Mabilis kong tinahak ang daan patungo sa ating tagpuan. Habang itinataas ang salamin na siyang paulit-ulit na nahuhulog sa bawat lakad na aking ginagawa, malamig rin ang simoy ng hangin na sumasalubong sa akin. Napakalamig, sadyang napakalamig. Halos tumayo na ang aking mga balahibo sa balat kamamadali, huwag ka lamang mainip kahihintay.

Dahil ayoko sa lahat, ika'y naghihintay lalo na kung ako ang dahilan o rason kung bakit nakakunot ang iyong noo dahil sa inip kahihintay. At nang marating ko ang tagpuan, kita ko na agad ang iyong kagandahan. Hawak ang selpon habang nakakunot ang noo. Marahil ay may nakita ka na naman na corney na post o 'di kaya ay may kausap ka na naman. Hays, lagi naman at walang bago. 

Sa ganda mong yan sino ang hindi gugustuhin na kausapin ka through social media? Mapa-instagram, twitter o messenger may nirereplyan ka at sobrang bait mo talaga. Maganda na mabait pa, saan ka pa? Syempre, hihilingin ko sana sa piling mo aking sinta kung iyong pahihintulutan ngunit sabi nga sa kanta ni Tj Monterde, "hanggang dito na lang."

 Kaya habang pinagmamasdan kita ngayon mula sa malayo habang pilit na ibinabalik sa normal ang malakapos na hininga, napapaisip ako sa mga bagay-bagay. Napakalapit mo ngunit napakalayo mong abutin sa totoo lang. At isa pa, sa dinami-rami ng pwedeng isama bakit ako pa? Namimiss mo na ba? Ang mga sandaling tayo'y magkasama bago mangyari ang sakuna? O marahil ay trip mo lang talaga ang aking puso na hindi na nakausad pa.

"Irene..." Mahinang tawag ko sa'yo ngunit sapat na ang lakas upang lingunin mo ako. Nang magtama ang ating mga mata, agad kang ngumiti ng pagkatamis-tamis saka tumayo at lumakad papalapit sa akin. 

At dahil hindi ako nagkamali ng hinalang nakashort at t-shirt ka lang ngayong gabi, agad kong