"Geçen bahar kayıtlarına başladığımız şarkıyı mırıldanıyor. Akşamları sahneye çıktığımızı anlatıyor. Dünyası gerçekten değişti."

Chanyeol, karşısında kendinden emin bir şekilde oturan adama bunları anlatırken psikolojik olarak sessizce konuştuğunu farketti ve biraz dikleşti. Baekhyun odanın arkasından bunları duyamazdı.

Otuzlarındaki genç adam başıyla onu onayladı ve mırıltılar çıkararak devam etmelerini bekledi.

Minseok, sözü devralırken boğazını temizlemişti. "Doktor Han, ne yapacağımızı bilmiyoruz. Artık o olduğunu biliyoruz, ancak ne yaşadığını bilmiyoruz."

Doktor Han bu kez yapacağına emin bir bakışla gülümsedi. Bu hasta çözülmesi gereken bir bulmaca ve keşfedilmesi gereken bir gezegen gibiydi. Kafasındaki dünyayı çözebilmek, sorunların bir çoğunu çözmek demekti. Ancak Byun Baekhyun küçük kafasındaki büyük dünyayı yalnızca arkadaşlarına en yüzeysel şekilde anlatmayı seçiyordu. Kendi senaryosunu bilinçaltının gerçek hayattan edindiği kişilerle birlikte kendi kafasındaki dünyada oynamaktan hoşnuttu. Ve şimdi gerçeği ve kurguyu ayırt edemez bir haldeydi.

[]

Baekhyun önündeki deftere ve kaleme bakıp bakışlarını yeniden Doktor Han ile buluştururken ikisinin gözleri arasındaki çift katlı cam pek bir şey ifade edemiyordu.

Doktorun ricası pek umrunda değildi, Doktor Han'ın arkasında koruyucu ve yumuşak bakışlarıyla Chanyeol dikilmeye başlayana kadar. Chanyeol önce gülümsedi ardından ciddileşip bakışlarını Doktor Han'ın yaklaşık 5 dakika önce Baekhyun'a 'hediye' ettiği günlüğe çevirdi.

"Son 6 yıldır neler yaşadığını yaz Baekhyun, benim için. Bu hepimize iyi gelecek, özellikle sana."

Baekhyun başını iki yana salladı. "Sahneye çıkmama izin vermeyecek. Şarkı söylememe izin vermeyecek. Beni buraya kilitleyip gidecek." Tüm bunları mırıldanırken gözlerini Doktor Han'a sabitlemişti. Kimi zaman, özellikle Doktor Han geldiği zaman, Baekhyun az da olsa gerçeğe dönüyor; kurgusundaki hayata bağlı bir şekilde olsa da nerede kaldığının bilincine varıyordu.

Odaya yeni girmiş olan Junmyeon, Doktor Han ve Chanyeol'den izin istedi ve Baekhyun'un karşısındaki sandalyeye güzelce yerleşti. "Baekhyun-ah, nasılsın?" Cevap alamadığında iç çekti ve devam etti. "Sen iyi olmadan hiçbirimiz sahneye çıkmayacağız." Bu sözleri Baekhyun'un dikkatini çekerken gülümsemeye çalıştı. "Bu deftere yazarsan ve iyi olabilirsen belki bir gün birlikte sahneye yeniden çıkabiliriz."

"Birlikte sahneye asla çıkamayacağız, üzgünüm."

Baekhyun nihayet elini deftere uzattı ve ilk sayfasını açıp sağ alt köşesine özenle ismini yazdı. 'Byun Baekhyun'a ait.'

"Sana güveniyorum Hyung."

Uzun süredir ilk kez kendi dünyası dışında mantıklı bir cümle kuran Baekhyun'a şaşkınlıkla bakarken Junmyeon daha içten bir gülümseme sundu. Tam bu sırada göğüsünün ortasından yayılmaya başlayan ve hızla tüm vücudunu saran korku perçemleri altında soğuk terlerin birikmesine sebep olmuştu.

'Katil bana güveniyor. Baekhyun bana güveniyor. Hangisi?'

Kafasındaki küçük ama büyük dünyayı kuran kişi tanıdığı Byun Baekhyun muydu yoksa onu çürütüp yerine yerleşen katil mi? Bu tanıdık bedende asıl aradıkları arkadaşları mı yoksa katil miydi?

Yapacak başka bir işi olmayan Baekhyun, defterin diğer sayfasına bir şeyler yazmaya başladığında Junmyeon memnun bir şekilde odadan çıktı ve Doktor Han'a yalnızca bakışlarıyla bir onay verdi.

"Harika, en az 1 hafta onu görmemenizi rica edeceğim." Doktor Han güven verici ses tonuyla konuştuğunda çocuklar birer birer onayladı. "Defterin biraz dolması için zaman verelim, ardından bizimle paylaşması için güvenini kazanacağız."

Baekhyun, Doktor Han'ın tek hastası değildi, geriye kalan 7 kişinin de psikolojik destek alması gerekiyordu. Çocuklara elinden geldiğince yardım etmeye çalışsa da içlerinden bazıları doğal bir tepki olarak korkuyor ve Baekhyun'dan kaçmak istiyordu. Özellikle şimdi masanın başında tedirgin bir şekilde oturan Jongin, kendi seansı olmadığı sürece bu yere adımını atmıyor Baekhyun'u görmek için 5 dakikalığına bile uğramıyordu.

Doktor Han bir kez ellerini çırptı ve gözlerini kısarak gülümsedi. "O buradayken güvendesiniz çocuklar."