/Phone ringing/

Dongho's Mom: Yoboseyo?
~~~~~~~~~~~
Dongho's Mom: yes. Ako nga. bakit?
~~~~~~~~~~
Dongho's Mom: Oo.
~~~~~~~~~~
Dongho's Mom: /shocked/ Chinjja?! Sure na po ba yan?!
~~~~~~~~~~
Dongho's Mom: Aww, thank you sir! Yay! thank you po talaga. Haha! :DDD
~~~~~~~~~~
Dongho's Mom: Oh sige po. Bye! /hang up/

--------------------------

Sa loob ng room nyo...

You: Dongho ano ba 'to?
Dongho: Basta! Gusto ko lagi mong susuotin yan ah~ Pinagpuyatan ko yan kagabi.
You: Ay, haha! Thank you. ^^

--------------------------

Pumunta yung mama ni Dongho sa bahay nyo.
Dongho's Mom: Mare!
Your Mom: Oh mare, bakit ka naparito?
Dongho's Mom: Ui Mare, may goof news ako sayo!
Your Mom: Ano yun?
Dongho's Mom: Yung kompanyang inapplyan ng asawa ko dun sa california na inialok  sakin ay natanggap ako! Nabasa nila yung email ko kagabi and makukuha ko na daw yung visa ko sa thursday! :DD
Your Mom: Oh? So, Magaabroad ka naman ngayon?
Dongho's Mom: Oo.
Your Mom: Pano si Dongho?
Dongho's Mom: Isasama ko sya dun. Dun ko na rin sya pagaaralin.
Your Mom: Wow. Complete na kayo ah! ^^
Dongho's Mom: Oo. Nako,  hindi nako makapaghintay! Sabik na rin kasi 'tong katawan ko sa pagtatrabaho eh~
Your Mom: Masaya ako para sayo. Sa tingin mo, may trabaho din ba dun na pwede sakin? Hahaha!
Dongho's Mom: Hahahahaha! Ikaw talaga mare~

----------------------------

/krrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing/ (MAPEH Time)

Lumabas na kayong lahat sa room at naglaro sa school ground.

MAPEH teacher: Grade 5! Hali muna kayo, maglalaro tayo ng "The rose of Sharon has bloomed (korean traditional game)"
All: yehey!!
MAPEH Teacher: ok ganito, kelangan muna nating maghanap kung sino ang taya tapos (blah blah blah)
Dongho: /whispers/ Black tayo ah?
You: Sige! hihihi. ^^

Masayang-masaya kayong naglalaro ng "The Rose Of Sharon has bloomed". Nagmaguwian, sabay kayo ni Dongho umuwi. Ang saya-saya nyong dalawa at sobrang ingay habang naglalakad.

Pagpasok ni Dongho sa bahay nila ay agad syang nilapitan ng mama nya.
Dongho's Mom: anak, may sasabihin ako sayo.
Dongho: Ano po yun?
Dongho's Mom: Yung kompanya kasing inaaplyan ko ay natanggap ako at makukuha ko na yung visa ko sa thursday.
Dongho: Ano po yung visa? Tsaka, bakit nyo po sinasabi sakin yan?
Dongho's Mom: Visa, ito yung napakaimportantekapag gusto mong pumunta sa ibang bansa. Kapag wala ito, hindi ka makakapagabroad. Anak, kapag makuha ko na yung visa ko, baka sa friday aalis na tayo.
Dongho: Ha? Saan po tayo pupunta? Mangingibang bansa tayo?
Dongho's Mom: Oo anak. Mangingibang bansa tayo dun sin sa pinagtatrabahuhan ng papa mo. Ayaw ko naman na iwan kita dito kaya isasama kita. Tsaka para na rin magkasama-sama na tayo.
Dongho: /shocked/ Mwo?!! Pero---
Dongho's Mom: oh bakit? Ayaw mo bang makasama yung papa mo?
Dongho: Gusto. Pero pano si Miyoon? Malulungkot yun kapag malaman nyang aalis na tayo, malalayo nako sa kanya. /upset/
Dongho's Mom: *tap shoulder* simula bukas, yayain mo si Miyoon. Magpakasaya kayo! Mamasyal kayo kahit saan! Sulitin nyo yung mga huling araw natin dito sa korea bago umalis, ha? /smiles/
Dongho: talaga po?
Dongho's Mom: Oo. ^^
Dongho: ay, salamat ma!! /hugs/











To be continued.
END OF CHAPTER 3