08
Double S High School*Zelo POV*
Jongup : Zelo ah! Hari ni hyung balik lambat sikit. Mian sebab x dapat balik ngan awak.
Zelo : Gwaenchana, hyung! Saya dah besar. Saya bukannya kecik lagi... Lagipun, saya cuma muda setahun dari hyung je tau! SETAHUN!
Jongup hyung hanya tersenyum melihat gelagatku. Lagipun, aku memang dah besar. Aku boleh berdikari. Aku bukannya budak-budak lagi. Aku dah dewasa tau! Aku memuncungkan mulut.
Jongup : Kalau camtu, hyung pergi dulu, ek.
Aku angguk kepala banyak kali. Jongup hyung melambai ke arahku sebelum pergi meninggalkan aku. Sebenarnya.......... aku takut balik rumah sorang-sorang... Memang ni FIRST TIME kot! Aku kena sabar. Aku mesti boleh punya! X yah takut, Choi Junhong! Aku memulakan perjalanan pulangku. X lama kemudian, tibalah masanya untuk melintas jalan. Aku takut sangat. Dah lah banyak kereta. Selalunya, Jongup akan tolong aku lintas jalan ni. So, aku x de lah rasa takut sangat masa tu. Eotteokhae??? Pandang kanan... Pandang kiri... Pandang kanan... Lintas!!!
Zelo : Alamak! Kereta!!!
Paham-paham jela apa yang berlaku...
Di Kelas K...
*Jongup POV*
Daehyun : Korang!!! Dah dengar berita tentang Zelo???
D.O : X. Tentang apa?
Daehyun : Zelo!!! Dia kemalangan semalam!!!
Semua : MWORAGO???!!!
Aku pandang Daehyun dengan muka terkejut ya amat. Mustahil! Camne boleh jadi camni? Takkanlah Zelo...
Jongup : Dia ada kat mana sekarang ni???
Daehyun : Hospital XXXXX
Jongup : Gomawo.
Aku mencapai beg sekolahku dan segera keluar dari kelas tersebut.
D.O : Ya, Moon Jongup! Eodiya?
Jongup : Nak pergi kat Zelo.
D.O : Ya! Ya! Jangan pergi sesuka hati!!!
Aku berlari sepantas kilat daripada D.O. Aku cuma nak tengok keadaan Zelo. Dia okey kan??? Cedera ringan je kan??? Tapi, Daehyun kata dia KEMALANGAN... Andwae! Moon Jongup, jangan fikir benda yang x masuk akal. Jangan dan jangan!!! Aku tepuk pipi aku banyak kali agar sedar dari lamunan aku yang merepek tadi.
Jongup : Excuse me! Deo nopi, oh! Bilik Choi Junhong kat mana?
Nurse : Dekat tingkat tiga bilik lima belas.
Jongup : Gomawo.
Aku segera menuju ke bilik Zelo. Aku harap dia okey je dan x cedera teruk sangat. Sebelas, dua belas, tiga belas, empat belas, lima belas!!!
Jongup : Zelo ah!!!
Aku terpaku. Zelo...
*Zelo POV*
Jongup hyung! Itu suara hyung ke? Apsal gelap je ni??? Aku x nampak apa-apa. Jebal... Aku nak tengok muka Jongup hyung... Wae? Kenapa hyung diam je? Hyung dah x cakap pape lagi ke? Hyung, waegurae??? Hyung okey ke? Nape diam je ni???
Jongup : Zelo ah...
Suara Jongup hyung serak-serak. Dia menangis ke??? Kenape??? Siapa yang buat dia menangis??? Aku ke???
Jongup : Awak...
Hyung! Wae??? WAE???? Hyung x dengar suara saya ke??? Saya tengah panggil hyung ni!!!
Jongup : BABO!!! Camne awak boleh terlibat dalam kemalangan ni???!!! Awak memang x boleh berdikari langsung!
Hyung... Mianhae... Saya x berniat nak buat hyung sedih...
Jongup : Aniya... Ni bukan salah awak, Zelo. Ni salah hyung... Hyung yang biarkan awak balik sorang-sorang hari tu... Kan??? Ini salah hyung... Mianhae, Zelo ah...
Ani!!! Ini bukan salah hyung! Ini salah saya!!! Saya yang x berhati-hati masa melintas semalam. Saya yang bersalah! Saya!!!
Jongup : Jinjja mianhae... Hyung bodoh sangat sebab tinggalkan awak hari tu. Jeongmal... Hyung jinjja babo ga... Sebagai balasan, hyung... akan tunggu kat sini sampai awak BANGUN, Zelo....
BANGUN??? Apa maksud hyung??? Seolma... Saya... KOMA ke??? Aniya! Habis tu, kenapa saya masih boleh bercakap sekarang ni? Hyung, jangan lah bagitau saya yang saya tengah koma. Jebal! Semua ni tipu!!!
Jongup : Hyung akan datang kat sini setiap hari sampailah kamu sedar dari KOMA ni, Zelo.
ANDWAE!!!
Comments