Ang aga kong matulog at pagkagising ay tamad pa rin para pumasok. Ngayong araw ang hindi ko siya kaklase. Ang cute pa naman niya. Walang halong biro pa rin nung nakita ko siya na hindi matandaan kung siya ba yung natantandaan ko. 

Ibang-iba na siya sa dating siya. 

Ito ba yun na, "Things pass, and the best we can do is to let them really go away. Getting rid of certain memories also means making some room for other memories to take their place." Ako lang ba ang humawak sa kamay na hindi naman nakakaalam kung totoo ba ito.

Tinanong kita kung natatandaan mo ako o nakilala. May namutawing emosyon sa iyong mukha pero ang mata mo ay may pagdududa. Para bang takot ka kung may alam ko. Hindi ba dapat masaya ako dahil tumugon ka. Ngunit bakit ito ako nanalangin na sana hindi mo na lang ako tinapunan ng tingin.

Masakit pala. Sobra na. Kailan kaya ako makakatingin sa iyo ng dati na walang ganitong emosyon.

Hindi ko na alam kung ano ito o ano ba ang pinaggagawa ko. Dahil hindi naman ako ganito. Ba't ba kapag ikaw ay nagiging ganito ako? Kailan ba ako nagbago? Kailangan ba mangyari ito?

Ako naman. Sarili ko naman ngayon.

---

TEASER!

Last na ito at babalik na rin ako sa dating story nito.

Complete muna to bago matapos ung dapat matapos talaga.

----