Minjeong's POV

matagal naman na akong tumatambay dito sa botanical garden ng university na 'to pero bakit ngayong araw mas maganda yung shade ng puno? marami ang ibon sa may tabi ng water fountain, mas tahimik din ngayon- malamang minjeong! bakasyon na kasi parang ngayong araw talaga pinaparamdam na sakin na this will be the best day ever!

kasi last na.

ma-mimiss ko dito.

itong pag tambay dito, kasi maaga ako pumasok madalas dahil ayoko ma traffic.

yung pagkain sa cafeteria kasi paborito ko talaga doon yung silog meals ni kuya ronnie, yung meryenda stall ni aling francia na may masarap na ube turon at samalamig.

yung pag daan sa building ng education kasi malalaki yung puno doon, nakaka relax lang.

yung nakaka inis na hagdanan sa building namin tuwing may GEd subject kami after lunch, yung room naming walang aircon na nasa 2nd floor, yung projector na lagi ko na lang inaayos bago mag lecture si prof for physics.

marami pala akong ma-mimiss dito, kahit naman maraming masamang nangyari, nandito naman halos lahat ng magagandang memories na dadalhin ko, na pinapahalagahan ko kaya naman ma-mimiss ko ito, ma-mimiss ko dito.

pero hindi lang yon.

ma-mimiss ko rin yung mga taong dito ko nakilala, dahilan kung bakit masaya ako dito despite the fact na I was forced to study here. ma-mimiss ko sila, lalo na yung asungot na yon.

clearance day nga pala namin kaya nandito ako sa university, inaayos ko na rin yung ibang papel ko for transfer- oo, transfer. lilipat ako.

sa isang taon ko dito, marami akong natutunan pero marami rin ata akong iiwan.

tama na senti mo minjeong, tumayo ka na dyan

at bago pa nga ako tuluyang maluha sa mga iniisip ko ay umayos ako ng upo dito sa bench ng botanical.

"haaaaays, I will miss you my dear university!" ako lang naman tao dito so okay lang yan.

bahagya akong napatungo at natawa kasi sure ako mukha akong tanga dito kung may nakaka kita or nakarinig sa akin.

ang sarap ng hangin, presko at malamig.

pinikit ko muna saglit yung mata ko.

ninanamnam ang sariwang hangin at yung oras na nandito ako at teka pamilyar yung amoy

naka pikit pa rin ako at sinisiguradong tama yung na aamoy kong pabango, sure akong hindi yun akin dahil strawberry scented yung pabango ko. hindi ko na lang inisip, mabango naman siya kaya hindi ko na idadaing baka may katulad lang na amoy.

"so, hanggang kailan ka tatambay dito?"

muntik na mahulog ang puso ko sa gulat-

inangat ko ang tingin ko at ito nga, kaya pala pamilyar yung amoy, nandito pala 'tong asungot na 'to.

"walang hi?" naka ngiting tanong niya.

lintik na ngiti yan. napapa ngiti rin ako.

"bakit nandito ka?" tanong ko nung tumabi siya sa akin.

lumingon ako sa kaniya para makita kong mabuti yung mukha niya, kami lang naman tao dito, wala naman mga kaibigan namin.

"clearance, tapos nabanggit ni sir na nandito ka rin daw." sagot niya sa akin.

"okay."

"okay." gaya niya sa akin, pero naka ngiti.

tumahimik kami sandali, naaamoy ko siya ang bango talaga hindi ko alam if perfume niya ba yon or sadyang mabango siya? inaantok ako sa sobrang comforting ng katahimikan tapos ang bango pa niya. oo, paulit ulit akong mabango siya amoy baby kasi na vanilla na may lavender at cinnamon basta ang bango.

"hindi ka ba mag papaalam?" tanong niya na ikinagulat ko.

hindi ko naman nabanggit na aalis ako, tuloy pa rin naman kasi ang pag sama ko sa circle namin pag may gala, hindi ko rin sila iniwasan katulad nang nakasanayan kong gawin tuwing aalis ako at alam kong matagal pa ang pag balik or kung babalik ba talaga ako. ayoko lang kasi isipin nila na its a sad a thing. ayoko rin mag paalam, I hate goodbyes the most.

"paalam? saan?" nag maang maangan ako.

ayoko, ayoko mag paalam sayo.


"ganon na lang?" pag pilit niya ulit.

ano ba isasagot ko? oo? ganon na nga lang?

"ano ba yun? ito naman nababaliw ka na naman diyan" pag bibiro ko in hopes na she'd drop the topic.

"bakit lagi kang ganiyan, minjeong?" malungkot. yung boses niya malungkot.

parang konti na lang iiyak na yung mga matang lagi kong nakikitang masaya.

"alam mo?" tanong ko, tumingin ako sa kaniya kasi ngayon lang naman gusto ko maging matapang sa harap niya.

"narinig ko lang sa office ng org natin." pag amin niya.

oh well....

ngumiti ako sa kaniya.

just for today

"I wasn't meant to be here." pag sisimula ko.

"I wasn't meant to be here and stay. I'm not here to stay." naka ngiti pa rin ako pero sa malayo na ako naka tingin.

"Am I