“Pre, mauna na kami ni Aiden.” Pagpapaalam ni Vince.

“Sige, pare.”

“Spencer, anak. Sasabay na rin ako sa kanila huh?” si tita Mariel.

“Opo, tita. Mag-iingat po kayo,”

“Spence. . .” mahinang tawag niya.

“Yes, tita?” takang tanong ko.

“She wants yo to be happy. It’s been a year na rin naman that she’s gone. Find love again, Spence.” Ngumiti ako.

“I know tita. Pero mahirap palitan ang anak niyo eh.” Tumingin ako sa taas. Umaasang makikita ko ulit ang nakangiti niyang mukha.

“You really do love her that much, eh? My daughter is very lucky.” Ngumiti ako at ngumiti rin si tita then umalis na siya.

Ako na lamang ang naiwan dito. Tinitigan ko ang puntod ni Sunny.

“I miss you, babe.” Malaya ng umagos ang mga luhang kanina ko pa pinipilit pigilan.

“It’s been a year but I still love you.” I heaved a sigh,

“Goodbye, my love but you will always be my Sunny. My cute and lovely Sunny.” Umalis na ko sa puntod niya. Papunta nako sa kotse ko ng may nabangga akong babae.

“I’m sorry miss.” Nasa damuhan siya dahil malakas ata ang pagkakabunggo ko sa kanya. Inabot ko ang kamay ko sa kanya para alalayan siyang tumayo.

“It’s okay. Di rin naman ako tumitingin sa dinaraanan ko eh.” Tumingin siya sakin at nagulat ako!

“Su. . . Sunny??”

“I’m sorry but I’m not who you think I am.” Umalis siya at pumunta sa puntod ni Sunny!! My gosh!! Can I see dead people???? Sinundan ko siya at. . .

“Are you a ghost?” tumawa siya ng malakas.

“Hahahahahahaha. You’re funny! I’m not, of course.”

“But you really look like Sunny. If you’re not her then who are you and what are you doing in her grave?” gulung-gulong tanong ko.

Inilahad niya ang kamay niya at ngumiti. Gosh! Thanks to her, whoever she is, I saw Sunny’s smile again!!!!

“I’m Gabby. Sunny’s twin sister.”

_END_