*FLASHBACK*

JISOO's (side) POV

"Oh bakit ganyan mukha mo?" tanong ni Jennie nang makabalik siya galing labas para bumili ng maka-kain namin.

"Break na si Rose at Lisa.." sabi ko,

"Awww.. anong nangyari? Kasama lang natin sila nung isang araw ah, ang sweet pa nila.." sagot naman ni Jennie habang inilalabas yung binili niya sa mcdo na foods.

"Yea, hindi ko nga alam eh. Pero kwento sakin ni Rose si Lisa ang naki-pag break at that night din nung after natin sa Eastwood."
"Sayang naman sila, ang tagal na din nila.. anyway, tara na kain na muna tayo, kausapin nalang natin sila both sides soon pag okay okay na sila.."

Habang kumakain,

"Ikaw ba, Jen?"
"Hmm?"

"Nai-imagine mo ba kung mag-break kami n-ni Seulgi?"

Agad namang napalingon ni Jennie sakin,
"Bakit? May problema ba kayo?"

Umiling ako, "Ewan ko, pero halos one week na kaming hindi nagki-kita and three days na kaming hindi naguusap..."
"Nagtanong ka ba sa mga friends niya?"

Actually, I tried naman kay Byul pa nga pero mukang hindi talaga ako trip ng mga kaibigan niya.

"I tried, pero alam mo naman na mukang ayaw sakin ng mga friends niya dahil sa no-label-relationship namin ni Seul."

"Kaya pala gusto mong magpasama-sama sakin,"

"Busy kasi talaga siya," mahina kong sagot, 
"Madami talaga siyang ginagawa.. lalo na may paparating silang competition tapos may exams pa yun.."

Tumikhin ako, at medyo nanikip yung dibdib ko.

"Hmmm..." sabi ni Jennie na nakikinig habang kumakain,

"Yung h-huling usap namin, s-sabi niya hindi na siya masaya..."
Napalingon ulit si Jennie sakin,

"Do you think ayun ba talaga nararamdaman niya?"
"Siguro, alam mo naman kasi yung status namin eh..."

"Eh ikaw ba?" Tinignan niya lang ako, 
"Masaya ka pa ba?"

Hindi ko alam. 

Ang alam ko lang, ayokong mawala si Seulgi sa buhay ko. 

Ngumiti si Jennie at inakbayan ako,

"You know, minsan sa kagustuhan natin mag-work ang isang relationship, naka-kalimutan na natin kung ano ba yung importante," sabi ni Jennie.
"As long as masaya ka kasama siya and ganun din siya sayo, you don't have to doubt anything, Ji."

"Pano kung hindi na... Paano kung hindi na kami tulad ng dati...?" Tanong ko,
"Then, nasainyo na kung bibitaw kayo o hindi."

++++++++

After namin mag usap ni Jennie last night, tumawag ka kaninang umaga telling me na magkita tayo sa intra.

Hindi na talaga kita maintindihan,

Nakita na kita agad kita pag-akyat ko sa walls, likod mo palang alam ko na..

Umakyat ako sa may dulo at umupo sa tabi mo..

"Jisoo, andyan ka na pala..." mahina mong sabi, parang pumayat ka...

"Hey, Seul~ " Ngumiti lang ako, sabay hinalikan ka sa pisngi.
 

Tumingin ka sakin ng may lungkot sa mga mata mo. Hindi ka ba masaya na nagkita na ulit tayo? Na naguusap na tayo? Hindi mo ba talaga ako na-miss?

"Saglit lang ako, Ji. Madami akong kailangan gawin.."

Bakit ka ba ganyan, Seul?

"Kailangan din naman kita, Seul.."
"May meeting kasi kami sa org ngayon.. hindi lang ako makapag-focus kasi iniisip kita and I need to talk to you.."

"Edi sana tinawagan mo na lang sana ako kung wala ka palang oras,"

Umiwas ka ng tingin.
"Kailangan natin mag-usap, Ji."

Nagsi-simula nang mabasag ang mga ngiti na sinuot ko this time. Wala ka pang sinasabi pero nararamdaman ko na,

Huminga ka ng malalim.

"Sorry nga pala, hmm?" panimula mo.
"Saan naman, Seul?"

"Sa halos isang linggo natin na hindi pagkikita at pag-uusap.. I have many things to do and think."

Tumango lang ako at ngumiti ng pilit,
"Kamusta ka na, Ji?" mahina mong tanong,

"Okay naman ako, lagi ko kasama si Jennie kasi sila Lisa at Rose kakahiwalay lang kaya hindi namin nakakasama.."

"Nabanggit nga sakin ni Jennie yun.."
"Ikaw ba?"

"Eto, sobrang busy.." may maliit na ngiti naman sa mga labi mo.
"Sawa ka na siguro marinig yun. Ako din nagsasawa na, hindi ko kinakaya tong mapua sa sobrang stress namin lahat."

"I know. Parang pumayat ka nga oh," sabi ko, na pilit pinapagaan ang atmosphere sa pagitan natin.

May narinig akong mahinang pagtawa galing sayo,
"Feeling ko nga din, ang luwag bigla ng pants ko."
"Kumakain ka naman ba ng maayos, ha?" 

Nabura na ang ngiti mo. May kirot sa mga mata mo nang tumingin ka sakin,

"Ji, let's not do this anymore...."

'Ji, let's not do this anymore....'

'Ji, let's not do this anymore....'

'Ji, let's not do this anymore....'

Parang biglang may tumusok sa puso ko at hindi ko maramdaman ang katawan ko. Para akong lumulutang at nakikita ko yung mukha mong puno ng pait.

"Ji...."

"Seul,"
"Please, wag naman ganto..."

Huminga ka ng malalim.

"Anong gagawin ko, Ji..?" naririnig ko na pag-garalgal ng boses mo,
"Lalo lang tayo masisira kung itutuloy pa natin to," nakita kong tumulo ang luha mo,

Hindi ko na din kinaya at tumulo na ang luha ko.

"Seul, im sorry..."

Agad mong pinahid ang mga luha ko,

"Ji, ayokong masaktan ka pa as im hurt right now.."

"S-seul, h-hindi na tayo mag-aaway... Okay na ako, okay na lahat.. magiging okay na promise.."
"Please.. Seul, wag mo ako iwan.. I need you.."

Kinagat mo ang labi mo,
"Im sorry. Ji..." naiiyak mo ding sabi, "But this is not working for me..."

"Mapag-uusapan naman natin--"

"Ji..."
"Please, Seul.."
"Masyado na akong nasasaktan, Ji.."

. Bakit ba kasi ganto ako???

No, I need you, Seul.. 

Please.

"Im sorry, Seul. Im sorry for hurting you.."
"Ji.. please let me go.. ayokong pati ikaw masaktan lalo..." 

Hinatak mo ako at niyakap ng mahigpit,
"... mas okay pa na hindi na tayo..."

Umiyak na ako nang tuluyan. Parang sasabog dibdib ko sa sakit na nararamdaman ko sa oras na to.

I really need Seulgi in my life. Pero masyado ko na siyang nasasaktan,

Niyakap din kita ng sobrang higpit, I miss this.. Please, Seul..

"Hindi ko kaya, Seul... please."

Hinintay mong humupa ang pag-iyak ko, at hinihimas mo pa rin likod ko habang nag-ssorry ka.

"K-kaya naman natin i-try uli, di ba, Seul?" nagmamakaawa kong sabi,