*＊✿❀ ❀✿＊*

"Tara labas tayo." Aya ni Ten kina Taeyong dahil hanggang ngayon eh matamlay pa din ang ating bida. Miss na miss na ang jowa nyang hindi pa din pumapasok.

"Tinatamad ako guys."

"Gusto mo suntukin ko si Jaehyun?" 

Biglang napatingin si Taeyong kay Taeil at sinamaan ito ng tingin. "Gusto mo ilaglag kita kay Doyoung?"

"Gaga ka concern lang ako sayo. Wag kasing magmukmok dito."

"So ano Taeil hyung? Anong gusto mong gawin ko? You know I can't do anything right now, si Jaehyun lang ang laman ng isip ko."

"Okay ka naman nuon kahit wala si Jaehyun ah."

Noon yun. Pero iba na ngayon, isa na si Jaehyun sa malaking parte ng mundo nya at kahit kailan hindi na yun magbabago.

"Ikaw nga hyong manahimik ka nalang, intindihin mo kaya yang sarili mo kung pano ka magkakalove life." Sabat ni Jungwoo sa kanya.

"Aba inaano kita? Bat sakin napunta?"

"Iba kasi noon at ngayon."- Kun.

Sabagay. Bakit nga ba imik ng imik si Taeil? Syempre hindi nya lang naman kayang tiisin na makitang ganyan si Taeyong. Seryoso kasi, concern talaga sya at nag-aalala din. Mga madlang pipol, si Taeyong kasi yan. Nakita na nilang nasaktan yan noon, wag naman sana maulit ngayon. Kahit naggagaguhan silang magkakaibigan, mahal na mahal naman nila ang isat isa.

At kahit gaano kapokpok at ka-wild yan si Taeyong, grabe din naman masaktan yan.

Hirap kasi si Taeil hyung mag express ng feelings nya e.

"Kung hindi ka pa kakausapin nun ni Jaehyun iseset nalang kita ng ibang date."

Dahil sa sinabi nyang yun napatingin silang lahat sa kanya. "Malala ka pa kay JR ha." -Yuta.

"Nagsasuggest lang."

"Lakas ng loob, hindi naman makaamin kay Doyoung. Sabing love life mo problemahin mo eh."- Jungwoo.

Okay. Hindi na talaga sya magsasalita. Ang tapang ni Jungwoo eh. Hindi din nya nagugustuhan ang mga nangyayari.

"Labas lang ako. I want to be alone. Pero promise wala akong gagawing kagagahan." Taeyong smiled. Pumayag na din naman ang mga kaibigan nya and they trust Taeyong naman.

Mga ilang hakbang after nyang makalabas ng dorm, may humila sa kamay nya at niyakap syang mahigpit.

Sa sobrang gulat, hindi na sya nakapag react.

The scent is familiar.

"Jae?" 

"I'm sorry baby. I'm really sorry." He whispered and kissed his temple. 

May namumuong luha sa mga mata ni Taeyong saka nya din niyakap ng mahigpit si Jaehyun.

He keeps saying sorry.

Jaehyun snuggled on Taeyong's neck and inhaled his sweet scent na isa sa mga namiss nya. 

"Is this really you Jae?"

"Yes baby. I'm really sorry for making you cry. I don't deserve you, really."

"Don't be sorry." Ayan naiyak na nga sya.

They stayed like that for a moment coz they missed each other so much. Hindi nila alam na malungkot na nakatingin si JR sa kanila mula sa malayo at nawawalan na ng pag-asa.

Kumalas sa pagkayakap si Jaehyun at bumaling ang tingin kay Taeyong. He smiled at him and wiped his tears.

"Sorry if hindi ako nagpakita at nagparamdam. I'm just ashamed of myself. I promised you na sayo lang ako magtitiwala, but I still doubt you. Nahihiya akong harapin ka kaya baby, I'm really sorry." Jaehyun kissed his forehead. "Hindi ko na uulitin. I promise I'll be strong for you. Sorry."

"Shh. Stop saying sorry. Hindi ko kayang magalit sayo. Kasalanan ko din, sana nagpahatid nalang ako eh."

"No. Ako talaga eh. I doubt you. If you want a break up maiintindihan ko---" Hindi naituloy ni Jaehyun ang sasabihin nya nang hilahin sya ni Taeyong para hali