Rock my head, rock my head, rock my head. (Rock, rock rock rock)

"Oh my gosh, Vernon, ang hard ng rock mo!"

Biglang nagising si Seungkwan, pawis na pawis at nararamdaman niya ang kaniyang kamay, ang init talaga.

Wala namang something sa kanila ni Hansol, kaya naman ay naisipan niyang idaan nalang ang karamdaman sa pagsusulat ng fanfiction.

Naninigas ang mga kamay niya, kaya kailangang i-exercise niya ito sa pamamagitan ng pagtatype. 

Ang init, ang aga pa, mga alas kwatro ng madaling araw, bakit ang init?

Walang maisulat si Seungkwan, kahit title ay walang pumapasok sa isip niya.

Di naman maingay si Seungkwan e, kaya dahan-dahan siyang bumaba ng kama niya para kumuha ng yelo para pigilan

ang sakit dahil sa paninigas..


Ng kamay niya. Di naman siya makaisip ng fic idea, kaya yelo nalang ang paraan para tigilan ang sakit ng kamay niya. Ang manhid.

Binuksan niya ang refrigirator nila at kinuha ang box ng gatas at ininom ito. Pagkatapos ay kumuha siya ng ice cubes at sinarado ang mga kamay niya, inipit niya ang mga yelo sa naninigas niyang mga kamay.

Pagkatapos ay umakyat na ito sa kwarto. Pinatay niya ang laptop niya at agad naman siyang nakatulog. Ahhhhh, yes.

~~~

Nagising si Seungkwan sa pagkakatok ng nilalang sa pinto nila.

"Seungkwan, gising na," katok ni Jihoon habang walang emosyon ang marinig sa boses niya.

Nagising agad si Seungkwan, dahil hindi siya pabebe tulad ni Jihoon kapag si Seungkwan naman ang gumigising sa hyung.

(inside joke by author: "sa i-hyung ngiti, ako'y nahuhumali~ at sa tuwing ikaw ay lalapit ang mundo ko'y tumigitigil~    sorry po.)

"Good morning, Jihoon hyung!" sigaw ni Seungkwan. Napansin niya na wala ang kaedad niyang si Hansol. Woah, ang aga naman nagising nun.

"Dalian mo, alas nuebe na, kumain ka na," sabi ni Jihoon.

Whaaaa, late na pala. Akala ni Seungkwan alas siyete pa lang. Lumabas na ito mula sa kwarto at pumunta sa kusina para kumuha ng pagkain. Kumuha siya ng pansit na niluto ni Mingyu, at kumain magisa sa mesa. 

"Ang sarap naman ng pansit, kaso walang atay at hipon!" pagiinarteng sigaw ni Seungkwan. Nagpaparinig siya kay Mingyu, na nasa labas, nagpapaaraw para naman mas lalo pa siyang maging hot. Sumosobra na ang kainitan ni Mingyu.

"O, talaga? Bakit hindi ikaw ang magluto?" bara ni Mingyu kay Seungkwan. Tapos na kumain si Seungkwan, kaya tumayo na ito para hugasan ang plato niya.

"Sige, magluluto ako mamaya! Ang pinaka masarap na recipe ng nanay ko," nagyabang naman ang mas nakakabatang si Seungkwan. Edi siya na may nanay na chef. Kaya napapabayaan sa kusina eh.
"Hmph, ewan ko sayo," sabi ni Mingyu. Di na sumagot si Seungkwan. Masarap naman talaga ang pansit eh.

Nafeel na ni Seungkwan na wala si Hansol. 'Hay, baka nabunyag na 'ko,' kabadong isip ni Seungkwan. Sa tingin niya, di yun matatanggap ni Hansol pag nalaman nito na iniibig siya ng ka-room mate niya. Ayaw niyang iwasan siya ni Hansol, kaya kinikimkim niya lang ito at nagsusulat ng fanfiction tungkol sa otp niya, ang Verkwan.

Malandi na kung malandi. Pero si Hansol lang ang gustong landiin ni Seungkwan. Sayang, hindi na sila masyadong nagkaka-skin ship. Dati lang, bago pa nag-debut ang mga bibe boys.
Ang hirap talaga maging famous, no?
Minsan, gusto nalang ni Seungkwan na manatili sa dating sila. Bago pa sila sumikat. Palagi silang magkayakap at magkasama. Ngayon, di na sila masyadong naguusap, kahit na magkashare pa sila sa room. 

Napa-sigh na lang si Seungkwan.
Si Mingyu at Jihoon lang ang nakita ni Seungkwan ngayong umaga, nagtataka siya kung bakit wala ang ibang members ng bibe boys.

Lumabas siya ng naka sweatpants at nagjogging papunta sa park, maaga pa naman e.

Ang dami niyang pwedeng isipin, pero di niya ito pinansin. Tanging si Hansol at ang fanfiction na hindi niya maumpisahan ang nasa isip niya.

Napaka boring.

Nakipaglaro si Seungkwan sa aso, at muntik na siyang kagatin nito. May mga nakakilala sa kaniya, ah, sikat nga naman e.
Sana kasama niya si Hansol, para magjojoke siya at tatawa naman itong gwapong si Hansol.

Grabe, inlove na talaga siya. Ang bilis ng heartbeat niya, kahit wala si Hansol sa tabi niya. Agh! Pero ang boring parin talaga. Walang magawa, nakaupo lang siyang mag-isa sa park.
Ang dami niyang naiimagine. Hmm, what if magpicnic kami dito ni Hansol? Ahh! Pwede nang prompt yun sa fic! 

...
Lumipas ang araw, nag-set nanaman siya, dahil pati ang liwanag ng araw ay iiwan ka pag oras na. Naupo parin at napaisip si Seungkwan. Nakapagsulat siya ng mga lyrics, pero ang down niya kasi sa palagay niya, pangit ang mga sinulat niya.

"Hyung!" narinig ni Seungkwan ang maknae na tumawag sa kaniya.
"O, bakit, Chan?" tanong ni Seungkwan. Nakita niya na natatakot ang maknae, at nag-alala siya kaagad.

"E-eh.. si S-seungcheol..." nagstutter ang maknae.

"Ano?!" paunti-unti nang nawawala ang chill ni Seungkwan, pati na din ang liwanag ng araw.

"H-hindi...k-ko alam, hyung.." maiyak-iyak na sabi ni Chan. "P-puntahan.. nalang natin sa bahay.."

Natakot na si Seungkwan. Hay, nawala lang siya ng konting oras, may pahamak nang nangyari.

Bumalik na sila sa dorm. Nakapatay ang ilaw sa living room, at kusina, kaya naisip nilang puntahan ang practice room.

Narinig nilang sumigaw at umiyak si Jeonghan, at natakot silang pumasok sa loob.

"Tumawag na kayo ng ambulansya!" sigaw naman ni Minghao.

Kinabahan na si Seungkwan, pati na si Chan. Namumula ang mga mata ni Chan at malapit nang umiyak.
Binuksan nila ang practice room, at nakita ang di inaasahang pangyayari.

--- end of chapter ---

Hello! Sorry, cliffhanger. I hope you enjoyed this chapter! Sorry for my typos, errors, and whatsoevers. :-) Excited na ko ireveal yung susunod na chapter~ Weeeee! 

v(｡･･｡)

See you soon! Byeeeeeeeeee

ヾ(´￢｀)ﾉ