Mabilis na natapos ang interview namin sa isang malaking company na pinag-applyan namin nina Ryujin at Giselle, hindi muna kami umuwi kase dumaan pa kami sa isang coffee shop para magpahinga.

 

Nung pagpasok ko palang sa room kung saan ako iinterview-hin ay parang gusto ko nang mag back out kanina dahil ang daming nakatingin sa akin, para bang nang j-judge pero baka hindi naman. Paranoid lang talaga ako kanina kase hindi ako sanay na mag-isa tapos kasama ko pa 'yung mga hindi ko kilalang tao.

 

Mabuti nga at mabilis lang ang pag-interview nila, akala ko kasi pati buhay ko ikukuwento ko pa o kung anong ginagawa ko. Mygod buti nalang din walang tanungan doon like 2 times 2, ang bopols ko pa naman sa math!

 

“, kung nakita niyo lang kanina 'yung mga mata nila..mas kinabahan ako lalo!” mabilis na reklamo ni Ryujin, akala ko sa 'kin lang sila ganun pati rin pala sakanila. Mga observer talaga

 

“same, but that's normal..inoobserbahan lang nila tayo.” dagdag ni Giselle.
 

Sa aming tatlo siya talaga 'yung laging positive lang and mahinahon..kaya bilib ako kay Gi e

 

“baka sainyo lang? eh sa 'kin pagkapasok ko palang parang gusto na agad akong pauwiin!” kaagad kaming natawa ni Giselle sa pagrereklamo ni Ryujin.
 

Sayang hindi namin nakita kung paano siya tignan ng mga tao kanina do'n.

 

“Mukha ka kasing manghahablot!” biro ko sakaniya, nilingon niya ako at agad na hinampas.

 

“Oo, tapos ikaw 'yung nag-utos!”

 

“Tigilan niyo na nga 'yan, baka dito pa kayo magsigawan!” suway sa amin ni Giselle na halatang nanonood lang sa amin

 

Ininom ko nalang ang natitira kong kape at nilabas ang phone ko nang mag ring 'yon, nakita ko naman agad kung sino ang tumatawag. It's Somi.

 

Nagpaalam muna ako sa dalawa na mag ccr lang para makausap ko si Somi, kapag dito ko kasi sa harap nila sinagot ko ang tawag ay maririnig nila dahil mga mahilig pa naman makiusyoso 'yon.

 

“Hello?” sagot ko sa phone nang makapasok sa loob ng cubicle.

 

“Winter? are you done with your interview?”

 

tumango ako “Yes, bakit?”
 

“Oh my god! Umuwi kana now, i have a surprise gift for you!” halatang pabulong siya kung magsalita pero ramdam mo parin 'yung excitement sa boses niya.

 

surprise? hindi ko naman birthday?

 

Kahit na naguguluhan ay sinagot ko parin siya “Ano 'yon?”


 

“Tss, kailan pa sinabi ang surprise? god, bobo mo talaga..anyway! Umuwi kana! now! As in now!” my brow furrowed because of her words, sinabihan pa akong bobo? edi siya na matalino!


 

Basta ko nalang siya pintayan ng tawag at mabilis na bumalik sa pwesto namin, nadatnan kong nag-uusap ang dalawa at tumatawa pa. Napansin naman agad nila ako saka nginitian.

 

“Uwi na raw tayo, may surprise daw si Somi! Ewan ko ba do'n.” sabi ko sakanila bago umupo
 

“Anong surprise?”
 

“bobo mo Ryujin, kaya nga surprise e..kapag sinabi niya edi hindi na 'yon surprise!” diretsong saad ko sakaniya

 

“Sorry naman, liit..curious lang!” aniya saka ako sinimangutan
 

“So i think let's go? baka importante 'yon!” singit ni Gi at naunang tumayo sa amin, sumunod naman kaming dalawa sakanya at sabay na lumabas ng coffee shop.

 

Ilang minuto rin kaming nahirapan sa paghihintay ng taxi bago pa makasakay, kanina kase e sinabay lang kami ni Karina sa kotse niya. At kaya niya pala ako hinintay kanina sa labas ng apartment na sobrang aga dahil nga gusto niya raw kaming ihatid sa company na pinag-interviewhan namin, nung una hindi ako pumayag pero mapilit siya kaya siya nga ang naghatid sa amin kanina.

 

Mabilis kaming nakarating sa village namin at magkakasabay kaming naglalakad ngayon, malapit nang lumubog ang araw kaya medyo madilim na rin sa daan. Bakit kaya hindi sila naglalagay ng lights dito? delikado kaya, lalo na sa iba na gabing gabi na umuuwi.
 

Kaagad namin napansin na parang may limang anino ng tao ang nakatayo mula sa labas ng apartment namin at kay Karina

 

“Ba't may mga nakatayo ro'n?” tanong ni Ryujin at parang inaaninag pa ang mga nakatayo doon.
 

“That's weird..” komento ni Giselle na nasa likod lang namin.
 

“Tara, lapitan natin!” yaya ko sakanila at naunang naglakad ng mabilis.
 

As i come closer, little by little i see the five people standing outside turning their backs on us and they were facing each other.
 

Hindi na ako nagsayang pa ng oras at kaagad silang nilapitan..
 

“What's happening here?” hindi ko intensyong mangialam sa usapan nila pero nang makilala ko kung sino ang tatlo ay nagsalita ako.
 

Nagtama ang paningin naming dalawa ni Karina nang iangat niya ang ulo niya, katabi niya si Ningning at Somi, habang ang dalawa naman ay nakatalikod sa amin.
 

Hindi ko makilala kung sino itong dalawa..

 

“Winter, this is---” mabilis na nilapitan ni Somi ang isang babaeng nakatalikod sa akin ngunit nang harapin ako ng babaeng 'yon ay bigla akong natulala at para nanaman akong nakakita ng multo dahil sa pagbilog ng mga mata ko, hindi narin natuloy ni Somi ang pagsasalita niya nang unahan ko siya


 

“M-Min..Minju?!” I stutterly said her name, and soon ko nang narealized na nakayakap na pala ako sakaniya. Naramdaman ko ang pagkagulat niya, hindi ko narin napigilan ang luha kong bigla nalang nagsibabaan.

 

Kamukhang kamukha niya, kuhang kuha ang ilong, mata, bibig at pati buhok niya. Walang nagbago.

 

Naramdaman kong parang gusto niya nang makawala sa yakap ko kaya ako na ang kusang bumitaw, nanginginig ang mga kamay kong hinawakan ang mukha niya. Nasilayan ko ang gulat at pagtataka ng expression niya


 

Heto ba 'yung surprise na sinasabi ni Somi? kase kung ito, hindi ko na siya susungitan habang buhay! pagsisilbihan ko pa siya!


 

“Pardon? I'm not Minju, my name is Scarlet..” she corrected me and smile genuinely as she moved on from wha