"O delinin yakınına bile yaklaşmam!" Taeyeon çığlığı bastığında Chanyeol sakinleşmesi için ona sarıldı ve durgunlaşmasını bekledi.

"Lütfen önce otur olur mu? Noona..." Şirketin küçük toplantı salonlarından birinde Chanyeol ona eşlik ederek Taeyeon'u masanın başındaki deri sandalyeye oturttu ve en yakınındakine de kendisi yerleşti. Sehun da diğer yanındaki yerini alırken Chanyeol güç vermek için Taeyeon'un elini tuttu.

Taeyeon'un bakışları hala güzeldi. Eskisinden daha keskindi ancak hala parlıyordu. Yüzündeki yanık izlerinin bir çoğunu saçlarıyla saklamayı başarmış olsa da biçimi bozulmuş ve rengi koyu olan deri en az gözleri kadar dikkat çekiciydi yüzünde.

"Noona, o iyi diyemem ancak kontrol altında. Sana zarar vermez."

Baekhyun'un son zamanlarda Taeyeon ile ilgili şeyleri günlüğe deli gibi yazıyor olması onları Taeyeon'u çağırmaya itmişti en sonunda.

"Özür dilerim Chanyeol." Taeyeon sertçe elini çekti. "Size onun deli olduğunu söylediğimde tek yaptığınız beni de onunla birlikte psikolojik destek almaya zorlamak oldu."

Haksız değildi. Taeyeon zor zamanlar geçirmişti. En az Baekhyun kadar yalanlanmış, sadece şirkette yaşananlar yüzünden böyle hissettiği düşünülmüştü.

"Sadece bir kez. Günlüğüne sürekli seni yazıyor, tıpkı aşık bir şair gibi."

-----

Sessizce oturan ve masum görünen Baekhyun'un bakışları hala yerdeyken Taeyeon yavaşça içeri girdi ve sandalyeyi daha da geriye çekerek oturdu. Baekhyun uzunca bir süre hareket etmemiş ancak nihayet başını kaldırdığında şaşkın ama parlayan gözlerle Taeyeon'a bakmaya başlamıştı. Tek bir söz söylemeden.

"Nasılsın Baekhyun?" Taeyeon düz bir tonla konuşmuş olsa da içeride endişelenen bir yanı olduğu anlaşılabilirdi.

Ne de olsa değer vermişti.

Baekhyun dudağının sol kenarını havaya kaldırarak gülümsedi. "Çok güzelsin..." Fısıldamıştı. "Neden gülümsemiyorsun?"

Taeyeon gergince yutkunup saçlarını yüzünden çekerek geriye attı ve Baekhyun'un kendi eserini izlemesine izin verdi. Hissediyor muydu? Pişmanlık duyuyor muydu? Hatırlıyor muydu?

"Yine de çok güzelsin."

Duyduğu cümle onu biraz daha gererken arkasına yaslandı ve gözlerini kaçırdı uzun bir süre. Ona bakmak istemiyordu. Ona acımak istemiyordu.

Ona kızmak da istemiyordu.

Neyi istiyordu?

Geçmişteki Taeyeon'u mu yoksa geçmişteki Baekhyun'u mu?