"Pero Seul.." Agaw atensyon mo nang hindi ako makasagot.

Tangina hahaha.

"You didn't wait for me..." ponyeta "Lumisan ka kaagad nang hindi ako pinapakinggan." Ang gago ko talaga.

Walang tumulong luha bagkus ako ay tulala. Ngayon lang ako nahimasmasan, ang selfish ko pala talaga.

"I even messaged you na hintayin mo ko pero guess what?" Napalunok ako at umiwas ng tingin habang nilulusaw mo ako. "Bago ko pa masend yung message, nakablocked na ako." 

Napayuko ako habang kinukuyom ang kamao nang marinig ko ang tawa mong sarkastiko. Naiiyak ako pero hindi pwede, kasalanan ko.

"Kaya kung nagtataka ka bakit ngayon lang kita minessage after a months, nakapag-isip isip na kasi ako." Na iwan ako ng tuluyan tama ba? Na we're strangers with memories ganun ba?

"Ayos lang sa akin kung ano ang maging desisyon mo, I'll respect-"

"Sandali kasi Kang! Alam ko iniisip mo okay? Nagiging advance ka na naman." 

Napayuko na lamang ako dahil kahit 'di ako magsalita nababasa niya ako. 

"Ayos lang sayo na ilet go friendship natin after what happened? Na ako lang magdedecide sa ating dalawa? Isipin mo rin sarili mo Kang." Pero yun nga yong dahilan kung bakit di ako nagparamdam hindi ba? Naging makasarili ako, natakot kaya inunahan na kita Irene. 

"Sorry..." Wala akong masabi. May part sa akin na gusto ko ng