Seulgi

Kakatapos lang ng school year namin ngayon. It's been a week since I graduated from High School. Sa pasukan, 1st year college na ako. Nakakakaba. Nakakaexcite. Pero ang pinakanararamdaman ko for this incoming school year? Nakakachallenge. Kasi di ba, sabi ng karamihan dito mo na raw mararanasan lahat. Hardships, new learnings, getting involved sa mga gathering sa campus na parang dati nung elementary o high school ka, if you were just a regular student like me, di ka naman mahilig sumali sa mga events sa school. 

Ganon kasi ako as a student before. No, hindi ako loner kung ayon ang iniisip niyo. If irarate ko ang sarili kong popularity sa school, wow parang artista lang eh no? Pero ayon nga. Kung irarate ko kung gaano ako kakilala sa school, hmm siguro 7/10? See, not bad right? Marami naman akong friends eh. From different sections, from different years. I made a lot of circle of friends every school year noon. Pero sa lahat ng mga naging kaibigan ko? Isa lang yung bang talagang hanggang ngayon ay bestfriend ko. I mean, oo kaibigan ko pa rin naman yung iba pero itong taong to, hanggang ngayon di nawawala closeness namin. Although nagkaiba kami ng section, lagi pa rin kaming nagkakamustahan and gumagala. Swerte nga eh, di pumasok sa isip ko to na magtatagal ang friendship namin.

Her name is Bae Joohyun. Ganda ng name no? Baka bestfriend ko yan. Anyways, kung ano ang kinaganda ng pangalan niya, ganon din ang mukha niya. Actually, siya talaga ang dahilan kung bakit ako 7/10 sa campus eh. She's a ten out of ten kasi. Baka nga more than ten pa. She's very popular eh. Ganda ba naman ng mukha, dagdag mo pa talents and talino niya. Grabe, wala kang masasabi sakanya. She's perfect eh. Hindi almost perfect, beyond perfection pa nga. Mabait din siya. Friendly. Siya nga dahilan bakit ako nagkakaron ng circle of friends every school year. Lahat kasi ng mga nagiging kaibigan niya, pinapakilala niya ako. Gusto niya, lagi kaming magkasama sa mga friends group niya. Cute eh no. 

One time nga, grade 9 ata kami noon kung tama ang pagkakaalala ko, may naging circle kami non. Mostly sa group na yon, puro boys. Apat lang ata kami na babae non? Ako, si Joohyun, si Jennie at Jisoo. No, tatlo nga lang dapat eh. Sila lang talaga dapat nila Joohyun, Jennie, at Jisoo. Puro J no, di talaga ako belong. Ouch. 

Pero ayon, ang nangyari ayaw nung ibang boys na kasama namin na isali ako sa circle nila. Shocks. Kala mo naman gusto ko sila maging kaibigan, charot. Edi syempre, eto si ate mo Joohyun, hindi siya pumayag. So, ang nangyari umalis kami sa circle na yon. Sabi ko nga sakanya, ayos lang naman sakin yon. Totoo ah, ayos lang sakin yon. Di naman masakit. Parang kagat lang ng dinosaur. Charot. Sabi ko kay Joohyun, okay lang sakin kung di ako kasali ron kasi all that matters to me, ay siya. As long as friends pa rin kami kahit hindi kami magkasama sa iisang circle, that's fine with me. No big deals no. Hindi ko rin naman ugali makipagsocialize at mas lalong di ko gawain na ipagsiksik ang sarili ko para lang masabing belong ako sa ganitong circle.

But then, she insisted on leaving that circle. Hindi nga siya naghesitate eh. I guess that's how pure and genuine our friendship are. Ay no, that's how pure and genuine she is. Kasi ah sa totoo lang, may iba akong circle na hindi siya kasama. Uy, pero totoo naman ako kay Joohyun. Tsaka aware siya ron and it's fine with her. Kaya nga ako, okay lang saakin kahit may iba siyang friends na hindi ko tropa. Kasi ganon din ako. May mga kaibigan akong hindi niya kaibigan. Kumbaga, kakilala lang. Syempre, siya pinaka bestfriend ko eh. Nakukuwento ko rin sakanya yung iba kong kaibigan. Pero ayon