To: Seulgiiii

Nandito ako sa sala nyo labas jan

Sent; 7:45 pm

Kanina ko pa sinend yung text pero di ka pa rin lumalabas. Lampas na dalawampung minuto pero ni anino mo di ko ma aninag.

Sabi ng kuya mo dalawang araw ka na di lumalabas sa kwarto mo. Di ko alam anong lagay mo dito sa inyo kasi magka text or chat naman tayo palagi.

Weekend ngayon kaya malamang di tayo magkikita. Di ka rin nag aaya ng gala.

And you seemed okay. Dami mong chika, dami mong jokes, palagi kang nang-aasar kaya akala ko okay ka lang.

But then your brother called me earlier saying I should knock some senses in you. Bakit? Napano ka ba?

Di ko alam nangyayari kasi wala ka rin namang kinikwentong problema na hinaharap mo. Kasi kung meron man, sinabihan mo na ako agad.

And we just talked two hours ago. What could’ve possibly went wrong?

You were taking too long to respond. Tulog ka ba?

Aish, puntahan na nga lang kita.

I knocked at your door.”Seul can I come in?” I heard muffled sounds sa loob along with the sound of your footsteps. Papunta ka na rito. Nafeel ko ang pag galaw ng door knob sa pinto mo.

“Joo?” your voice was hoarse. Baka nga natulog ka kaya di ka naka reply.

“Buksan mo papasok ako” sabi ko then hinay hinay ng bumukas yung pinto.

Contrasting yung kwarto mo sa sala nyo. Kung gaano ka liwanag nung sala nyo, ganun din ka dilim sa kwarto mo.

Di pa kita nakikita kasi nasa likod ng pintuan ka ata at medyo maliit pa rin yung space ng pag open mo sa pinto.

I slowly slid in your room then closed the door. The darkness is suffocating. Naramadaman kitang naglakad papalayo sa’kin at biglang nagkaroon ng liwanag yung kwarto mo.

Pinailaw mo yung miniture led bulbs na nilagay natin dun sa headboard ng kama mo.

Pinuntahan kita. Ikaw naman bumalik sa paghiga tapos binalot mo yung sarili sa kumot mo.

Tinabihan kita. “Nawala mo na naman tupperware ni tita no?” pabiro ko’ng tanong sayo. Actually seryoso yun slight.

Mga twenty percent kasi nangyari na rin dati to. Nung high school kami, nawala niya baonan nya pinagalitan sya ng mama nya tapos nag sulk buong araw.

“Pano mo nasabi?” sobrang hina ng boses mo pero malapit lang ako sa’yo so dinig parin kita. So tama nga ako?

“Tangang spoiled brat ka. Strike two ka na kay tita no?”

Hindi ka sumagot. I only stared at the lump on your bed.

If it was on normal days siguro you’d blabber childish things but maybe I was wrong about my assumption kaya I asked you again.

“It’s not about the tupperware. Want to tell me what happened?” di ka sumagot. Tanging aircon mo lang yung gumagawa ng ingay.

But then you sighed and slowly came out of your blanket hanggang nakaupo ka na. Bumangon na rin ako at umupo na din.

Nakayuko ka at natatabunan ng buhok mo yung mukha mo kaya di ko kita anong itsura mo.

“Joo..” ba’t ang lungkot nung pagtawag mo sa’kin?

From the tone of your voice alam ko’ng may pinagdadaaanan ka and it’s big at nagsimula na akong mag-alala.

“Bagsak ako sa thesis. Hanging din ang grades ko sa dalawa kong subject. Di ko alam pano sabihin kay