Isa sa pinaka masarap na feeling yung magising kang kayakap yung taong pinaka mamahal mo.

Ang cute cute mong pag masdan kasi kapit na kapit ka saken. Kala mo naman mawawala ako.

Hinalikan kita sa noo at ginising na kita.

“Loveee! Gising na po~~~ paglalambing ko sayo.

Ngumiti ka ng pagkatamis tamis.

Ang aga aga kinikilig na agad ako!

Mabilis tayong nag-ayos para makahabol pa sa breakfast sa hotel. Buti nalang buzzer beater tayo kundi saying naman yung buffet nila.

At habang kumakain tayo nagsimula ka ng magtanong kung paano ko nga ba hinanda yung proposal ko sayo.

Nung una ayoko talagang magsabi ng kahit ano kasi for sure magagalit ka sa mga pinaggagawa ko.

“So sino naman yung tumulong sa preparation mo love? Infairness maganda siya ah. A for effort.”

Wala namang masama kung sasabihin kong si Hyun di ba? O hindi ba?

Tinignan ko muna yung mood mo kung ok ka lang ba ngayon baka kasi bigla mong bawiin yung OO mo eh.

“Hmm si hyun yung tumulong saken most of the time. Actually nasa U.S pa tayo siya na yung nag-aasikaso ng mga gagawin dito.” Kaswal na sagot ko.

“Ah ganun ba.” Umiwas ka ng tingin saken.

Moment of silence

“……………………………………”

“P-pero nagu-gustuhan mo naman di ba love? Hehehe!”

“So siya pala yung kasama mo for the past few weeks? Tama ba? And yung sumagot ng phone mo siya yun right?”

“L-lovee… let..me-

“And wala yung gamit mo dun sa bahay niyo, bakit dun ka ba sakanya tumuloy? Kaya ba ayaw mong magkasama tayo? Huh?”

Kahit pa nga matagal ng tapos yung samin ni hyun hindi pa rin maiwasan ni chewy na maparanoid pa minsan minsan.

“Love sayo ako nagpropose db? Ibig sabihin nun ikaw yung mahal ko. Wala ng iba. Okay?” kinuha ko yung kamay niya at hinalikan to.

“K-kahit na! baka mamaya magustuhan mo ulit siya eh! Akin ka lang. hmp!!”

“Yes of course I’m 100% yours love. Kaya wag ka na po magalit ok? I love you so much!”

“I love you too.”

-----------

After kong maihatid si Chewy sa bahay nila ay agad naman akong bumalik sa condo.

Lilipat nako sa bahay namin baka i-check na naman ni chewy kung nasaan ako eh. Mahirap na.

“Hyun free ka ba tonight? Gusto mo ba lumabas?”

“Bakit san mo naman ako ida-date?”

“San mo ba gusto? Token of appreciation to noh.”

“Sa tagaytay nalang? After natin magdinner dun nalang muna tayo sa bahay dun. Keri ba?”

“Kering keri susunod sa aking galaw~~ hahaha! Ok ok. Prepare ka na hyun.”

3 hours later…

“Ako na magdrive hyun. Hehehe!” pinagbuksan naman kita ng pinto.

“Ang weird mo ngayon seul. May sakit ka ba? Wait! Bakit mamamatay ka na ba?! Kaya ka ba nagpropose kasi mamamatay ka na?! andwaeee!”

“Bwisit to! Panira ka ng moment eh noh! And FYI hindi pa ako pwedeng mamatay. Papakasalan ko pa si Chewy.”

“Ok edi after nalang ng kasal saka ka mamatay. Hahaha!” lol

“Joohyun naman eh!”

HHWD- holding hands while driving (Buti nalang matik!)

“Sa nuvali nalang ba tayo mag dinner? Madami namang choices dun eh”

“Okay”

Irene’s POV

Ang weird ni Seulgi ngayon sa totoo lang.

Oo sweet siya pero alam mo yun iba yung kinikilos niya ngayon.

Hindi ko alam kung dapat ba akong kabahan or what. Nakaka confuse yung ginawagawa niya.

Don’t get me wrong. Well, yeah I hate to admit this pero there’s still part of me na nagsasabi na sana ako nalang or kami nalang ulit.

Pero she have tzuyu na. matagal nakong nawala sa eksena. I need to completely move on.

But how can I completely move on kung ganito naman si Seul saken ngayon.

Kung maka kapit sa kamay mo kala mo mawawala ako eh. Hindi naman kami mag jowa para magholding hands.

Lord help me!

Kumain lang kami sa isang Korean resto kasi bigla akong nagcrave at sakto naman kasi gusto niya din naman.

One of the reasons kung bakit ko inayos yung friendship namin ni Seul is because we literally compliment each other.

Kung baga para kaming puzzle piece that fits perfectly.

We learn to embrace and accept the strength and weeknessess of each other.

Kahit pa nga hindi kami sa huli masaya pa rin ako sa kung anong meron kami sa ngayon.

Inaya ko muna siyang mag grocery ng konting snacks na pwede naming kainin sa bahay mamaya.

Konting beer and chips lang naman yung binili namin.

Panay lang ang ngiti nung oso saken. Hindi naman sa ayaw ko pero tao lang ako. Kinikilig din. (pero bawal po. Ikakasal na siya.)

At eto na naman kami. Magka holding hands habang nagddrive siya. Gusto kong magsorry kay chewy kasi alam ko mali yung ginagawa ko. Pero since token of

appreciation naman daw to keri na. wag na choosy bae.

Pagdating naman namin sa bahay sinalubong kami nung katiwala namin.

Sabi ko naman sa