MinAh : Jin .. [pandangan sayu]
Jin : [duduk disebelah MinAh] Saya nampak tadi .. [pandang kearah MinAh] Awak mesti sedihkan .. Awak boleh pinjam bahu saya .. Saya tak kisah .. [tersenyum manis]
MinAh : [tersenyum manis] Takpe lah awak .. Saya tak kisah semua tu .. Thanks k .. 
Jin : MinAh .. Saya nak cakap something kt awak boleh .. 
MinAh : Cakaplah .. [mata mula bertentang dengan mata Jin]
Jin : MinAh .. [dekatkan mukanya pada telinga MinAh] MinAh , I love you .. Will you be mine forever ..? [mengeluarkan sekuntum bunga pada MinAh]
MinAh : Jin .. [hatinya mula tersentuh melihat keikhlasan Jin]
Jin : MinAh .. [pegang tangan MinAh] Awak tak perlu kasi jawapan .. Saya tahu awak cintakan Luhan .. Lama saya perhatikan awak dengan dia .. Saya tahu , jauh disudut hati awak , awak cintakan Luhankan ..? MinAh .. Saya paham perasaan awak .. Lagipun saya perhatikan Luhan banyak berubah sejak awak hadir dalam hidup dia .. MinAh , jangan simpan perasaan awak tu lama-2 .. Nanti awak terluka ..
MinAh : Jin .. [mata mula berkaca]
Jin : MinAh , saya taknak awak terluka macam saya sekarang .. Cinta tak berbalas .. [pandang MinAh dengan pandangan redup]
MinAh : [menangis] Jin .. Saya mintak maaf .. 
Jin : [usap pipi MinAh] MinAh , saya paham .. [tersenyum kelat]
MinAh : Jin .. Boleh saya pinjam bahu awak ..? [renung tepat ke anak mata Jin]
Jin : Boleh .. [tersenyum penuh dgn kesakitan]

MinAh peluk Jin . Jin membalas pelukan MinAh . Selepas beberapa minit mereka berpelukan , tetiba Jin melepaskan pelukannya. 

MinAh :[pandang kearah wajah Jin] Jin .. [goncang badan Jin] Jin .. Jin .. [muka kerisauan] Jin !!! [lepaskan pelukannya lalu membaringkan Jin] Jin .. [usap pipi Jin] Jin .. Kenapa ni , Jin .. [check nadi Jin selepas mendapati Jin tidak sedarkan diri + terkejut + mata mula berkaca kembali] Jin .. Jangan pergi !! Jin !!! Tolong !!! [jerit]

Beberapa orang pelajar lelaki yg mendengar jeritan MinAh terus pergi kearah MinAh . Mereka mengusung Jin pergi ke Cikgu Lee untuk membawa Jin pergi ke hospital .
 

Hampir 3 minggu kematian Jin berlalu . Sejak dari peristiwa Jin mati , sejak itu jugalah Luhan tidak nampam kehadiran MinAh . Luhan ada menanya pada Pengetua Kim akan khabar MinAh , Pengetua Kim turut serta tidak tahu menahu dimana MinAh sekarang . Luhan juga sudah berkali-kali menelefon MinAh tetapi no. fon MinAh tidak aktif . Akhirnya , Luhan mengambil keputusan untuk pergi menjenguk MinAh dirumahnya .
 

*Diwaktu petang* 

Luhan melihat berkali-kali kertas yg berada ditangannya . 

Luhan : Betul ke ni rumah dia ? [hairan] Besarnya .. Dia tak pernah citer pun kata dia anak orang kaya .. [menekan punat penggera loceng] 

Tiba-tiba seorang wanita yang dalam lingkungan 40-an menghampirinya .

?? : Yer nak .. Nak cari sape ? 
Luhan : Ini Omma MinAh ke ? 
?? : Eh , takdelah .. Makcik pembantu rumah kat sini .. Omma dan Appa MinAh dah lama mati akibat tragedi yang meragut nyawa mereka berdua .. Nasib waktu tu Makcik mengasuh MinAh ..
Luhan : [terkejut] Dia takde family .. [bisik hatinya] Ouh .. MinAh ada , Makcik ??
MakCik : Ouh !! Tu dia kat belakang kamu .. Baru balik dari tasik la tu .. [tersenyum manis]
Please Subscribe to read the full chapter