Kanina lang umiyak ako. Ewan ko. Meron lang talagang times na naiiyak na lang ako bigla kapag may naaalala akong mga bagay-bagay. Kanina umiyak ako because of Vic. I just remembered how important she is to me as a person, bestfriend, sister, etc. Kahit hindi kami masyadong nagkakasama o nagkakausap, kahit na minsan inaamin ko na may time na nagselos ako at feeling ko nakakalimutan na niya ako, alam ko na bestfriend pa rin turingan namen. Lagi ko siyang sinasabihan ng ‘I love you’ kahit na minsan hindi siya nag a-I love you back saken okay lang kasi alam ko naman eh kahit hindi niya sabihin. At hindi ako magsasawang sabihin sa kanya yun. Sa lahat ng naging kaibigan ko, siya lang ang naging totoo saken, at sa kanya lang ako naging totoo. Mahirap nang makahanap ng kaibigang mapagkakatiwalaan mo. Yung kaibigang magiging komportable ka. Yung palaging nandiyan, yung unang tao na sasaluhin ka kapag pahulog ka na. Yung handang makinig at handa mong pakinggan. Kahit na alam namin pareho na ayaw ni Mama sa kanya as my bestfriend kasi para kay Mama B.I. sa saken siya pa rin ang bestfriend ko kahit na anong mangyare.

Salamat sa mga precious moments with you teh. Sa mga naitulong, naituro at naibigay mo saken. Salamat at hinayaan ng Diyos na makilala kita. I love you.