15:30

Cold sweats demand to be felt. 

Teka lang. Diba dapat pain yun? Pain demands to be felt.

Nabasa ko lang yun sa isa sa mga libro na naka lagay sa bookshelf nung ate ko noong nasa Baguio pa ako. I was really fond of my Ate's hobbies and interests noong bata palang ako. From reading novels to photography. Specifically, film photography. I'm not pertaining to my Ate Wendy but my older sister, Ate Dahyun. Dalawa lang kaming magkapatid kaya talaga namang close kami. I remember na grabe yung iyak ko nung nag college siya dahil sa natanggap sya sa UST. Bachelor of Music in Composition.

Among her many talents, music talaga yung passion nya. Di rin naman surprising since our family is very much inclined into Arts. Our parents work hand in hand sa business nila in Baguio pero both still manage to have time for their hobbies. Papa loves photogaphy so much na pinasadya talaga na magkaroon ng darkroom sa bahay para sya mismo yung mag develop ng mga films nya. Si mama naman plays the piano. We have an upright piano sa bahay na niregalo ni Papa kay Mama noong kasal nila. Dati kasi eh doon lang sa may simbahan nakakatugtog si Mama ng piano since part sya ng choir. Binenta pa ni Papa yung isa nyang film camera para raw dagdag sa budget nya sa pagbili ng wedding gift. Kasing tanda na nga yun ni Ate Dahyun pero mukhang bago pa rin. That's why supportive yung parents namin sa mga hobbies namin. Kaya naman nung nalaman nila na nakapasa si Ate si UST, sobrang natuwa nila.

Isang semester lang ang itinagal ni Ate sa España. Di nya daw matiis na makitang nalulungkot ako sa tuwing aalis sya after holidays or long weekends. But I feel na there's something na di sinabi si Ate sakin kung bakit she gave up on her dream course and decided to go back home. She took up Entrepreneurship with Specialization in Business Analytics in St. Louis University. She gradauated with flying colors. Alam ko namang she's intelligent at kahit anong kurso pa yung pinili nya eh yakang-yaka nya talaga. She then applied sa Starbucks as a barista sa may Camp John Hay but after a year, nag resign sya. Nagdecide sya na magbukas ng sarili nyang cafe. She got a spot sa may Ili-likha Artists' Wateringhole with the help of her bestfriend, Ate Chaeyoung, who's a tattoo artist. Bale share sila doon sa space. Kalahating kapehan, kalahating tattoo shop. I can see naman na Ate is happy on what she's doing and I'm proud of her.

Kaso nga lang medyo nagkatampuhan lang kami nung ako naman yung mag kokolehiyo na since sa ilang schools na inapplyan ko, sa UST ako nakapasa. I originally planned on studying din sa SLU kaso na waitlisted ako. Willing naman sana ako kumuha ng ibang program as long na hindi ako mapalayo but Ate has been supportive dahil ramdam nya na I was just adjusting lang para sa kanya. Alam nyang dream school ko talaga yung UST but I stopped talking about it noong nagtransfer sya. Sinabihan nya ako na mas magtatampo pa sya kapag di ko itutuloy yung pag-aaral ko sa Manila. Palagi nya akong sinasamahan sa tuwing luluwas ako sa Manila para asikasuhin yung enrollment ko. Okay naman yung first few months ko dahil nakakauwi pa naman ako every 2 weeks kaso naging madalang na yung communication namin since Pharmacy has been very demanding. Kahit nga may mga long weekends eh hindi na ako nakakauwi dahil pinipili ko nalang na magpahinga kesa sa bumyahe. Medyo nabawasan lang yung closeness namin ni Ate because of that. I feel bad din noong di ako nakapunta sa opening ng shop nya dahil sa dami ng requirements na kelangan kong tapusin. I promised myself na kapag naka adjust na ako sa work ko, uuwi ako sa mga long days off ko para makabawi kay Ate.

"Miss Kim? Are you okay?"

Hala? Bat ang liwanag? Asan ako? Bakit ako nakahiga? Lord???

"Oy Winter! Bangon na. Nakakahiya ka talaga."

"Hoy RJ! Wag mo nga alugin yung  best friend mo. Baka mas sumama pa yung pakiramdam ni Winter."

Napabangon ako bigla when I realized na wala na kami sa opisina ni Chief. Aray! Bat ako may swero?! Wait. Am I in the ER?

"Ms. Kim, dahan-dahan lang. You should've told me na hindi maganda yung pakiramdam mo. According to your lab results, you're borderline anemic." Oh diba? Di pa offically nakakapagsimula ng duty eh na sermonan na ako. 

"Pasensya na po Chief. Okay naman po kasi yung pakiramdam ko earlier."

"Stressed ka ba lately? O baka naman puyat ka." OMG. Parang si Ate Dahyun lang kung makapagtanong si Chief Irene. Ang kalmado lang ng boses nya.

"Excited siguro sa first day namin, Boss Irene kaya di makatulog. Hahahahaha!" Eto talagang ugali ni RJ, may halo talagang kanal. Kung maka boss kay Chief eh parang mag batchmates lang.

"Oh shut up RJ. Baka nakakalimutan mong may atraso ka pa sakin kaninang umaga. Isusumbong talaga kita kay Yeji."

"Parang others naman 'to. Ililibre kita mamaya ng dinner pero please lang wag mo na ako isumbong."

Natawa nalang samin si Chief pati si Ningning.

"Hi Chief Bae! What brings you here sa