Chapter Nine | Embracing Feelings

“Ang aga mo ata?” Tanong sa akin ni Wendy pagkalabas niya ng kwarto niya.

I poured Wendy a cup of coffee that I recently brewed. Pinanood ko siya habang nagkukusot ng mata pagkaupo niya sa dining table. “We don’t do breakfast ah.” She sipped from her cup at nang mahimasmasan na siya ng konti, she smiled at me devilishly. “Is it because of Irene?”

I’m actually trying to get these French toasts done. I promised Irene last night that we’ll be eating breakfast together.

I laughed a bit nervously. “Well, last night was really something.” I gave my sister a serving of what I’m preparing.

“Akala ko nga doon ka na matutulog!” Tinikman niya yung medyo nadurog na piece. Naparami kasi yung testing ko, kaya okay lang siguro na siya na ang umubos nito.

Aambahan ko na sana ‘tong kakambal ko eh. Trip niya na naman ako. “I wish we’ve seen Irene sooner. Sana lagi kang ganito. You seem happier now. I like this change.”

Natapos ko nang ibalot yung French toasts na perfect sa foil. “I think sakto lang naman. It wasn’t too soon, nor it is too late.” Umupo na ako sa tapat niya para humigop ng sarili kong kape.

“Sabagay, she has a boyfriend din dati kaya hindi mo siya malapitan doon sa baba.” Pwede bang tahiin ‘tong bibig ni Wendy? Enjoy na enjoy pa man din siya sa pagkain ng French toast ano? Naaalibadbaran na naman ako kapag naiisip ko yung huli naming pagkikita ng hakdog na ex ni Irene. I wonder what made Irene go into a relationship with that ist pig. To me, Irene is free to choose whomever she wants to date. And that guy really is just exuding fascism written all over his face.

“Maiba lang ako.” I cleared my throat to get my twin’s attention. “I’ll be looking for another place, para makalipat na si Joy dito.” I’ve been meaning to tell Wendy this. I think I might’ve hinted her about this in our earlier conversations pero syempre, dapat sabihin ko na sa kanya ng diretso so I won’t have any other problems in the future.

Her face suddenly turned sullen. “Seul naman eh, first time nating maghihiwalay!” Binato niya pa ko ng blueberry na nilagay ko sa French toast niya.

“Wendy, I’ll try to find somewhere near here para hindi ka na magtampo. Isa pa, simula sa sinapupunan, magkasama na tayo. Sawang-sawa na ako sa pagmumukha mo!” I sipped more of my coffee. Konting kiliti lang talaga, papayag na itong kapatid ko eh. “I’ll go around the block and check which condos are leasing.”

“Alam mo, nagmo-moment ako. Pero parang gusto na kitang paalisin ngayong araw.” Nanliit ang mga mata ni Wendy. “Kung sawang-sawa ka na, mas sawang-sawa na ko sa pagmumukha mo!” Naubos niya na pala yung pagkain. Stress eating yan, beh? “Wash the dishes, you ingrate!”

“I love you, Wendy! Ikaw talaga ang pinaka-paborito kong kapatid!” Asar ko pa sa kanya nang tumayo na siya at pumasok uli sa kwarto niya.

“Tigil-tigilan mo ko!” Masungit niyang bagsak sa pinto niya.

Pagkatapos kong hugasan yung mga pinagkainan, nagbihis ako agad at nilagay yung breakfast namin sa isang paper bag. Buti na lang at naligo ako agad kanina, kung hindi ay siyam-siyam ang aabutin ko.

Kinatok ko yung pintuan ng kwarto ni Wendy. “Hoy, panget! Aalis na ako!” Paalam ko dito saka naman bumukas yung pinto niya.

“Sabay na tayo!” Nakasinghal niyang sagot sa akin at nagmadaling magsapatos.

“Sabihin mo muna, lab mo ko!” Muling asar ko sa kanya.

“Isa, Seulgi! Tantanan mo ko.” Inis pa rin siya sa akin. Ang sarap talagang inisin nito.

Lumabas na kami ng unit namin at sumakay ng elevator. We stood in silence as we made our way down. I know, nagtatampo pa rin sa akin si Wendy, but this is how I want things to turn