"Hmm... walang stars?" Panimula niya pagkaupo na pagkaupo namin sa may hagdan. Ito ang tambayan namin noong mga panahon na wala pang pandemya. Sa gilid nito ay may convenience store at ang tapat naman nito ay simbahan.

Nilagok ko muna ang San Miglight bago ko siya lingunin. "Baka uulan.." saka tumingin sa kalangitan. Mukhang wala nga.

Narinig ko naman na inilapag niya ang bote sa gilid saka idinantay ang kanyang kamay sa aking braso. Mukhang nilalamig ka parin sa kabila ng pagsuot sa hoodie ko.

Dahan dahan mong isinandal ang iyong ulo sa aking balikat kaya napalunok ako bigla ng wala sa oras. Tila ba kinakabahan na baka marinig mong muli, ang tinitibok ng aking puso.

Pero dedma, kahit naman ata narinig mo na wala parin akong mapapala.

"Alam mo ba namiss kita..." Bulong niya dahilan para mapatingin ako sa kanya. 'Ako rin naman..' sa isip isip ko habang pinagmamasdan kung gaano kaperfect ang hulma ng mukha niya.

Sana all pinagpapala ano? 

"Sobrang namiss kita Seulgi Kang.." lumingon siya sa akin at pinagtama ang mga mata naming dalawa.

Muli akong napalunok dahil sa lapit ng mukha namin sa isa't isa hanggang sa tinapik mo ang ilong ko dahilan upang magulantang ako.

"Ang cute mo talaga." Sabay hagikgik ng tawa at muling ibinalik ang ulo sa balikat kong namiss ang init niya.

"Sira, matagal ko ng alam." Inda ko dahilan upang hampasin niya ang braso ko.

Masakit oo, pero mas masakit ang kahapon.

Minsan nga hindi na kita maintindihan. Ilang buwan tayong hindi nag-usap tapos bigla mo na lang akong aayaing lumabas ngayong gabi at sinakto pa talaga sa bisperas.

Gustong