"Seulgi kain tayo sa labas!" Pangyayaya ni Joy sakin habang nakahiga lang ako dito at nakatingin sa kawalan. 

"Ayoko," I simply answered. 

"Seulgi, ilang araw na ang tamlay mo padin. Nag-away palang kayo ni Irene niyan eh pano pa kaya pag nagkajowa na yon? Papakamatay ka?" Nairit ako don sa sinabi niya kaya tumayo ako. 

"Pwede ba Joy kung papagalitan mo lang ako ng parang nanay kita umalis ka nalang," I said as I looked at her.

"Aba Seulgi! Kung wala ako dito baka tatlong araw ka ng hindi kumain. Gusto mo ba mamatay? Nandito ako kase may pakeelam ako sayo Seul, magkaibigan tayo diba?" She asked and hindi ko alam kung ano hang sumagi sa utak ko pero nainis ako sa statement niya.

"Hindi kiya kaylangan kaya umalis ka na!" Sigaw ko. Tumayo siya at tumitig saken, I felt guilty that I said that. I was about to hold her hand pero nagsalita siya.

"Fine! If that's what you want Seul. You will never see this face again," She said before she get her bag. "Tinataboy mo yung mga taong may pakialam sayo. Nakakasawa ka Seulgi, kaya siguro iniwan ka ni Irene," Dagdag pa niya. I felt rooted to the ground. 

Nakatayo lanh ako doon hanggang sa isara na ni Joy yung pinto pag-labas niya. Napaupo ako don sa sofa and napatitig ako sa lapag.

Ako.... ako pala yung problema. 

I guess I lost two important friends. 

---------------------------------
"Seulgi, okay ka pa ba? Anong nangyari sayo?" Tanong ni Jisoo. Nakatingin lang sakin si Wendy ng biglang pumasok si Irene sa club room.

"Irene can we talk? Sa labas, just for a minute " Saad ni Wendy at tumango lang si Irene. She looked at me bago sila lumabas ng club room kaya sumunod ako.

"Gagi anong ginagawa natin Seul? Bat ka sumusunod?" Pabulong na tanong ni Jisoo.

"Shunga ikaw ang bat sumusunod?" Tanong ko at tumigil siya.

"Gusto mo ba si Irene?" Tanong niya and nagulat naman ako kaya umiling ako.

"Actually, di ko alam kung bat ko pa tinanong eh halata naman," She said and naglakas na kami papunta sa garden kung saan nag-uusap yung dalawa.

"Irene, about Seulgi" Nagulat ako sa mga unang salita na binitawan ni Wendy. 

"Can we please not talk about her bae- Wan," Bae? Are they dating now.

"Rene you know that I respect your decisions and I will always support you pero nakita mo ba kung gaano ka naaapektuhan si Seulgi dito? Irene she looks dead! She obviously needs you, your friend needs you," Sabi ni Wendy and Irene looks like she's already at her limit.

"Baket siya lang ba yung naaapektuhan dito? Siya lang ba yung nasasaktan? Nasasakal ako sa kaniya Wendy. Wala akong pake kung anong mangyari kanino basta kasama kit-" 

"Irene! Naririnig mo ba yang sinasabi mo? Irene ano ba! Si Seulgi kaylangan niya yung tulong mo, hindi ako yung may kaylangan sayo please! Please Irene.... kahit para sakin.... please go back to her," Tears started to escape my eyes.

I hated Wendy without knowing na may pakialam siya saken. I know now why Irene loves you. 

"Wan..... is that really what you want?" Tanong ni Irene.

"Yes, please Irene. Help your friend" Yung mga huling salitang binatawan ni Wendy bago kami ni Jisoo mag-lakad palayo. 

"Wendy is a nice person Seulgi, I know you feel guilty na you doubted her dati and that you hated her kase akala mo aagawin niya si Irene," Bigkas ni Jisoo. Napatingin naman ako sa kaniya. 

"Pano mo naman nalaman yon?" Tanong ko.

"Halata naman Seulgi, kitang-kita namin kung gano mo kagusto si Irene." I looked at the sky.

"Soo ano bang dapat kong gawin?" Tanong ko sa kaniya. "Malamang uuwi mamaya si Irene para mag-sorry or sa bahay matulog, eh alam ko na gagawin lang niya yon para kay Wendy." Dagdag ko pa. 

"Kung ayaw mong tanggapin ulit si Irene dahil alam mong para kay Wendy niya ginagawa to normal lang naman yon Seul. Mahal na mahal mo yung tao eh tapos alam mo pa na labag sa kalooban niya yung pag-ayos sa relasyon niyo," She said and tumingin siya sakin. 

"Sumunod ka lang sa itinuturo sayo ng puso mo Seul, don't worry your feelings are valid" 

"Thank you, Soo"