at me. I smiled back.

 

“Teka lang, bibili lang ako ng softdrinks. Kayo?” Tanong ni Name sabay tayo.

 

“Your treat/Libre mo?” Chesel and I asked at the same time. Nag make-face lang si Name sa amin.

 

“Utot niyo.” Sabi niya. I blinked at her and laughed. Like really, really laugh while holding my stomach.

 

[Chesel’s POV]

 

“Utot niyo.” Sabi ni Name. I feigned a pout. Suddenly, isang napakalakas na tawa ang nagpatigil sa lahat ng nasa cafet. Si Mr. Tennis Player ang tumatawa. "Hoy lalake, tahimik!" Awat ni Name sakanya. Lahat na nga nakatingin sa amin.

 

"Shh!" Sabi ko naman kay Mr. Tennis Player. Nakita ko naman na sinusubukan niya'ng tumigil sa pagtawa kaso nahihirapan pa siya. Ang weird pa naman ng tawa niya. 'Yung parang hinihika.

 

Maya-maya ay tumatawa na rin si Namie.

 

"Is this the part where I am supposed to join in and laugh?" Ako. Hindi pa ako pinansin ng dalawa  Saklap. Buti na lang, narinig ko 'yung intro ng Love Like Woe.

 

Si Beybii Cassy 'yung tumatawag. Aba, once in a Bluemoon lang 'to.

 

"Hello Cass?"

 

"Chesel!" Bati niya sa kabilang linya. Tumayo ako saka naglakad palayo sa dalawang tumatawa.

 

"Yup. Okay ka lang?"

 

"