Chapter 2:

Wala naman nagawa si Kim kundi mag hintay sa labas ng classroom nila. 1 hour and 30 minutes ang first subject nila. Naka upo lang siya sa may gilid ng hallway malapit sa pinto ng kanilang classroom ng  may lumapit sa kanya.

Gerald (Ge): Excuse me, Ms.?

Kim: Yup?

Ge: Where can I find this classroom?

Tinignan ni Kim ang room no.

Kim: Ayun oh, room no. sa taas ng door.

Ge: Oh, thank you. Sorry, I’m a transferee kasi, kaya naliligaw pa. Why are you here sa labas?

Kim: Ah, na late kasi ako. Kaya ayon ayaw na akong papasukin.

Ge: So classmate pala tayo, and that also means hindi rin ako papasukin. Terrorista ba? (hahaha)

Kim: Sinabi mo or baka old maid lang. (hahaha) Hindi, try mo, sabihin mo transferee ka, tapos hindi mo pa kabisado mga room dito. Baka papasukin ka pa.

Ge: O’sige. Wish me luck! Thanks again.

Kim: Good luck!

Binuksan ni Gerald ang pinto. Nagulat ang lahat ng pumasok siya, dahil mas late pa ito kesa kay Kim. Parang umuusok naman ang butas ng ilong ni Ms. Rodriguez ng makita nito si Gerald papasok ng classroom.

Ms. Rodriguez: Hey, Mr.?

Ge: Gerald Anderson at your service ma’am.

Tawanan ang buong klase.

Ms. Rodriguez: Don’t goof around with me Mr. Anderson, or else baka papalitan mo ang section mo ng maaga.

Ge: Sorry, ma’am. Old maid nga.

Ms. Rodriguez: Don’t tell me, you belong to this class.

Ge: Unfortunately, yes ma’am.

Ms. Rodriguez: I’m sorry to say, I can’t let you in. You’re so late. Our class starts at 7:30 and dadating ka ng 8:30?

Ge: I’m a transferee here po ma’am. I got lost finding this room.

Ms. Rodriguez: I see, ok I will let you in, just this once. But – but, no exemption next time.

Ge: Thank you. Ah, Ms. Rodriguez? Pwede papasukin niyo rin yung girl na nasa labas?

Ms. Rodriguez: Aba, Mr. Anderson, pinagbigyan lang kita ngayon tapos demanding ka na.

Ge: I think it’s unfair for her na hindi mo siya papasukin ma’am, kasi mas nauna pa nga siya sa akin.

Ms. Rodriguez: Mr. Anderson, it’s a case to case basis. You should know that, you’re a nurse not a lawyer.

Ge: If that’s the case ma’am, I think lalabas na rin ako. My previous school, thought me that we, nurses have to be fair also. And last thing ma’am, sana inalam niyo muna her reason kung bakit siya na late.

Ms. Rodriguez: (natameme) Ok. If that’s what you want. You can go out now, Mr. Anderson. I don’t need a lawyer and this is not a court room.

Er2: (bumulong kay Em2) Ang cute naman niya. Lagot ka sa’kin.

Em2: Ayan ka na naman Er2 ha.

Hindi na sumagot si Gerald, lumabas na lang ito ng classroom.

Pilit na tinatago ng mga kaibigan ni Kim ang kanilang tawa. Hindi nila inakala na isang transferee pa ang makaka-boljak kay Ms. Rodriguez.

Nagulat naman si Kim, ng makita si Gerald papalabas ng classroom.

Kim: Oh, ba’t ka nandito? Akala ko pinapasok ka na eh.

Ge: Tama ka nga, hindi siya terrorista, old maid lang. (hahaha) Ano… hindi – hindi niya ako pinapasok.

Kim: Ah, ganun ba. Parang ang malas naman natin ngayon noh’?

Ge: Sino nagsabing malas? Ang swerte ko nga eh, mas gugustuhin ko pa na makasama kita dito, kesa dun kay old maid (hahaha). Oo nga eh, bawi na lang tayo bukas. So wala ka bang ibang gagawin?

Kim: Wala naman, hihintayin ko na lang matapos 30 minutes na lang naman.

Ge: Ah, mga kaibigan mo?

Kim: Oo.

Ge: Wait, kanina pa tayo nag-uusap dito hindi ko man lang alam name mo. By the way, I’m Gerald Randolph Opsima Anderon and you are? (sabay abot ng kamay niya)

Kim: Kimberly Sue Yap Chiu (inabot din ang kamay)

Ge: Cute naman ng name mo. If I’m not mistaken, Fil-Chinese ka?

Kim: Yup! And base din sa’yong surname, Fil-Am ka?

Ge: Yup! But I was born here, then when I was 3 years old dinala na ako ng parents ko sa US. Then nung 14 years old ako, bumalik kami dito hanggang nagtuloy-tuloy na. Ikaw tumira ka sa China?

Kim: (natawa) Porke’t ba Intsik ako, tumira na ako dun? Parang feeling ko nga hindi ako Chinese eh. Sa mata at apelyido oo. (hahaha) Palipat-lipat kasi kami ng bahay eh. First sa Leyte, then Gen San, then Tacloban, then Cebu last dito na sa Manila.

Ge: Talaga tumira ka sa Gen San? Province ng Mommy ko yun, nakapunta na din ako ng Tacloban, naglaro kami dun ng basketball nung high school pa ako.

Kim: Ah, ganun ba. Oo, pero 1 year lang yata kami sa Gen San, kasi lumipat din kami. Teka anong school mo nung high school ka?

Ge: Holy Trinity.

Kim: Di nga, dun din ako eh. 1^st year high school.

Ge: Talaga? Kung mas maaga pala kami umuwi baka nagkakilala pa tayo noon. 2^nd year kasi ako dun eh.

Kim: Teka, ano nga pala previous school mo?

Ge: International School of Nursing (*author’s note: I only made the name of the school, I don’t know if such school exist – sorry :D )

Kim: Wow! Sosyal mo naman. Ang yaman yaman mo siguro. Eh bakit nag transfer ka pa dito sa amin? Siguro may nagawa ka dun noh’ kaya pinatalsik ka nila.

Ge: Wala ha, good boy yata toh’. Kasi medyo nagka problema ang company ng Dad ko, alam mo na, kaya napilitan ipasara muna. Tapos dalawa pa kami ng kapatid ko ang nag-aaral. Kaya my dad, decided na mag transfer na lang kami. Mabuti nga lang, ok pa yung isang negosyo ng Dad ko.

Kim: Ah, ganun ba. Sorry. Pero sayang 1 year na lang sana. Ano ba course ng kapatid mo?

Ge: Pilot.

Kim: Ah, ok.

Ge: Eh, ikaw ano family background mo?

Kim: Ano ba toh’ job interview? Pwede e-mail ko na lang sa’yo? (hehehe)

Ge: Daya naman, ako nga nagkukwento tapos ikaw…

Kim: Matampuhin ka pala. Hmm. Ano ba? Ano dalawa lang din kami na magkapatid, 2^nd year high school pa lang siya ngayon. Yung mom ko, iniwan niya kami after niya ipinanganak ang kapatid ko. Sabi niya, bibisita lang daw siya sa kaibigan niya pero hindi na bumalik. Kaya ayon, yung daddy ko na lang ang kasama namin ng kapatid ko.

Ge: Sorry Kim. Pinaalala ko pa sa’yo.

Kim: Ok lang. Matagal naman na ako naka move on dun. Atsaka masaya naman kami kahit tatlo lang kami.

Ge: Oo nga, yun naman ang importante. Simula ngayon, isa na ako sa mga taong magpapasaya sa’yo Kim.

Kahit ngayon lang nagkakilala, feeling nila Kim at Gerald ay matagal na nilang kilala ang isa’t isa dahil halos na ikwento na nila sa isa’t isa ang buhay nila. Hindi naman namalayan ng dalawa ang oras.

Maj: Kimmy…

Kim: Mahfriend!

Er2: Gerald Anderson, right?

Ge: Yup! Hello nga pala sa inyo.

Jake: Bro, ang galing mo dun kanina.

Mel: Oo nga, eh. Pigil na pigil nga kami kanina tumawa eh.

Maj: Naku oo, (hahaha) hanggang ngayon kapag naaalala ko mukha niya. (hahaha)

Kim: Teka, ano ba pinag-uusapan niyo?

Matteo: Wait Kimmy, before anything else ipakilala mo naman kami sa new found friend mo.

Kim: Ay, oo nga pala. Si Gerald, bago nating classmate. Gerald, si… isa-isahin ko ba kayo? Si Maja, Melissa, Erich, Empress, Jake, Matteo, and Ejay.

Er2: Welcome to our barkada, Gerald.

Ge: Thank you, I’m glad na kahit 1^st day ko pa lang dito sa school niyo, eh nakilala ko na kayo. Especially Kim.

Jake: So ano, brunch tayo? Ginutom ako kay Ms. Rodriguez

Mel: Hay, sinabi mo.

Sabay sabay ang magkabarkada pumunta sa canteen ng nursing department.