Karina’s POV

It’s Sunday. 

I decided that tomorrow, I will call Winter to my office and talk to her. But how? How do I approach her without making her feel cornered? What if ako na naman ang maging reason ng pagpapanic nya? I’m scared na baka sa halip na matulungan ko sya ay lalong lumala ang condition nya.

“Mukhang malalim ang iniisip mo.” tanong ng dad ko na mukhang napansin yung pagkalost in thoughts ko.

Nasa coffee shop kami ngayon sa loob ng mall. Shopping date kapag Sunday with dad. 

“Sa school lang dad. May problem pa akong hindi nasosolve.”

“Math ba yan?”

“Hindiiiii.. Student ko kasi… I want to know help her pero hindi ko alam kung pano ko sya iaapproach.”

“Why? Special ba?”

“No! Hindi sya special sakin dad. Hindi ako biased sa students ko. Anong akala mo saken dad, may favoritism?”

“Woah. Bakit ang defensive mo agad nak. I don’t mean “special ba sya sayo”, special ba sya like meron ba syang condition? Like special needs student ba sya?” medio natawa sya sa paglilinaw nya.

“Ahhh… linawin mo kasi agad dad.”

“Ikaw tong nag assume agad eh. So ano ngang problem nya?”

"I can't tell you. It's confidential."

"And that's how I know I raised you right. Kung may anak ako na ikaw ang teacher, I will trust them with you."

"Kinekwestyon ko na nga dad if qualified ba akong maging teacher nila. Dahil ba kulang ako sa experience? Ngayon lang ako nakaencounter ng student na may ganoong issue. Madali lang before nung mga minors ang students ko. Iseshare ko lang sa parents yung problem ng mga students ko tapos sila na yung mag iisip ng action and solution. Pero dahil adults na ang mga students ko ngayon, I feel like magccross ako ng line pag naging sobrang pakialamera ako. Lalo if hindi naman sila nagsiseek for help from me personally. Natatakot ako dad na maging worse ang situation nila dahil sa actions ko."

"Diba ikaw ang may sabi sakin na trabaho mong mag-alala sa mga students mo bilang teacher ka nila? Bakit ka natatakot sa nararamdaman mo? The fact na iniisip mo sila on your day off means you just genuinely care."

"Genuine naman talaga ang nararamdaman ko dad. Still… I don't know what to do."

"Hmmm… ang problema mo ay di siya nagrereach out sayo diba? Do they have to talk to you in person? Pag ikaw ba, u think madadalian kang sabihin ang problema mo sa iba?"

"No. I know mahihirapan syang makipag usap in person about it. That's why chinat ko sya minsan. I was hoping na kahit sa chat ay makayanan nyang magconfide sakin."

"Tanda mo nung bata ka tapos tinago mo yung laruan ni Giselle. Tapos sobrang naguilty ka na umiyak yung bff mo so nung kinausap kita di ka umamin na ikaw ang may kasalanan?"

"Yes. pero anong connect nun dad? Wait, pano mo nalaman?"

"Naglagay ako dati ng jar kung san pwede kang maglagay ng papel na nakasulat ang sins mo. Ang nakalagay dun, lahat ng kasalanan mo ay patatawarin if you put it there. tapos mukang nakonsensya ka kasi nabasa ko yung ginawa mo dun."

"Hmmm.. are you saying na maglagay ako ng jar for them to write stuff na gusto nilang sabihin pero di nila masabi in person?"

"Parang ganun."

"Nyeks. Okay sige pag iisipan ko dad at imomodify yung idea. medio corny kasi yung jar lalo at di na bata ang mga students ko."

"So… okay ka na?"

"I guess? Mamaya na lang ako ulit mag iisip. Tara na magshopping na tayo?"

Sa department store muna kami bago sa supermarket.

Madaming tao kasi Linggo.

"Ma'am, Sir! Humidifier po! 50% off! Hanggang ngayong araw na lang po ang promo namin. Mainit po ngayon. Kapag lagi po kayong nakaaircon mas