One afternoon (week after the party), when everybody’s in the garden playing, Gel secretly gets into the room and stole the shirt (SungMin’s gift) from Lei’s dresser.

Night before bedtime

Lei is searching for SungMin’s gift, and worried. Rej is confused and asked her.

Rej: What happened unnie? Why confused?

Lei: it’s just that the shirt, I just put it here.. *still searching*

Rej: and then why are you so worried?

Lei: it’s gone now.

Rej: What?! Maybe you just put it somewhere else.

Lei: no, Rej, I know it’s here. I put it here.

Rej: Unnie, maybe you can search for it by tom., it’s already late in the evening. Can we go to sleep?

Lei: *sigh* Okay sis, I will continue this tom.

Rej: *pout* I will help you to search for it unnie by tom.

Lei: *smiles* you kid, thanks for your help. Okay, let’s go to sleep now.

Rej: good night unnie.

Lei: good night baby sis.

At 12 midnight…

Lei: (cough cough…) “What’s happening cough.. OMG! There’s a fire. Rej, wake up.. (cough cough…)

Rej: Unnie, what’s happening? So hot in here.. (cough cough)..

Lei: baby, stand up baby. Let’s run outside, the fire is getting bigger.

Rej obeyed her unnie, woke up, holds Lei’s hand and start moving fast. While running to go outside, Rej suddenly remembers Lei’s pinkbunny and she lose of holding hands with Lei and start running back inside.

Lei: Rej, wait. What are you doing?

Rej: I forgot your pinkbunny stuffed toy inside. I will get it.

Lei: No honey, pls. don’t go

Rej just kept running inside pretending not to hear. Lei is about to run towards Rej, but the fire is getting stronger..

Lei: REJJJJJJJJJJ….

But even though she ran fast, she still can’t get inside much and start coughing much til she fell on the ground. Meanwhile Gel got hold of the pinkbunny but too bad that she can’t get outside the room. Her friends are no longer inside. She got scared and already admitted that she cannot live longer. So she just started praying out for God’s forgiveness and also fell from the ground. Lei really want to save Rej but couldn’t do something. Gel’s friend saw Lei and they stop her from what she’s planning to do. They grabbed Lei’s hand but she kept fighting to save Rej. But two is better than one, they hit Lei’s head a bottled of wine that they saw from the outside. And Lei lost her control, so the two friends of Gel, helped each other to put Lei far away from that place. But when they saw blood from Lei’s head, natakot sila at iniwan na lang si Lei sa isang abandonadong lugar di kalayuan sa bahay-ampunan.

Hindi pa katagalan, may mag-asawa na papunta sana sa bahay-ampunan para makiososyo pero napadaan sila sa abandonadong daan at nakita si Lei na nakahandusay at may dugo ang ulo sa pagkakabasag ng bote rito.

Mrs. Park: Teka, Teryo, may tao dun. Tulungan natin.

Agad sinunod ni Mr. Teryo Park ang kanyang maybahay. Tiningnan ang bata, binuhat at dinala sa kanilang tahanan. Ginamot at inantay na magising. Ngunit sa kaantukan ay nakatulog na rin.

Mahirap lang ang mag-asawang Mr. & Mrs. Park pero mabait at pinagpapala ng Diyos. Sa kanilang pagiging matulungin ay minamahal sila ng kanilang mga kapitbahay. Kapag may kailangan ang mga ito ay kaagad silang rumeresponde sa mga ito, kaya gayun na lamang ang respeto ng mga ito sa mag-asawa. Hindi sila nabiyayaan ng anak kaya yung anak ng kanilang kumare na si Siwon ang naging alagain ng mga ito. Kumare nila na kapitbahay din naman. Hindi sila mahirap ngunit hindi din naman ganung kayaman.

Kinabukasan, maagang nagising ang mag-asawa. Sila ay nag-usap

Perlita: Teryo, maganda ang bata. Mukhang anghel ang kanyang hitsura. Hindi kaya ito ang sagot sa matagal ko nang panalangin?

Teryo: Pero Perlita..

Perlita: Matagal ko nang gustong magkaanak, Teryo. Ngayon ay may natagpuan tayo. Hindi kaya tayo ang itinakda para maging magulang ng kawawang batang yan?

Teryo: Pero paano kapag hinanap sya ng mga pulisya? Ng mga taga bahay-ampunan.

Perlito: Pakiusap Teryo, ayokong tumanda tayo ng walang mag-aalaga sa atin. Pakiusap, ito lang ang tangi kong kahilingan.

Teryo: (Napabuntong hininga) o sya, sya.. kausapin ko narin an gating mga kapitbahayan para tulungan tayong pagtakpan itong ating gagawin.

Perlita: Salamat Teryo, Sige, mauna ka na. at mag-hahanda pa akong agahan ng ating anak. Ng ating anghel.

Umalis na si Teryo upang lumapit sa kanilang mga kapit-bahay. Upang hingan sila ng tulong na pagtakpan ang kanilang gagawin. Kasalanan man ito, gagawin nya ito para sa kanyang mahal na asawa.  Habang sa bahay,

Lei: aaah… ang ulo ko… Nasan ako?

Perlita: Hija,gising ka na pala.

Lei: Si-sino po kayo? Sino ako?

Perlita: A-ako? Ako si Aling… (“Teka, Sino ako? Hindi nya naalala ang sarili nya, Hindi kaya’y nagka-amnesia sya?) Ahh.. Anak, hindi mo na ba ako nakikilala?

Lei: Nagtataka sa pagtawag sa kanya ng anak, subalit dahil wala talaga siyang maalala ay tinanggap nya ang naging turing nito.. Ina..

Perlita: Anak, Angelica, aking anak. Mabuti at natandaan mo ako.

Lei: A-angelica? Angelica ang aking pangalan?

Perlita: Oo, anak. Dahil isa kang anghel na hulog sa amin ng langit. Pagsisinungaling nito.

Eksaktong pagbabalik naman ni Mang Teryo sa tahanan. “Andito na ako,” ani Teryo.

Perlita: Teryo, gising na ang anak nating si Angelica.

Angelica: Ama…

Lumapit si Teryo at niyakap ito.