Nagising ako agad sa malakas na ring ang alarm ko. Napahawak ako sa pisngi ko. Basa? 

Ang weird ng pakiramdam ko ngayon dahil sa panaginip ko. Madalas kasi na hindi maganda mga dreams ko at parang nasanay na rin ako doon. Pero ngayon, sobrang ganda niya to the point na parang ang sakit niya? Yung ang saya saya, at ang gaan sa pakiramdam… pero ang bigat na lang bigla nang magising na ako. Para bang ang lungkot na kailangan niyang matapos nang abrupt ba.

Chineck ko naman agad ang phone ko. 1 pm na at napabalikwas ako sa higaan ko. Hindi pa ako nakakapag-ready. Usapan namin ni Karina na 2 pm at nasa kanila na ako. Masyado kasi kaming busy these days at ngayon na lang ulit kami nagkaroon ng time para makapag bonding nang kaming dalawa lang. Same naman kami ng university pero magkaibang course nga lang.

“Ayos ka lang ba? Namumutla ka ata?” Agad na tanong ni Mama nang makababa ako sa kusina. 

Niyakap ko na lamang siya. Ayaw rin talaga kasi ni Mama na nagkakasakit ako or nagsasarili ng problema. Gets naman niya na may times na ‘di ako makapagsabi pero lagi naman niya ipinaparamdam na andiyan lang siya palagi para makinig. ‘Yun daw kasi ang laging ginagawa ni Tita Min para sa kanya. 

“Ayos lang po ako.”

“Sigurado ka diyan ah?” Tumango ako at hinalikan siya sa pisngi. 

“Jeongie, Uwi nang maaga ah? Para hindi ka pagod para bukas.”

“Opo, sasaglit lang po ako kila Karina.”

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Karina ang panaginip ko though. Nandoon kasi siya. In fact, tungkol sa aming dalawa yung panaginip. Para bang flashes siya ng mga moment namin bilang friends at magjowa. Hindi niya nga ata binibitawan yung kamay ko doon the whole time… Tipong ang blurry nung ibang ganap, pero one thing that's constant and clear is yung mahigpit na hawak niya sa kamay ko.

What made it more weird lang maliban sa feeling na binigay nito ay sa loob ng 10 years na friendship namin at 2 years bilang mag girlfriend, yung mga moments na napanaginipan ko ay never pa naming nagagawa or nae-experience. 

Napuntahan namin yung ibang places siguro dahil they're either yung mga nasa area lang ng hometown namin or minsan doon sa mga places sa province ng mommy ni Karina. Pero yung mga nangyari sa panaginip ko, parang iba naman ata sa mga ginawa na namin noon.

Syempre gusto ko ikwento sa kanya. Lahat naman sinasabi ko kay Karina. Feeling ko rin kasi siya lang makakapagpagaan sa nararamdaman ko ngayon. Aside from being my girlfriend, she’s my best friend too. 

Napakaweird lang talaga kasi. Parang bang nawalan ako na ewan… 

Hindi naman mawawala si Karina sakin diba?

---

"Karina?" Tawag ko nang buksan ko ang pinto ng kwarto niya. Mukhang busy pa mga sa pinakikinggan niya sa phone niya.  Kanina kasing kumakatok ako ay wala namang sumasagot. 

“Baby…” Tawag kong muli. This time narinig niya ako at napalingon naman siya.

"Baby, you came ." Sambit ni Karina na para bang nagulat siya.

"Of course, baby. Ba't naman hindi?"

Agad niya 'kong niyakap and the feeling made me sigh in relief. Yung para bang gumaan ang pakiramdam ko, nawala yung bigat sa balikat ko. Parang maiiyak pa ata ako. Siguro narinig niya yung pagsinghot ko at agad siyang kumawala sa pagkakayakap para hawakan ang mukha ko.

"Ba't ka umiiyak? Baby, are you alright?"

Natawa na lang ulit ako kasi feel ko mukha akong tanga. Pinupunasan niya ang luha ko. Hinawakan ko na lang ang kamay niya at inilapit ito sa labi ko parang halikan.

"I'm sorry na-late ako."

"It's fine. It's the weekend anyway. Are you alright? May problem ba?" 

Kitang kita ko ang worry sa mga mata niya. Siguro doble nga ngayon dahil ngayon lang ulit kami nagkita talaga. Hindi niya binibitawan ang kamay ko at naalala ko na naman yung panaginip ko. Pilit kong pinigilan ang sarili ko na ma-bother.

Nandito si Karina. Hawak ko ang kamay niya.

"Baby, can you hug me?" 

Yun na lamang ang isinagot ko at agad naman siyang nagcomply. We stood there quietly sa gitna ng room niya. Magkayakap lang. 

"Baby....you know you can tell me if there's anything that's bothering you, right?"

Tumango lamang ako at hinigpitan ang yakap ko sa bewang niya. I then buried my face on her neck, wanting to be as close as possible to her. Nakakagaan lang sa pakiramdam na marinig ang tibok ng puso niya. 

"Nanaginip ako baby… It was so nice. So nice that it hurt."

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa likod ko. She hummed, signaling me to continue.

"The dream was about us. Para bang moments natin. You never once let go of my hand. We looked so happy…"

"Hmm? What happened then?"

"Nothing… That's what's weird about it. Nothing happened… but when I woke up, ang bigat. It's like… It's like whatever happened doon, it ended so quickly…"

Humigpit muli ang pagyakap ko sa kanya. Gusto ko lang maramdaman pa siya. Hindi ko talaga maintindihan eh. Hindi ko sure ba't nababahala ako. 

"Baby… It's alright. It's just a dream."

Umakma siyang bibitawan ako at bigla naman akong nagpanic. Natawa lamang siya nang bigla ko siyang hinatak.

"I'm sorry. Aabutin ko sana phone ko."

"Bakit? Dito ka lang." 

Nakapaikot pa rin ang mga braso ko sa kanya habang itinaas niya ang kamay niya para hawiin ang buhok ko. She then cupped my face, leaning in to give me a peck sa lips.

"Miss Karina, at your service. Can I have this dance, so I can make my girlfriend feel better?"  

Napangiti ako sa sinabi niya. Hinayaan ko siyang kunin niya ang phone niya para mag play ng music. Agad ko siyang sinalubong ng yakap ulit pagkatapos. Mukha namang okay lang kay Karina na hindi ko siya binibitawan. Wala rin siyang choice. Clingy jowa niya eh.

'Di ko na nadiligan

Ang binhi ng iyong pagmamahal

Ayoko nang sap