Kring..kring....(telefon Mi Ran berdering)

"Yeobusayo"

"Yeobusayo,Yeoppu(sayang)"kata Yesung dengan nada suara manja.

"Oppa.Jangan panggil saya macam tu,Saya tak sukalah"kata Mi Ran yang sememangnya tidak gemar mendengar Yesung memanggilnya sebegitu.

"Ah.Mianhae"kata Yesung.

"Awak nak apa?"

“Hari ini kita pergi tengok wayang nak tak?Ada cerita best!”,ajak Ye Sung

 “Hah?Mianhe.Hari ini saya tak dapat teman awak pergi tengok wayang.Hari ini saya ada kelas piano.”,kata Mi Ran dengan rasa bersalah.  

Yesung berasa sedikit kecewa kerana tawarannya ditolak.Lagipun,ini bukan kali pertama tawarannya ditolak oleh Mi Ran.Ada sahaja alasan yang diberi oleh Mi Ran.

“Tak apa lah.Jom,saya hantar awak pergi kelas piano”,kata Ye Sung.

“Baiklah.Gomawo”,kata Mi Ran sebagai tanda persetujuan lalu memutuskan panggilan telefon.

....................................................................................................                     

“Mi Ran.Pukul 5 petang nanti saya ambil awak dekat seberang jalan sana.Jalan dekat sini sesaklah.”,kata Ye Sung.

“Baiklah.Saya tunggu awak kat seberang jalan sana.Hati-hati ketika bawa kereta”,kata Mi Ran seiring dengan sedikit nasihat untuk menunjukkan sedikit keprihatinannya kepada Yesung.

Hubungan Ye Sung dan Mi Ran memang rapat sejak mereka kecil lagi.Hubungan kekeluargaan mereka sangat rapat kerana bapa Ye Sung dan Mi Ran merupakan rakan urus niaga.Lebih-lebih lagi keluarga mereka telah merancang untuk menjodohkan mereka.Bagi Mi Ran,Ye Sung memang seorang jejaka yang baik hati,kacak dan bijak.Tetapi ada sesuatu dalam diri Ye Sung yang membuatkan Mi Ran menolak lamaran Ye Sung.                                                                             

Tepat pada pukul 5 petang kelas piano Mi Ran sudah tamat.Mi Ran sudah nampak kelibat Ye Sung di seberang jalan sana.Ye Sung sudah melambai-lambai Mi Ran.Mi Ran pun membalas lambaian Ye Sung tanpa menyedari kehadiran sebuah kereta meluru laju kearahnya.Ye Sung yang ternampak dari jarak jauh terus memanggil nama Mi Ran sebagai amaran supaya Mi Ran menyedari bahawa sebuah kereta meluru laju kearahnya.Mi Ran yang menyedari kehadiran kereta tersebut panik dan menjerit.Tiba-tiba datang seorang lelaki menyelamatkannya daripada dilanggar kereta tersebut.

Suasana menjadi haru biru seketika.Degupan jantung Mi Ran berdegup laju sehingga Mi Ran hanya boleh mendengar degupan jantungnya berdegup kencang.Air matanya pun menitis tatkala ketakutan yang amat sangat.Tiba-tiba dia terasa seperti seseorang sedang melindunginya.Bau badannya wangi dan hatinya terasa sangat tenang ketika berada dengan.............

“Awak tak apa-apa?”,tanya lelaki yang telah menyelamatkannya daripada dilanggar oleh sebuah kereta.

"Mi Ran tidak dapat berbuat apa selain menatap muka lelaki itu.

“Saya tak apa-apa”.balas Mi Ran.Dia seakan-akan tidak mahu terlepas daripada pelukan lelaki itu.

Tiba-tiba datang seorang lelaki meluru kearah lelaki tersebut.

“Sung Min.Kau tak apa-apa ke?”,tanya rakan lelaki tersebut

“Oh.Ryeowook.Aku tak apa-apa”,kata Sung Min lalu mepaskan pelukan Mi Ran dan menolongnya untuk bangkit.

“Nama dia Sung Min dan rakanya pula Ryeowook”,desik hati Mi Ran.

Tiba-tiba Yesung pula datang kearahnya.

“Mi Ran.Awak tak apa-apa?”,tanya Ye Sung lalu meraba-raba badan Mi Ran kerana takut jika Mi Ran terluka.

 “Saya tak apa-apa.Cuma lelaki tadi itu...”,kata Mi Ran terhenti seketika ketika melihat Sung Min dan Ryeowook hilang dari pandangan.

“Jom saya hantar awak pergi klinik”,ajak Ye Sung.

“Tah perlu.Saya okey.Awak hantar saya balik rumah je lah”,kata Mi Ran

Ye Sung mengangguk tanda persetujuan.

Beberapa hari kemudian.

“Eh,surat apa ni?’,desik hati Sung Min lalu membelek isi yang terdapat dalam surat itu.