Dumating ang araw ng linggo, at iyon ang araw ng kasal nina Yuri at Heechul, sa wedding venue dumating na ang mga ka-partner ng mga kasamahang abay ni Yoona pero wala pa ang sa kanya. Sa pagkakatanda niya ay Jung Jinwoon ang pangalan, iyon ang nabasa niyang pangalan sa invitation. Napatingin siya sa kanyang relo, ten minutes na lang at magsisimula na ang kasal pero anino ng JUNG JINWOON na’yan ay wala pa.

Yoona’s POV: Oh baka naman nandito na, hindi pa lang lumalapit sa akin.

Curious lang siya sa anyo ng lalaking iyon, ano kaya ang itsura? Palinga-linga siya ng mamataan ang groom (Si Heechul) na ngayon ay palapit sa kanya. Kasama nito ang isang lalaki na nagpasimangot sa kanya.

Yoona’s POV: At ano ang ginagawa ng higanteng ito rito?

Heechul: Yoona…meet Seunggi, Jinwoon’s cousin on mother side who supposedtedly your partner kaso may importante daw na inaasikaso ang pinsan kong iyon kaya si Seunggi ang nag-proxy. (Pagpapakilala nito)

Hindi niya magawang ibaba ang kanyang kilay, pati pagkakasimangot niya ay hindi rin nagbago. Hindi siya maaaring magkamali, ito ang saraganteng nambukol sa noo niya.

Talaga nga naman! Kapag mamalasin ka, ito pa ang makakapartner niya ngayon.

Yoona’s POV: Take note! Kami ang partner! My goodness! ‘Di ko ‘to carry promise, grabee parang gusto ko siyang sapukin. Look naman oh parang walang nangyari. Hindi man lang nabigla na nagkita kami rito!

To her amazement hindi niya nagawang alisin ang tingin kay Seunggi, titig na titig siya rito. Ngumiti lang ang lalaki ang tipid pa, ngiting kaagad naglaho at ang mga mata ay inalis kaagad sa kanyang mukha. Ni hindi siya kinamayan o tinanguan, walang sinabi kahit isang salita.

Nakapag-react na naman siya sa isip, pati kilay niya ay nagmi-mistulang mga bulateng nagkikian sanhi ng samu’t saring damdamin na gusto niyang ilabas ng mga oras na iyon.

Yoona’s POV: The nerve! Deadma lang ako, parang nakalimutan niya kaagad na ako iyong babaeng nabangga ng glass door. Hello! Ang sarap mong batukan, brother!

Sobrang naasar siya sa tila hindi pagpansin sa kanya ng lalaki. To think na halos lahat ay bumati sa kanya and compliment her how beautiful she is that day.

Yoona’s POV: Hindi yata marunong mag appreciate ng real beauty ito. Buti kung gwapo, pero infairness gwapo, ayaw ko lang aminin dahil inis ako, kaya siguro conceited. Pero kahit na siya ay gwapo ay bad shot pa rin siya sa akin.

At talagang tahamak ang pangde-deadma sa kanya, ha. Aba’t hindi na siya nilingon, hindi na kinausap gayong halos isang dangkal na lang ang layo nila sa isa’t-isa. Mas gusto pang tingnan ang kisame ng venue kesa sa mukha niya.

Sinala’t-salat niya ang mukha, making sure na pleasant looking naman siya ng mga oras na iyon. Nakakainsulto na inalis kaagad ng lalaki ang tingin sa kanya. Naisip niya na baka naman nahihiya dahil nakilala na siya. To save his face from trouble, dinedma na lang siya.

Yoona’s POV: Di ko pa rin siya ma-understood. I hate him talaga.

Naka-pila na sila at naghihintay na lang ng hudyat para simulan ang wedding march. Pero kung ang lahat ng mga kasama sa entourage na’yon ay nakangiti, ang ngiti niya ay umurong.

Because of this man, nayabangan siya rito, naantipatikuhan, naasar na tila pagmamalaki pa nito at pagkalimot sa nangyaring encounter sa kanila last Thursday.

Naimbyerna talaga siya sa lalaking ito, natawag pa nga niyang mokong at gusto rin niyang tawaging antipatiko.

Yoona’s POV: Sobrang yabang talaga, akala mo kung sinong gwapo. (Naghahaba ang ngusong sa isip niya)

Talaga lang ha, hindi na talaga siya nilingon o sinulyapan man lang, parang wala itong katabi, parang wala itong nakikita. Sobrang naiinsulto siya sa arte nito, dinedma talaga siya ng husto, samantalang ‘yung ibang mga abay at ang mga partner nito ay nag-uusap naman.

Notice pa niya ang lalagkit pa ng titig nong mga guys sa ibang girls. Pero ang isang ito, pinatigasan na talaga ang pagiging esnabero, walang kapaki-pakinabang. Kung sana naman ay kinakausap siya habang naghihintay ng wedding march.

Yoona’s POV: Pinanis talaga ng mokong na’to ang laway ko ah.

At last, nag-announce na ang wedding consultant na magprepare na sila dahil magsisimula na silang lumakad sa aisle.

Consultant: Move closer to each other, (Advise nito)

Lahat ay umurong maliban sa kanya, pero itong si Seunggi ang umusog. Sobrang usog kung kaya’t nagkakiskisan na ang mga siko nila. Nakadama siya ng kilabot kaya bahagyang umusog siya palayo, dahan-dahan lang para hindi siya mabuking na naiinis rito.

Consultant: Mga girls, kawak tayo sa braso ng guys, ha? Ready, we are about to start…

Nakasimangot na humawak naman siya sa braso nito pero hindi siya tumingin sa lalaki. Nag-iwasan sila ng tingin at nai-magine niya na nakakatawa talaga ang ayos nila. Nakatinging siya sa gawing kaliwa at ang lalaki naman ay sa gawing kanan.

Yoona’s POV: Ewan ko lang kung hindi kami magka-stiff neck na dalawa nito.

Nagsimula na ang march, sobrang formal ni Yoona, hindi talaga siya nag-smile.

Yoona’s POV: Ang hirap yatang ngumiti kapag inis ka.

At last natapos ang march, siya ay naupo sa gawing kaliwa at si Seunggi ay sa gawing kanan. Wala pa ring sinabi ang unggoy ni HA ni HO. Kahit konting ngiti ay wala rin itong reaksiyon, para ba siyang hindi nag-e-exist na nilalang sa harapan nito sa mga oras na iyon, feeling niya ay isang manika ang turing sa kanya ng lalaki, walang puso at damdamin at kahit na ano ang ipakitang asal ay hindi niya iindahin. Pero iniinda niya iyon sa totoo lang, gusto niyang masaktan. Kaya lang, care ba naman ng lalaking ito kung masaktan siya? Nang mabukulan nga siya sa noo ay sinisi pa siya.

Yoona’s POV: Huh, arogante…

Panghuling nag-march ang BRIDE kaya lahat ng mga mata ay napako rito, na-focus rin ang tingin niya sa kaibigan. Nakadama siya ng inggit dito ng dumaan sa harapn niya, ang tagal na niyang pangarap na maging bride na kagaya nito. Kelan kaya siya magma-martsa sa aisle? Napangiwi siya, asa pa siya, wala pa nga siyang boyfriend mangarap pa siyang