Sunday. 10:45 am.

IRENE’s POV

Wala akong pasok today pero pumunta akong UST sa library para magreview para sa darating na midterms at finals. Mas gusto kong dito nagrereview dahil gusto kong books talaga yung binabasa hindi yung nasa internet and pdfs lang ng mga prof.

At dahil din incoming 4th year na ko sa Doctor of Medicine, and more years to come, sobrang daming heavy readings, memorisations and analysatios ang ginagawa namin lahat na medstudents sobrang hirap pero ginusto namin to eh. 

Nagaayos na ako ng mga gamit ko ng mag vibrate yung phone ko. 

*Bb Yerm calling*

Sinagot ko at nagsalita ng medyo pabulong dahil nga nasa library ako.

“Yerim? Napatawag ka?”

“Baechyyy! Nasaan ka? May gagawin ka ba today? Saka teka bat bumubulong ka dyan?” Medyo hyper na sagot netong si Yerim.

“Ang ingay mo, nasa library ako sa school kaya bumubulong ako. Pero tapos naman na ko palabas na din. Bakit ano bang meron? Wala naman ako gagawin today. Siguro aral lang.”

“Ahh kaya! Anyway, irene merong gig sila Seul sa MAPUA later baka gusto mo sumama samin? And if you’re free na ngayon I’ll pick you up gamit ko kotse ni berber hihii”

“— oh okay? Sige lang maaga pa naman. Nasan ka na ba?”

“E. Rod na ako, malapit lapit na.”

“Okayy. Sa main gate mo nalang ako kitain.”

“Ukieeetooots, byieee”

Habang nagaantay ako dito sa may main gate kay Yerim, naalala ko yung mga nangyari these past days living with you. At first it was so awkward like awkward talaga as in. Pero after natin magayos ng unit and like everyday magsabay ng pagkain medyo nagiging comfortable naman na tayo sa isat isa. Pero as per Seulgi siguro ganun talaga siya. Awkward person nga daw. 

Natawa ako. Naalala ko tuloy yung nangyari kagabi. 

*FLASHBACK*

Naalimpungatan ako ng madaling araw (1:20am) nauuhaw ako. 

Lumabas ako ng kwarto papunta sa may kitchen para uminom ng tubig. Ng bigla akong magulat ng may lumabas sa C.R dito sa may labas.

“Oh god!”

Muntik ko ng malaglag yung baso buti medyo nahawakan ko naman mabuti.

Nakita kong medyo nagulat ka pagkakita sakin.

“Seulgi?!”

“Sorry—“

“Jusko ka! Ikaw ata ikakamatay ko sa sakit sa puso eh.”

“May sakit ka sa puso?”

Natawa ako ng slight sa ka-slowan mo. You’re definitely the Kang Seulgi I know ever since. 

“Wala, what I mean is ikaw ang ikakamatay ko dahil lagi mo akong ginugulat.”

“Ah— eh. Sorry na, di ko naman yun sinasadya pag nagugulat ka sakin nasasaktuhan lang talaga.”

“Kaloka ka, teka bat pala gising ka pa tapos naligo ka?”

“Nageedit kasi ako ng short film para sa midterm eh ayun di ako mapakali inaantok ako kaya naligo ako.”

“Baliw ka ba? Gusto mo ba mamatay? Pagod ka tapos nakababad yang mata mo tapos—“

“Oh— alam ko na yan. Grabe to. Hindi naman, sanay na akong naliligo ng ganto.”

“Kahit na. Masama pa din yun. Saka mapapasma ka. Kaya next time take a rest before ka magshower.”

“Yes doc bae.”

“Good. Sige na di ka pa ata tapos magbihis”

Natawa ako kasi di ka pa ata tapos magbihis dahil nakasports bra tapos boxers ka lang ng lumabas sa cr tapos may towel ka pa sa ulo.

Nakita kong lumaki mga mata mo. Siguro naalala mong galing ka lang sa cr.

“Oh sht.” Sabi mo sabay pasok sa kwarto.

HAHAHAHAHAHA. Omg. You’re so cute, Seul! 

Pinipigilan kong tumawa hanggang makapasok ako sa kwarto ko.

Pero syet, that goddamn abs. Yaas. As in A B S. Kang Seulgi’s firm abs is soo yum— wth!

Ang manyak mo, Bae Joohyun! Ano ka ba! Stop! Kumalma ka. Nakailang minuto mo ding minanyak si Seulgi kaya tumahimik ka na.