Isang maulan na Biyernes sa kalagitnaan ng Setyembre at may isang dalaga na nagngangalang Kim Minjeong ang naiinip at tila wala sa sarili. Bumabagyo sa labas, isang palatandaan ng matinding pagbabago ng panahon na pilit iwinawaksi ng nakararami. Umuulan nang malakas pero hindi suspendido ang kanilang klase dahil mababa ang warning signal kung saan naninirahan ang dalaga. 

Natural na nasasabik siyang simulan ang kanyang huling taon sa isang Integrated Science High School. As far as she was concerned, hindi na siya makapaghintay na makapagtapos ng sekondarya. Naisip niya na mananatili na lamang siya sa loob ng isang taon sa mataas na paaralan at magbabakasakali na makapasa sa isa sa mga top universities sa bansa kasama ang kanyang matalik na kaibigan, si Jimin. Wala namang kaso sa kaniya kung saan siya papasok ng kolehiyo, sabi nga ng mga matatanda nasa sa mag-aaral na iyon at hindi sa eskwelahan. Ngunit hindi pantay pantay ang kalidad ng edukasyon sa Pilipinas lalo na sa mga state universities kaya gusto niyang makapasok sa kahit anong campus ng UP sa bansa.

Sa halip na siya ay nasa silid aralan, ito siya ngayon, nagkasakit ng trangkaso sa huling tatlong araw at natigil sa bahay na ang TV lang ang tanging kasama niya.

Noong Martes, nagsimulang makaramdam si Minjeong ng hindi kanais nais na pakiramdam pagkatapos ng kanyang dalawang oras na klase sa Advanced Geometry. Habang hinihila niya ang kanyang mga paa patungo sa kanyang susunod na klase, naisip ni Minjeong na nakakaranas lang siya ng isang kaso ng pagkasawa sa araw-araw na nangyayari sa kanya. 

Araw-araw, paulit-ulit na pangyayari na lamang, naglalakad siya sa parehong hallway mula sa isang klase patungo sa isa pa sa nakalipas na tatlong taon, kaya makatwirang nakaramdam siya ng burnt out. 

Ngunit habang lumilipas ang oras noong araw na iyon, tumindi ang masamang nararamdaman niya at nakaranas na siya ng mga sintomas ng trangkaso mula sa pananakit ng katawan at pagkahilo hanggang sa pagsusuka. Pagsapit ng Miyerkules ng umaga, nagpasya ang mga magulang ni Minjeong na manatili na lamang siya sa bahay sa natitirang bahagi ng linggo at huwag na munang pumasok ng eskwelahan.

Nakakainip ang araw na ito, sigurado iyon; isang mapanglaw, malamig, at maulan na araw. Sa kabutihang palad, mas bumuti ang pakiramdam ni Minjeong. Sa wakas ay nabawi niya ang kanyang appetite at nawala na ang kanyang lagnat. 

Siya lamang ang naiwan sa kanilang bahay dahil umalis ang kanyang mga magulang kaninang umaga para dumalo sa 30th class reunion ng kanyang ama sa Maynila at nagplano silang umalis ngayong araw hanggang buong weekend. 

Nakaupo ngayon si Minjeong sa kama, nakasandal sa mga unan na nakikinig sa bugso ng hangin at ulan na tumatama sa bintana ng kanyang kwarto. Pagkaraan ng ilang minuto, bumangon siya sa kama at nagtungo sa banyo para maligo.

Hindi masyadong gutom si Minjeong, kaya nagpasya siyang laktawan ang almusal at manood ng telebisyon. Walang gaanong ganap tuwing umaga ng karaniwang araw maliban sa mga karaniwang pang-edukasyon na palabas sa EBS. Sa ngayon, nakaupo sa sofa ang dalaga at nanood ng "The Story of Mathematics," isang palabas na tanging nakakuha sa interes ng dalaga. 

Tumayo si Minjeong at pinatay ang tv. "Nakakabagot naman pero ayoko pang gumawa ng mga takdang aralin." Bulong niya. Tiningnan niya muna ang sarili sa salamin at pinagmasdan ang kanyang kabuuan.

Maganda pa rin. 

Nag hair flip pa siya.

Bumalik na si Minjeong sa sofa at umupo. "Mamamatay na ata ako sa pagkainip!"

Saktong pagkatapos niyang magsalita ay biglang may kumatok sa pintuan. Pinuntahan ito ng dalaga upang pagbuksan ang pinto, at doon nakatayo ang kanyang matalik na kaibigan, si Yu Jimin, habang bitbit ang school bag na nakasabit sa kanyang balikat. 

Nakasuot ang mas matangkad na dalaga ng kanilang uniporme at ang kaniyang varsity jacket at ang puso ni Minjeong ay halos lumabas sa kanyang katawan sa sobrang bilis ng pagtibok. Mula noong ikatlong baitang, hindi na mapaghihiwalay sina Minjeong at Jimin at sa paglipas ng panahon, ang dalawang matalik na magkaibigan ay naging higit pa doon.

Ito ang kanilang sikretong mahigpit na binabantayan. Mula nang matapos ang kanilang sophomore year, naging magkasintahan sina Minjeong at Jimin. Napagtanto ng dalawang kaibigan na mahal nila ang isa't isa. 

Walang ligawan na naganap. 

Sila na agad. Wala namang silbi ang pagliligawan dahil kilalang kilala na nila ang isa't isa. Walang nakakaalam na magkarelasyon ang dalawa kahit pa ang mga matalik na kaibigan nila na si Ningning at Giselle. 

Normal na sa mga tao na makita silang magkadikit kaya naman walang malisya kapag magkahawak ang kamay nila sa publiko. Bumabawi na lamang sila ng pagkakataon kapag nag-sleep over sila sa bahay ng isa’t isa at panaka nakang nakaw ng halik kapag walang nakakita sa eskwelahan. Ngunit palagi silang kailangang maghintay hanggang sa makatiyak na sila ay tunay na nag-iisa bago magnakaw ng halik o magpigil ng pakiramdam. 

Si Jimin ang mas malakas ang loob sa kanilang dalawa. Tiniyak niya kay Minjeong na pagkatapos ng graduation ay makakasama sila ng apartment at gawin ang gusto nila. Ngunit sa ngayon, ang mga babae ay naglalaro lamang ng paghihintay.

Sinabihan ni Minjeong si Jimin na pumasok sa loob. "Hoy, anong ginagawa mo dito, eleven pa lang!" Sinundan ni Jimin ang kasintahan sa kusina at sandaling hinubad ang kanyang jacket, nakaramdaman naman si Minjeong ng isang biglaang alon ng matinis na sensasyon sa kanyang katawan sa nasaksihan. "Wow, ang gandang pogi mo naman..."

"Hala, hindi naman?"

As far as Minjeong was concerned, Yu Jimin is the prettiest girl in the entire school. Parehong payat at matangkad ang dalawang babae, ngunit mas matangkad ng kaunting pulgada si Jimin at mas batak ang pangangatawan nito. Siya ay may mas malaking dibdib at makaagaw pansin ang  makintab na stick-straight na maitim na buhok na bumabagay sa kanyang mala porselanang balat.

"Naisip ko na lumiban na lang sa natitirang klase ngayong araw," sabi ni Jimin. "Pumunta ako para tingnan kung kumusta ka, oh—at para dalhin ito sa iyo." Inabot niya ang loob ng kanyang book bag at inabot sa kasintahan ang isang maliit na bundle na nakabalot sa isang plastic shopping bag. Pumunta ang mga babae sa mesa sa kusina at inilapag ni Jimin ang kanyang mga gamit. "I ran in Miss Sandara before school started and she asked me to drop this off. Parang ayaw niyang hintayin ka na pumasok sa Monday."

Kinuha ni Minjeong ang bundle at binuksan ito. Sa loob ay isang bagong-bagong cheerleading uniform na kapareho ng suot ni Jimin. Pareho silang nasa varsity cheerleading squad ngayong taon at si Jimin ang kapitan. Ang kanilang coach na si Miss Sandara ay nag-order ng mga bagong uniporme na balak niyang ipamahagi sa katapusan ng nakaraang buwan bago magsimula ang school year. Ngunit nagkaroon ng problema sa tagagawa at ang mga uniporme ay kailangang ibalik at muling i-order.

Itinaas si Minjeong ang pula at puting sweater para mas makita. Ang Bulldog na tanda ng kanilang school ay kitang-kita sa harap, na nakahanda sa tradisyonal na fighting stance na nasa dibdib.

"I need to try these on," sabi ni Minjeong. "Para makasigurado lang."

"Sounds like someone’s getting a lot better?" Sabi ni Jimin.

Hindi pinansin ni Minjeong ang sinabi ng kaniyang kasintahan at nilagpasan niya ito at tinungo ang hagdan. "Hey, my parents won't be back 'til Sunday. Got the house all to myself...want to stay over?"

"Sure, mind if I use the phone?"

"Go ahead. Kapag tapos ka na, akyat ka na."

Umakyat si Minjeong sa kanyang kwarto at isinara ang pinto bago inilabas ang natitirang uniporme sa bag. May maiksing pula at puting palda at isang pares ng makapal na polyester na na nasa ilalim. Mayroon na siyang kinakailangang saddle shoes at lahat sila ay inaasahang magsuot ng plain white ankle socks.

Mabilis siyang naghubad, nagsuot ng bagong uniporme, at tumayo sa harap ng malaking salamin sa ibabaw ng kanyang aparador. Ang sweater at palda ay akmang-akma, na nagbibigay-diin sa payat na frame ng cheerleader. Bumalot ang kulay-rosas na blush sa kanyang mga pisngi at ngayon ay may kumakalat na ngiti sa labi ni Minjeong nang marinig niya ang papalapit na yabag ng mga paa ni Jimin. Sinadya niyang hinubad ang kanyang underwear at sadyang hindi pinansin ang pagsusuot ng na kasama sa uniporme. She wondered what Jimin would think of that.

"Sabi ni nanay, ayos lang sa kanya na manatili ako." Sabi ni Jimin habang tinutulak ang pinto ng kwarto. "Alam ko naman na papayag siya pero kailangan ko pa ring magpaalam. Wala akong dalang pampalit ng damit kaya—" Natigilan ang cheer captain sa kalagitnaan ng pagsasalita nang makita niya si Minjeong na nakatayo sa harap ng salamin sa aparador. "Wow, mukhang maganda!"

"Sa tingin mo?" Napangisi si Minjeong. "Kahit na gawin ko ito?"

Nanatiling nakatingin ang kanyang mga mata sa repleksyon sa salamin at pinigilan niya ang biglaang pagnanais na tumawa habang nanlalaki ang mga mata ni Jimin at halos malaglag ang kanyang panga sa pinapakita ni Minjeong

"Minjeong, you naughty girl!"

Dahan-dahan nag lean si Minjeong at itinaas ang kaniyang hita at inabot ang kanyang ankle o mas kilala sa tawag na heel stretch pose sa cheerleading. Inilabas niya ang isa niyang braso at humawak sa gilid ng tokador habang si Jimin nasisiyahan sa nakikitang nakalantad na puke ng kanyang kasintahan.

Nagsimulang lapitan ni Jimin ang nang-aakit na dalaga ngunit bago pa man siya makalapit ay mabilis na ibinaba ni Minjeong ang kanyang paa at tinapos ang mapanuksong pose. Umikot siya at hinawakan ang maitim na buhok ni Jimin, at hinila para siilin ng isang malalim at matagal na halik. Namilog ang mga mata ni Jimin at dahan-dahang pumikit. Napabuntong-hininga siya habang nakaawang ang labi niya at pumasok ang dila ni Minjeong. Nang humupa ang kanyang unang pagkabigla, sa wakas ay nagsimula siyang mag-relax, ngunit pagkatapos ng isang minuto o higit pa, tinigil niya ang kanilang paghahalikan.

Palihim na sumulyap sa kanyang balikat si Jimin sa pintuan ng kwarto. "Minjeong, ang mga magulang mo—"

"Sinabi ko na sa iyo, Jimin. Pumunta na sila sa kabilang bayan para sa class reunion ng tatay ko. Nagrenta sila ng hotel room for the weekend...relax!"

Inangat ni Jimin ang kanyang ulo at kumunot ang kanyang noo. "Alam mo dapat kitang parusahan sa paglabag sa dress code..."

"Oh yeah? You wouldn't dare!"

Sa ilang segundo, nagdikit ang kanilang mga labi at nagsimulang nag-away ang mga dila. 

Napakaluwag na malaman na wala silang aalahanin na pagkagambala! 

Ang kanilang mga labi ay agresibong humahagod na nakikipaghalikan habang ang kanilang mga dila ay ginalugad ang mga bibig ng isa't isa.

Makalipas ang ilang segundo, humiwalay sa halik si Jimin at yumuko para kalasin ang kanyang sapatos. Sinipa niya ang mga ito sa tabi at hinila muna ang kanan, at pagkatapos ay tinanggal ang kaliwang medyas. Hindi niya maiwasang mapansin na nakayapak na ang dalaga. Ang mga paa ni Minjeong, tulad ng iba pang bahagi ng kanyang katawan, ay makinis at mapula-pula katulad ng palad nito. Tumayo muli ang cheer captain at agad na nagsalo ng isa pang malalim na halik ang dalawang magkasintahan. Nagsimulang gumalaw ang mga kamay ni Jimin habang sila ay magkayakap. Ang kanyang mga daliri ay dumampi sa balakang ni Minjeong.

"God, I want you so bad!" Agaw hiningang sabi ni Jimin.

"I’m just right here!" bulyaw ni Minjeong.

Kinilig at halos lalong nalibugan si Minjeong nang maramdaman niyang hinila ni Jimin ang harapan ng kanyang sweater pataas sa kanyang ulo. Tumambad kay Jimin ang mga suso ni Minjeong na may kaliitan. Ang mga suso ni Minjeong ay nasa pagitan ng cup A at B; pert at maliit. Matingkad na pink ang s nito at namamaga na dahil sa timatamasang sarap.

"Sana kasing laki ng dibdib ko ang sa iyo..." bulong ni Minjeong.

"No way,” may ngiti sa labi na sagot ni Jimin. "I think they’re perfect just like you!"