Today is the day, acquaintance party na namin kaya andito na kami sa school ng napaka-aga. Since si President Irene nagbigay ng call time, lahat kami sumunod. Nakakahiya namang malate kapag si Pres na pinag-uusapan kaya heto na kami ngayon, mas nauna pa sa kanya.

“Inaantok pa ako guys.” Sabi ni Jisoo matapos niyang humikab.

“Same. Bili kaya tayo ng kape?” Pagsuggest ko naman baka sakaling magising diwa namin.

“Tara.” Pag-aaya ni Lisa.

Pumunta kami sa canteen tsaka bumili ng kape, diretso upo kami sa may round table ng hindi man lang nag-uusap. Wala pa kaming energy para magdaldalan kaya nakatunganga ako ngayon habang umiinom. Naisip ko bigla si Irene, nagkaroon kasi kami ng short encounter dito rin sa canteen kahapon. Nakatambay kasi sila ng friends niya rito kahapon, sakto naman na may short break kami kaya bumili ako ng pagkain dito.

“Seul! Lapit ka nga rito. Dali!” Sabi ni Yeri na may pa hand gestures pa, kala mo naman traffic enforcer.

“Hello guys, anong meron?”

“Wala lang naman, dito muna kami nagpapalipas ng vacant. May klase kayo?” Tanong naman ni Solar sakin.

“Oo, Per Dev namin ngayon binigyan lang kami ng short break.”

“Ay hala, baka malate ka pa ng balik dahil samin. Sorry, Seul. Bigyan ka nalang namin ng Pringles.” Siniko naman ni Jennie si Irene na busy maghalungkat ng bag niya.

“Ha? Ano yun, Jen?” Napaangat naman ng tingin si Irene.

“Bigyan mo ng Pringles si Seulgi.”

“Hala wag na. Kakabili ko lang ng pagkain eh. Bye na guys.” Nakatatlong hakbang pa lang ako ng biglang may humawak sa braso ko.

“Eto pala, Seulgi. I insist. Sayo na ‘to.” Halos idikit ni Irene yung Pringles sa mukha ko, kaya kinuha ko nalang.

“Thank you.”

“You’re welcome, Seulgi.” Umupo na siya ulit. Aalis na sana ako ng may naalala akong itanong.

“Irene, nung Monday pala… akala ko wala kayong wifi. Bakit nakapost ka pa ng story?” Medyo napaubo naman sila Joy at Yeri tapos sila Solar at Rosé ay nagkatinginan habang si Jennie napainom ng tubig.

“Ano kasi, pagkasend ko ng text sayo biglang bumalik yung wifi namin. Alam mo naman pag PLDT, pawala-wala.”

Ang suspicious ng friends ni Irene that time kaya feel ko hindi siya nagsasabi ng totoo. Hinayaan ko nalang din, bakit pa kasi ako mag-analyze ng sagot niya. Hindi na rin naman siya nagtetext since Monday kaya somehow naniniwala ako sa sinabi niya. Aside sa nangyari kahapon, naisip ko rin yung practices namin from Tuesday hanggang Thursday. Hindi naman ganon ka complex yung sasayawin namin kasi gusto lang din namin mag-enjoy habang nagpeperform. Natatawa pa rin ako noong sinuggest ni Momo na sumayaw daw kami na parang sasali ng competition. Aba, no thanks. Ayaw ko magparty-party na amoy pawis, katamad din naman na maliligo pa talaga kami after ng one performance.

“Guys, tara na. Open na raw Auditorium.” Pag-aaya naman ni Jeongyeon. Tinapon muna namin yung mga basura bago tinahak yung daan papuntang Auditorium.

“Good morning, everyone.” Bati ni Irene saming lahat na nagtitipon ngayon sa stage. Binati rin namin siya pabalik kaya mas lumawak ngiti niya.

Ang ganda naman ng favorite ni Lord.

“Alam niyo naman na yung flow ng program since nakapag-run through tayo last time. Nabigay ko na rin yung list na naka-in order na yung performances niyo. Break a leg guys, pero not literally ha.” Medyo napatawa rin naman kami sa paraan ng pagsabi niya ng not literally kasi ang conyo pakinggan.

Lahat ng officers at staffs ay busy ngayon sa auditorium, chinicheck nila ang dapat na-icheck at nag-iinstruct pa rin samin yung ibang officers. Nasa backstage na kaming lahat, nag-ayos na rin kami ng mabuti, tapos naghalo na yung mga perfumes naming mga performers kaya si Byul parang nahihilo.

“Sino may white flower diyan? Pota parang hihimatayin ako dito.”

“Eto oh, mabuti nalang nalagay ko pala yan sa bulsa ko.” Kinuha naman agad ni Byul yung white flower kay Wends.

“I love you talaga, Wends.” Sinisinghot na ngayon ni Byul yung white flower kaya parang nawala na yung pamumutla niya.

Umingay na sa loob ng Auditorium kaya sumilip ako, pinapaupo na pala yung mga SHS students sa designated seats nila. Nakita ko si Irene malapit sakin, nagprapractice ata siya ng opening speech niya as the President. Pinag-iisipan ko pa if lalapit ako or hindi, pero sa huli nanalo yung kagustuhan kong mapalapit sa kanya.

“Hi.” Medyo nagulat naman siya kaya napahawak siya sa dibdib bigla.

“Ay, ikaw pala yan, Seulgi.”

“Ako nga. Sorry nagulat kita. Napansin ko kasing parang kinakabahan ka, kaya ano.. kaya lumapit ako. Wag ka masyadong kabahan, parang nakailang practice ka na eh, perfect delivery yan agad.” Napangiti naman siya sa sinabi ko.

“Thank you, Seulgi.”

“Seul nalang. Parang feeling others ka kasi. May pinagsama