----

Room 1020 aka Paris

9:00 PM

"Hay ang ganda rito 'no?" sambit ni Irene habang isa-isang tinatanggal ang naglalakihang layer ng damit sa katawan niya.

Alam ko namang walang maganda sa kwartong ito at lalong-lalo na sa view sa labas pero naiintindihan ko siya.

Ang ganda ng pakiramdam na wala nang mga sari-saring pares ng mata na humuhusga sayo.

"Mas maganda ka pa." sagot ko sabay niyakap siya mula sa kaniyang likod.

"Wala ka na 'bang ibang linya?" natatawa niyang sinabi ito habang dahan-dahang humarap sa akin para hanapin ang dalawang pares ng mata ko at titigan ng parang....

parang sobrang namiss ako kahit magkasama lang naman kami lagi sa mga events sa entertainment industry.

"Cliché ba? Sa'tin dalawa hindi yun cliché, hindi ko nga masabi sayo 'yan kapag nasa labas tayo." Idinikit ko ang noo ko sa noo niya at huminga ng malalim

"Sasabihin ko paulit ulit kung gaano ako kapatay na patay sayo para paglabas natin dito at humarap ulit sa napakaraming camera, titig palang alam mo nang mahal.." at bilang may pagkatuso ay hinalikan ko muna siya sa labi bago sabihin ang pinaka paborito kong kataga, "..na mahal kita Irene."

"Seulgi..." bulong niya.

Kahit sa lakas ng ingay ng tren at busina ng mga dyip sa labas tuwing binibigkas niya yung pangalan ko, nabibingi ako eh, parang sapilitan niyang hinihila lahat ng limang senses ko.Totoo promise mamamatay 'man yung alaga kong cactus.

Kumalas siya mula sa aming pagkakahalik at ngumiti ng medyo may pait. Lagi namang may pait, sanay na ko.

Tuluyan na siyang bumitaw sa aming yakap at dumiretso sa balcony. Pinagmasdan ko siya at natawa ng bahagya. I