Grateful

“So, wan kamusta ang meeting with the psychiatrist?” Tanong ni seulgi

Naka balik na siya ngayon sa hospital at hindi parin nag sisink in sa kanya ang karumal dumal na nangyari kanina sa kanya. Hindi rin nakatulong ang pag tatanong ng mga kaibigan niya sa nangyari sa kanyang lakad kanina.

Pagka tapos nilang mag usap ni Irene nag paalam na rin ito dahil may pasyente siya. Kumain naman ang naturang doctor, habang nag uusap sila sa cellphone ni Tiffany si Irene ay umorder at kumain.

Hindi na rin siya nakapag salita at tumango nalang siya at lutang na umorder at agad tinapos ang kinakain.

“Wan?” Kalabit sa kanya ng best friend niya

Agad naman siyang natauhan nung makita ang mga alalang mukha ng mga kaibigan

“Oh, sorry. Naalala ko lang yung pasyente ko.”

“So, ano na nga ang nangyari sa lakad mo?” Tanong naman ni Krystal

“Uhm.. okay naman” tango niyang sabi

“Sino daw bang doctor yung ma aassign sa pasyente mo?” Tanong ng best friend niya

“AH....” tugon niya naman

“Anong AH?! May psychiatrist ba tayo na AH ang pangalan?” Tanong naman ni seulgi

Inirapan niya naman yung best friend niya sa joke nito. “Uhm... sino nga ulit yun?(Kunwari nakalimutan niya wew) Park? Uhm.. Shin? Kim? Ahhh B-bae! b-bae jiyeon? b-bae hayeon? Bae joo—" hindi niya natapos ang sasabihin nung tinuloy ni chanyeol ang sasabihin

“BAE JOOHYUN! Seungwan! BAE JOOHYUN!” Pag kaklaro ni chanyeol

Napakunot naman ng nuo si wendy

At lumingon sa kaibigan

“Hindi mo kilala si Bae Joohyun?” Tanong ni Krystal

“Diba wan— ouch" hindi natapos ni seulgi ang sasabihin ng kurutin siya ni wendy sa hita at pinandilatan ng mata ang kanyang best friend

“Ah kilala ko diba nag meet nga kami kanina?” Sagot niya sa tanong ni Krystal

Pinapandilatan parin ni wendy ng mata ang kanyang best friend at nakayuko naman si seulgi (sadbear naman pala)

“Seriously, wan? Di mo kilala si Irene Bae?” Tanong ulit ni chanyeol

“Ang kulit! Sabing nakilala ko nga kanina” inis na sagot ni Wendy

“I mean before ng meeting niyo? She’s famous wan kahit sa department natin! She’s pretty, and a good psychiatrist. Siya lagi ang hanap ng pasyente kaso seryoso at masungit nga lang pero ang dami paring gustong pumorma doon.” Sabi ni chanyeol

Gustong matawa ni Wendy sa pag describe ni chanyeol kay irene. Pretty? Yes. Good psychiatrist? I’ll acknowledge but seryoso at masungit? That’s was the funniest joke she ever heard (isip ni wendy)

“What’s wrong?” Tanong ni Krystal

“Nothing. I don’t care who she is. Ang pinaka importante is matutulungan niya ang pasyente ko.” Sagot niya naman.

“Woah. Dr. Son mode” singit naman ni seulgi na pinandilatan ulit ni wendy ng mata. Sad bear ulit si seulgi at balik sa pag kakayuko

“So, kelan ang start niyo” tanong ni Krystal

“Tomorrow. Sayang ang araw if patatagalin as soon as possible para gumaling na rin ang pasyente sa lalong madaling panahon. I want to end her suffering” sagot naman ni wendy

“Son Seungwan for President” singit ni seulgi

Akmang babatukan niya si seulgi ay nagpa aalam at kumaripas ng takbo papalabas sa office ni wendy.

***********************************************

The day has come. First day ng hell month niya. She woke up earlier that her usual na pag gising. She’ll be fetching Irene Bae. If you’re wondering if wendy knows where Irene lives well she does now. Irene sent her the address at 5 am. It was located in Yeoui-do. Wendy is currently living in seopo-gu she brought her apartment when she started her job at the hospital. The hospital is located at cheongdam-dong.

Simula sa bahay ni wendy at 10-15 mins drive papuntang hospital. From her house to Yeoui-do will take 20-30 minutes. Nasa kusina si wendy ngayon at nagluluto ng kanilang breakfast. When you say kanila mean sa kanila ni seulgi. Naki sleepover si seulgi sa penthouse niya at na ikwento niya na rin dito ang lahat ng nangyari at dahil doon ay naasar siya nito.

Madalas si seulgi matulog dito sa penthouse niya dahil lagi siyang ipinagluluto ni wendy. Malapit lang naman ang apartment ni seulgi dito rin sa gangnam. Pwede ngang lakarin.

Umakyat siya sa pangalawang palapag ng penthouse niya at pumasok sa spare room niya kung saan nakita niya ang humihilik at nag lalaway niya pang best friend.

“Seul, nakapag luto na ako at nakakain na rin. Maliligo na ako at aalis bahala ka na sa sarili mo. I check mo yung mga dapat i check bago ka umalis. Wag ka ding magpapalate” pagkatapos sabihin ni wendy ang mga sasabihin niya sa kanyang kaibigan agad ng pumasok ng cr para maligo

She’s wearing a light pink polo shirt, a jeans, coat and white sneakers (Winter pa rin daw 3 weeks bago mag spring). Binalikan niya naman ulit si seulgi para gisingin na ito. 9 ang pasok nila 7:30 na ang oras mabagal pa naman kumilos ang best friend niya.

“Seulgi! Gising na aalis na ako. Alas otso na pag nalate ka nako sinasabi ko sayo Kang Seulgi!” Sigaw niya rito

Saka naman napa balikwas si seulgi sa pagkaka higa.

“8 na?” Sabay tingin sa orasan sa tapat niya

“Wan naman!” Inis na sabi nito

“Gumising ka na diyan at mabagal ka pa namang kumilos. Aalis na ako yung bilin ko please wag mong kalimutan. Ayoko pang mawalan ng bahay.” Pagpapa alala ni rito

“Yes! Ma’am. Thanks sa food! Ingat ka sa pag sundo sa future best friend in law ko. See you later!” Sigaw ni seulgi

Na siya naman nagpa pula ng cheeks ni wendy “Shup up! Bumangon ka na diyan” saka kunuha ang phone at nag tipa.

To: Crazy Thief

- I’m on my way

From: Crazy Thief

Drive safely. Ingatan mo sarili mo para sakin *with kiss emoji”

Umirap nalang ang naging tugon niya at saka nilagay ang phone para i waze ang lugar na paruruonan.

Nang makarating siya sa tapat ng isang mataas na gusali nilabas ang cellphone at saka nag tipa ng mensahe para sabihin na nakarating na siya

To: Crazy Thief

-andito na ako.

From: Crazy Thief

- Pababa na ako. See you*kiss emoji*

Napa tingin si Wendy ng bumukas ang pinto ng front seat. Napa titig siya sa pasakay na babae. Damn she looks pretty no doubt she’s famous. Isip ni wendy

“Good morning! based on your reaction mo, I guess nag paid off yung pag gising ko ng umaga para mag hanap ng susuotin para ma impress ka” ngiti ni Irene.

Irene is wearing a light purple skirt and off shoulder top and a white sneakers.

Napalunok naman si wendy at di alam ang isasagot. “Pasok na. I don’t want to be late” seryoso niyang sabi “wait why are you in front?” Kunot noo niyang tanong rito ng mapansin

“You’re too pretty para maging driver. I’ll be seating here until my last day” tugon ni irene na siya namang ikina pula ng pisngi ni wendy at pinaandar na ang sasakyan.

This is awkward. Pareho silang tahimik sa biyahe. Nakita naman ni wendy na parang nilalamig si Irene kaya naman hinubad niya ang coat na suot habang naka green ang traffic light at saka isinuot ito kay irene na saka naman ikinagulat ng doctor.

“I’m sorry to startle you but you look cold. Wear this coat. It’s winter you should have brought a coat and you are wearing an off shoulder for God’s sake.” Sabi ni wendy

Na siya namang nagpa ngiti kay Irene

“I forgot my coat, I’m sorry. I’m okay I can handle the cold.” (She’s a damn liar because she’s freezing right now) abot niya pabalik kay wendy

“Tsk. You ain’t Elsa or Anna! You’re freezing! Take it! Don’t be stubborn. I’m fine, I’m used to cold I lived in Canada” sagot naman ni wendy at binalik sa pagkakalagay niyo sa braso ni Irene

“T-thank you” Hindi na nag protesta si Irene at saka naman isinuot at inamoy ang coat na suot. “Ang bango di nakakasawang langhapin” sabi ni Irene sa isip.

“Ahm... have you eat your breakfast?” Bali ni Irene sa katahimikan

“Yes. I ate before fetching you. How about you?” Tanong ni Wendy pabalik

Na ikinagulat naman ni Irene daw tumugon ito at kahit papaano nakikipag usap sa kanya

“I was drinking my hot chocolate when you arrived” sagot ni Irene

“You didn’t eat any food? Just a hot chocolate? You texted me too early and you didn't cooked?” Asar na tanong ni wendy

Napa yuko naman si Irene. Natagalan kase siya sa pag dedecide ng susuotin para ma empress si wendy na naging successful naman kaso ang tiyan niya naman ang nahihirapan ngayon.

Lumiko naman si wendy sa isang drive thru ng isang fast food chain at umorder ng pancake, tatlong cheese burger, water and 2 coffee.

“I didn’t order coffee for you since you already had hot chocolate”. Abot niya ng paper bag na laman ay pancake, isang cheese burger at water.

“It’s fine, I don’t drink coffee. You don’t have to do this but Thank you. I will just eat sana sa cafe pag dating or after ng first patient ko” sagot naman ni Irene

“You eat here while I drive. Ayokong nalilipasan ng gutom ang co-doctor ko in my watch.” Sabi ni wendy

Nang makarating na sila sa parking ng hospital agad na hinalikan ni Irene si wendy sa pisngi na ikinagulat naman ni wendy at ikinapula ng pisngi

Tumingin siya sa kaliwa at kanan sinisiguro na walang nakakita sa ginawa ni Irene na pag halik sa kanya buti nalng din at tinted ng black ang kanyang sasakyan.

“What are you doing?!” Gulat na tanong ni wendy

“Thanking you for being so great and thoughtful today” sagot naman ni Irene

“You don’t need to kiss me when you’re thankful just say it”

“I just want to do it and thank you for lendi—" hindi natapos ni Irene ang sasabihin ng pigilan siya ni wendy sa pag tanggal ng coat niya.

“Keep it. It will me colder inside. I’m fine and I have a spare coat in my office” sagot naman ni wendy

“Thank you ulit. See you later , Dr. Son” Ngumiti sa huling sandali si Irene bago bumaba palabas ng sasakyan at naglakad papasok ng hospital.

Pag dating ni wendy sa office namataan niya ang kanyang best friend na naka higa sa sofa niya.

“Hi! Best friend” bati ni seulgi

“Kanina ka pa?” At inabot ang inorder niya kaninang burger at kape ng nag drive tru sila at saka umupo sa tabi ni seulgi

“Thank you! You’re the best, best friend I never had” sabi seulgi pagka tanggap ng pagkain

“Tanga! Ever had! I know na hindi enough sayo yung food kanina. Ilang bulate meron ka ba sa tiyan mo at di ka nabubusog sa kinakain mo?” Tanong niya dito

“Grabe ka naman best friend! Umagang kay lakas maka judge! Doctor ka hindi judge. Anyways, how’s the morning fetch sa aking future best friend in law?” Saad ni seulgi

Pinandilatan naman niya ng mata si seulgi sa sinabi nito.

“It’s fine. She didn’t had her breakfast so nag drive thru kami kaya may pagkain ka ngayon”

“Ohhh so nilibre mo siya? Awww how sweet” sabi naman ni seulgi

“Shut up, seul! Of course she didn’t eat her breakfast yet so I had to do it” sabi naman ni wendy

“Ayieee concern.” Mababatukan na talaga ni wendy tong best friend niya konting pasensya nalang natitira sa kanya. “So, you’ll be having a date with her on Sunday, right?” Tanong ulit ni seulgi

“Please don’t remind me of that” saad naman ni wendy

***********************************************

Round ngayon ni wendy ng makita niya si Mina "Hey"

Bati ni Mina sa kanya

“Hey! Mina. How are you?” Saad ni Wendy

“I’m fine. I see that you’re busy lately. I heard about you, looking for a psychiatrist” saad naman ni Mina

“Oh. Yeah for my patient whom until now nanginginig parin” saad ni Wendy

“I’m sorry to hear that wen” sabay lagay ni Mina ng kamay niya sa braso ni wendy

“Thats fine. I just want her to be well as soon as possible and live the life she have wanted away from her bastard husband” saad naman ni Wendy

“You’re such a good doctor, wen. I hope marami pang katulad mo. We need more doctors like you” saad ni Mina at saka naman nginitian si wendy.

“Thanks, Mina! but it’s my work so I have to do well and for my patient” sabi ni wendy

Na nginitian naman ni mina at tumango. Hanga talaga si Mina kay wendy kahit nung nag aaral pa lamang sila. Grabe yung dedication ni wendy sa lahat ng ginagawa niya. Triple yung effort na ginagawa ni Wendy sa lahat ng ginagawa niya at Sobrang humble at bait despite of everything na meron siya hindi mo makikita sa kanya yung mga sinasabi kapag mayaman ang isang tao. Kaya nga hanggang ngayon gusto parin niya si Wendy kahit na kaibigan lang ang tingin sa kanya nito

“By the way, wen. We are having a gathering at home this Sunday. Mommy said she misses you.” Sabi ni Mina

Close yung parents ni Mina kay Wendy since they were friends since college. Minsan iniinvite ng mommy niya si Wendy sa bahay nila dati sa US with Jisoo of course.

Gustong gusto din ng parents ni Mina si Wendy dahil nga daw Sobrang bait at sweet nito. Tuwing bibisita si Wendy sa bahay nila Mina dati ay may dala ito minsan may dala din itong flower para sa ina ni Mina.

Kaya bga boto din ang mama ni Mina para kay Wendy.

“Oh. They’re here?” Tanong ni Wendy

“Yeah. Binibisita ako at Tinitignan na rin yung kalagayan ko dito. So, are you free on Sunday?” saad naman ni Mina

“Oh. That’s great! Uhm... on Sunday I—" hindi natapos ni wendy ang sasabihin ng biglang may nag salita

“Doctor Son, Aren’t we going to start? My time is precious and I will have my patient after I checked yours” Yep! Si Irene ang pumutol ng sasabihin niya

“Oh yeah. Sorry, about that I can’t make it on Sunday. I already schedule on that. Please, tell auntie, I miss her too and I’ll try to squeeze them on my schedule before they go back to states. I’ll text you nalang.” Sabi ni Wendy

“It’s okay. I’ll tell mom” Sabi ni Mina

“Doctor son” sabi naman ni Irene at dirediretsong nag lakad.

“Yes! Yes! And sorry” habang nag mamadaling magpaalam kay Mina at tumakbo para habulin si Irene

***********************************************

“Hi, Ji Hyun. I’m Dr. Bae, I will be your psychiatrist for this month. Your Doctor, Dr. Son reach out to me to help you. I heard that things had been difficult for you and you were been in a depressing situation . Is it okay to you to somehow share about your depressing experiences to me and see if how I could help you." Malumanay naman na sabi ni Irene

Tumango naman ito

“Can you tell me what was going on?” Tanong ulit ni Irene

Huminga naman ng malalim ang pasyente at pumikit ito bago simulang mag salita ulit

“Sinasaktan ako ng asawa ko for a 2 years already. My husband's abuse is the very quiet, insidious kind. He always finds a way to make me the problem. When he gets angry, he is enraged.” Nag sisimula ng umiyak ang pasyente

“There does not seem to be any degree between not being angry and rage.

Why does it seem that after he abuses me verbally he is happy, like he feels relieved? Also, he will act like it never happened.” Dugtong ng pasyente habang humihikbi hindi na makapag salita at sunod nito ang panginginig at parang hindi makahinga

Nilapitan naman ito ni Irene para pakalmahin at Inabitan ni wendy ng tubig na siya namang tinanggap ni Irene.

“It’s all good Ji Hyun. You are safe now. You did great today. Thank you for sharing” ngiti ni Irene diti ng makita niyang kahit papaano ay kumakapma na ito.

Nang umokay na ang pasyente saka naman lumabas ang dalawang Doctor.

“Thank you so much, Dr. Bae. I’m glad I have you to look after my patient. I didn’t know how you did it but I feel like nabawasan yung bigat sa dibdib ko seeing her open up to you and hindi niya magawa saakin. I really want to help so thank you so much” saad ni Wendy

“That’s my job, Dr. Son and I want to do my job well better than anyone else so don’t need to thank me. I’m glad na nakatulong ako both sa iyo at sa pasyente mo.” Ngiti naman no Irene

Na natulala naman si wendy ng makita ang hindi mapag asar na ngiti kundi genuine and concern na smile na napaka ganda mula sa magandang doctor.

“Thank you again, Doctor Bae” Ngiti naman niya pabalik rito

Nagulat naman si Irene sa unang pag ngiti sa kanya ni Wendy. Pretty! Sabi niya sa isip “You look prettier when you smile. Smile suits you better but for me lang dapat. Anyways, I will see you later, Doctor Son.” Kaway niya naman kay wendy at saka nag lakad

Na stunned naman si wendy at kalaunan ay napangiti

**************************************************************