Naglalakad na ako inside ng campus papunta sa building kung saan yung class namin ngayon. I can’t wait talaga na maging third year student para sa department nalang lahat ng classes namin. Nakakatamad mag lipat-lipat from building to building sa iba't ibang subjects.

Hindi pala kami sabay ni Irene ngayon kasi sabi niya may kikitain raw siya today before mag start yung first subject namin.

Nung pumasok ako sa gate kanina, I noticed that there are students crowding a certain spot sa may malaking kahoy sa parking lot. Ano kayang meron? Ang ingay pa nila at nag ch-cheer. ‘Di ko na pinansin ang commotion na nangyayari don at dumiretso na sa classroom. May time pa para matulog.

“Hoy gaga gumising ka!” bigla kong naramdaman na may umaalog sa akin. Gago gusto ko pang matulog eh. Tinaas ko ang aking ulo at nakita ang pagmumukha ni Joy na parang natatae. Ano na naman ang problema ng babaeng ‘to?

“Problema mo ba?”

“Hindi mo alam?” ano bang pinagsasabi niya jusko? Gusto kong matulog! Napansin ata niya yung pagka-irita sa mukha ko kase tumaas baba ang kilay niya.

“Niligawan ni Seungho si Irene doon sa parking lot kanina.” Sabi niya.

“Huh?” ano raw? Sinong nanligaw nino?

“Kang Seulgi, look at me! Look at me!” Sinampal niya ng mahina mukha ko ng paulit-ulit, pinipilit gisingin diwa ko.

“Si Seungho nanligaw kay Irene kanina doon sa parking lot! ‘Di mo ba nakita kanina?” natulala ako sa narinig ko.

Teka naman. Too much information for this sleepy head. Hindi ko ma process ng maayos yung sinabi ni Joy.

“Joy, andito na si Irene. Shut it.” Biglang pag sita ni Wendy kay Joy. Lumingon naman silang dalawa sa back door ng room habang ako... shet paano ko ipro-process yung information na sinabi ni Joy sa akin? Bigla kong naramdaman ang kirot sa puso ko. Napahawak ako sa dibdib ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang gusto nitong kumawala sa rib cage ko. 

“Okay ka lang ba?” at nagising diwa ko nang marinig ko yung familiar na matamis na boses. Nakaupo na pala siya sa tabi ko. Napansin ko si Joy at Wendy na nakatingin sa amin. But mostly sa akin. Kita ko sa mga mukha nila ang pag-aalala. Napahugot nalang ako ng malalim na hininga.

Okay ba ako? Syempre hindi no. Pero ano nangyari kanina? Sinagot niya ba si Seungho? Gusto kong malaman. At the same time ayaw ko rin. Natatakot ako.

“No.” sabi ko lang nang hindi lumilingon sa kanya.

“Seulgi.” Rinig kong tawag ni Joy sa akin na parang nag wawarning sa akin na hindi magpadalos-dalos at may pag-aalala din. Bakit ba? Totoo naman na hindi ako okay. Nilingon siya ni Irene. Hindi ko alam anong mukha ang binigay ni Irene kay Joy kasi ngumiti lang ito at lumingo lang.

I finally faced Irene and I don’t know what facial expression I am wearing right now. Ang alam ko lang is nasasaktan ako. I saw Irene's concerned face. Nagtataka ata siya sa tono ni Joy. Gaga talaga hindi ko naman sasabihin kay Irene yung totoo.

As if kaya ko.

Pero ano bang magagawa ko kung sinagot niya si Seungho? Hindi rin naman alam ni Irene na yung best friend niya may lihim na pagtingin sa kanya. Tsaka wala akong karapatan magalit o mag selos. 'Di hamak na best friend lang ako sa paningin niya at wala na.

“Why? Ano ba nararamdaman mo?” Irene asked. Kita sa mukha niya na nag-aalala siya sa akin. Of course, as a friend lang naman haha. Bobo mo Seulgi bakit kasi nahulog ka sa best friend mo. Sa dinami-daming tao jan.

“Sakit”, pasimple ko lang sabi. “Saan ba?” tanong niya sa akin. Nilagay niya yung kamay niya sa noo ko, maybe to check kung may lagnat ba ako. Hindi ako makatingin s