I am shocked as like Silverio ng makita ko si Bogum standing on my kitchen. It irked me so much because he just smirk and shrugged my question na parang bahay niya ‘to.

“I thought to visit you kasi alam kong it’s very lonely alone sa apartment na ‘to.”

Pinapunta ko muna si Silverio sa sala para humiga sa sofa, she’s quiet than usual o baka lasing lang talaga siya.

“Well as you can see i’m not alone as what you think.” Tinarayan ko nalang siya dahil sa ginawa niya, he trespass my unit without my conscience.

“Don’t you know how to text me?”

“You’ve blocked my number.” Touché

“So kailangan pumunta ka dito sa loob ng unit ko ng walang paalam?” He smirks making me more irritated. I know what he’s trying to do.

“Tangina naman Bogum, kung dahil lang diyan sa kotse mo kaya mo pinepeste ang buhay ko?!” I snapped.

Nakita kong nawala ang smirk sa labi niya at lumapit bigla sa akin pero bago niya pinagbuhatan ako ng kamay, i twist his arms making him groan in pain.

“And now your gonna hit me? how are you? kasi wala ka ng maipakain sa ego mo? that i rejected you many times even though every woman are head over heels to you.” Mas lalo ko pang tiniwist ang braso niya making him hissed and starting to apologize.

“Alam mo, kung hindi dahil sa hinalikan mo ako dati hindi naman ako maghahabol sayo eh. You start everything Irene.” I suddenly loose my grip on his arms.

Humarap na siya sa akin, “You’re drunk tapos lumapit ka sa’kin then suddenly kissed me. We made out.”

May narinig akong nahulog sa sala, agad akong pumunta doon para tignan kung anong nangyari kay Silverio. Narinig kong tumunog yung pintuan, umalis na si Bogum.

Nakita ko si Silverio na naka-upo na sa couch staring blankly, nakita ko yung phone niya na nasa lapag. I sit beside her.

“I’m sorry, nagising ka yata..”

Bumaba ang mata ko sa kamay niya, it’s curling into fist. Anong nangyari? I unconsciously put my hands on top of hers dahil she’s only hurting her self, tinggal ko isa-isa yung daliri niya na nakadiin sa palad niya and i interwined our fingers.

“Anong nangyari Silverio?”

I heard she sniffs at bago pa ako nakapag salita ulit, umiyak na siya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, paano ko siya papakalmahin pero i let her cry.

Hinawakan ko ang likod niya at hinagod, i pulled her hands on my lap.

“Iyak ka lang Silverio, iiyak mo lang ‘yan.”

It’s probably about Jisoo, ayaw ko na siyang tanungin pa dahil i don’t want to push that topic to her anymore. I rub her arms on my lap while she sobs beside me. Wala siyang sinasabi but i can feel the pain through the sobs she tried to shut.

I hate seeing Silverio cry, hindi kasi siya iyakin kahit Pisces siya. She smiled a lot, but i didn’t see the broken part of her, and i thought i’m lucky because i’m able to see her broken part tonight.

Hindi ko na muna pinauwi si Silverio at pinatulog ko muna dito dahil alam kong wala siya sa kondisyon, hindi parin siya nagsasalita simula nung nag-kasagutan kami ni Bogum.

“Hey..” A raspy voice called.

Nilingon ko si Silverio na magulo ang buhok. Ang cute niyang tignan sa pajama na pinasuot ko sakanya. I smiled seeing her yawning around the house while running her eyes.

“Jowa mo ba Pare si Bogum?”

Umupo siya sa upuan na malapit sa tabi ko. “Hindi noh, kaibigan ko lang siya na nakamomol ko dati.”

“Ah...atdog.” Binato ko siya ng unan pero tumawa lang siya.

“Tangina Pare sakit ng ulo ko,” Angal niya habang minamasahe ang ulo niya.

“Inom pa.”

“Hahaha, kasalanan mo dahil hindi mo ako dinamayan edi sana nararamdaman mo yung nararamdaman ko ngayon.”

“Ayaw ko n sakit sa ulo Silverio, ‘wag mo na akong idamay.” Umiling ako.

“Wala pa bang balita Pare?”

“Stop calling me Pare.”

“Sabi mo ‘wag kong tawagin ang pangalan mo.” Kibit-balikat niyang sabi.

“UGH! Just wag Pare hindi ako sanay.”

“Pare gusto ko eh, may suggestion ka ba?”