“Uno, sa tingin mo ba totoong naka punta si Neil Armstrong sa buwan?” Nagtatakang tumingin si Uno kay Dos na kasalukuyang sumisipsip sa ice pop na blue niya. Favorite niya yang blue na ice pop. Iniiwan niya sa ref nila Uno tapos doon niya rin kakainin. Delikado kasi kung sa bahay nila, baka makuha ng mga unwanted species. 

“Bakit mo naman natanong?”

“There’s this thing called space race era kasi and during that time, may project din ang Russia with the same intent, reaching the moon. Knowing the US and Russia, they have this feud.. don’t you think the US just made it all up to have an upper hand or win the race before the other does?” 

Kakaubos lang ng dalawang ice pop ni Dos at magbubukas nanaman siya ng bago. Inalok na din niya si Uno dahil naramdaman nitong pinapanood siya habang ginugupit ang seal ng ice pop.

Syempre kinuha na ni Uno yung alok na ice pop ni Dos, minsan lang yan, mahal na mahal niya kasi yang ice pop collection niya. 

“Hmm? I never gave it a deep thought. But, thinking of it that way..” 

Uno loves talks just like this, yung mapapaisip ka, yung magtetake ka ng side and you’ll defend it in some way pero hindi aabot sa point na kung mali na ipipilit pa like the usual school debates. Mas gusto niya yung idedefend niya hanggang kaya niya lang pero kapag convinced siyang mas tama yung kabilang side, she’ll gladly take the other’s side.

“They produced this picture before na nagsasabing nakarating nga sila sa moon.” Ipinakita ni Dos ang picture kung nasaan si Armstrong ay may katabing flag, a waving one. “Hinahangin yung flag dyan.” Tinuro pa nito ang flag na parang tinapatan ng electric fan kung hanginin. “But moon doesn’t have winds like the Earth’s, paanong nagwewave yang flag like that?”

“Pero they brought back rocks naman that proved that it wasn’t from this planet. It didn’t match the Earth’s composition din, so how do you explain that?”

“Teka teka, sa pagkakatanda ko Med Tech ka at nagdodoctor ako. Paano bang sumagi sa utak mo to Dos?” Uno said, but the topic kept her thinking much deeper, her curiosity is piqued until her phone dinged. She checked it at bumungad ang notification sa lockscreen niya.

Cap. RG sent a message.

Cap. RG: Uno, I miss you. I’ll go dyan now, and no angals please.

Uno: Papunta ka na talaga?

Cap. RG: Yes, I’m an hour away. Wait for me.

Uno: You’re not pranking me right?

Cap. RG: No, handa my room na. And please make sundo at the bayan. I don’t know where in your village kayo, you just told me the bayan kaya!

“Sino yan?” Tanong ni Dos habang nakikisilip sa phone ni Uno. Bigla kasi tong natawa kaya naintriga ang bff niya. Baka may tinatago na tong sikretong jowabels na di kinikwento sa kanya, sasakalin niyang tunay si Uno pag ganon.

“Si Raegan, pupunta daw dito.”

Raegan Giselle Uchinaga. Isa sa mga kaklase ni Uno at team captain din nila sa volleyball. She’s one of Uno’s closest friends at their University dahil magkaklase na sila, magkateam pa sa varsity. She’s a very clingy person, just the right word that fits her.

“Ah yung minsang naka facetime mo dahil miss daw kayo pati nung isa niyo pang friend?” Tumango tango naman si Uno bago tumungo sa loob ng bahay nila at kinuha ang helmet nito. Magmomotor nalang siya tutal naka kotse naman si RG at susundan lang siya papasok sa purok nila.

“Sama!” Dos threw all of the empty ice pops in the bin. Naibalik na rin nito ang ibang di pa nabubuksan sa ref nila Uno, next time na ulit.

“Maghugas ka muna ng kamay.” Agad namang sumunod si Dos dahil medyo sticky nga yung kamay niya. Nauna na ring lumabas si Uno para ihanda ang motor. Pagbukas ng gate ni Uno ay nakita naman niyang naka tambay si Isabella sa balcon ng bahay nila Lola Elora.

Isabella has been doing that.. yung tatambay sa labas ng bahay nila para makita si Uno. After kasi ng encounter nila last week ay hindi na ito naulit. Bukod kasi sa nagseselos siya kay Dos, may makakapaghatid nang driver sa kanila dahil andoon naman si Kuya Tony.

“Uno! Andyan na ba yung helmet ko?” Sigaw ni Dos mula sa loob ng bahay nila Uno, di pa siya bumababa para kapag di pa dala ni Uno, di na siya babalik pataas.

“Oo, bumaba ka na diyan!” Sigaw pabalik ni Uno. Napatingin naman si Isabella sa kanila dahil never niya pang narinig sumigaw si Uno.

May ilalakas pa pala ang boses non?

“Tagal mo.” Si Uno na rin ang nagsuot ng helmet kay Dos. Basa pa rin kasi yung kamay niya mula sa pagkakahugas.

“Tara na. Baka malapit na yun.” Sumakay na nauna si Uno bago sumunod si Dos at umakap sa mga bewang nito before they drove off. And the whole ordeal, Isabella just watched, and somewhere in her heart clearly felt something weird.

“You’re so tagal ha?” Kahit na two minutes lang naman ito naghintay, binigyan niya pa rin ng sermon si Uno.

“You just waited for a few minutes. And here’s your message after you arrive so stop sulking.” Hindi na bumaba sa motor sila Uno at ganun din si Raegan but greetings are greetings. Kaya naman, bumaling na si RG sa babaeng nakakapit kay Uno.

“Hi! You look so pretty! I’m Raegan by the way.” Dos smiled at her and shook the hand she offered.

“I’m Minju but I prefer you call me Dos. Nice to meet you too, Raegan.” Agad na binawi ni Uno ang kamay ni Dos na ayaw na atang bitawan ni Raegan sa tagal ng pagkakahawak nito.

“Tara na, baka hanapin na tayo ni Lola.” Kumaway pa talaga si Raegan bago sila umalis, napapailing nalang si Uno sa kalokohan ng kaibigan niya.

“Raegan, park ka dito.” Malaki ang bahay nila Uno, ganon din ang bakuran kaya kasyang kasya ang ilang mga motor, tricycle at kotse sa loob. Pero doon lang sa designated na pagpaparkingan para hindi mahirap magmaniobra kapag lalabas na.

First time ni RG sa bahay nila Uno at matagal na niyang gustong pumunta dito, nagkakataon lang talagang minsan either dinadala siya ng magulang sa ibang bansa o kaya naman sa ibang parte ng Pilipinas. Good thing this summer, naka pagpaalam siya prior her parents booked a flight. Pero syempre they have their conditions, instead of spending the whole summer, she has to spend a week with her parents before she goes. The main reason bakit ngayon lang siya naka alis.

“Let’s go greet Lola Aurora, Uno!” Pagbaba ni Raegan sa kotse ay hinila na nito si Uno papunta sa loob ng bahay na akala mo alam niya kung saan pupunta.

“Hello po, Lola!” Nagmano agad si Raegan nang makita ang lola ni Uno na naka upo sa sala habang nanonood ng teleserye.

“Lola, si Raegan po pala, yung sinasabi ko pong kaklase at kaibigan ko.” Binigyan naman ng malawak na ngiti ni Lola Aurora ang kaibigan ng apo at pinaupo sa