CHAPTER 2

DARA'S POV

“Hey!” CL yelled at me. “What?” I answered my friend also yelling. We’re now on our way to meet our other friends at the charity event that we’ve been supporting since we were high school. “No one told you about the dress-code?” She asked me. “Well CL, I don’t have to wear branded stuffs. It’s just a charity event.” I answered her. “Don’t tell me you’re wearing that jeans and shirt?” I checked my clothes and it looks like nothing’s wrong with it. “What do you want me to wear?” I rolled my eyes at her. “Nevermind Dara!” She said then dragged me off to our friends.

“es!” CL called as soon as we entered the room where our friends are staying. “Oh hello!” Bom greeted us. I examined her clothes she’s wearing a jeans and an organization shirt. “Why are you forcing me to change?” I turned to CL. “She’s just wearing a jeans and a shirt. That is somewhat same as mine.” I said and glanced at Bom. CL didn’t answer so I went to face Bom. “Another blind date?” I glared at her. “Well. . . you see. . .we- we are-“ I walked out before Bom could even finish her sentence. I’m not being a friend here but I’m so done with blind dates. They’ve been arranging those s for almost 3 years even if me and Jay was still together and until now that we broke up already, the dates would turn out like a disaster. I dated video game maniacs, jerks, nerds, erts, super shy boys, old fat billionaires, cocky bachelors, and even 3 well-mannered and devilishly handsome gays. I didn’t know where they got them but seriously, it was so dangerous. Once I thought that they just pay them so that the guys would have the courage to date me. As expected, not even one worked. “Leaving because of your blind date?” Smirked Minzy which is also one of my friends. I think she just arrived “Of course” I replied and hugged her. “Have to go now. Bye” I said and started walking. “Dara!” I shot a look at Minzy. “Yeah?” I asked. “We’ll have a dinner later. Since you won’t attend the charity event, might as well join the 3 of us there.” She said. “Alright. Just send me the details. If you need something, you can call me and I’m just at the office.” I answered and left.

"Where is the driver already?" I asked myself. Oh there finally. My newly bought car is here. I bought this car few weeks ago. It was the latest model so when I saw it, I fell in love so I bought it immediately. It costs millions but it doesn’t matter. Dad is the one paying for it. He said that it’s a birthday gift so I grabbed the opportunity. As soon as the black armored car parked in front of me, I went inside. Since it’s the latest model and just new, it does not have a plate number yet. Nevertheless I entered the car and as soon as I sat on the back seat, I told the driver to bring me to the office. "To the office." I commanded. "W-where?" the driver stuttered. "Here" I said and handed him my business card with the office's address on it without looking at him. Maybe he's the new one. "Hey!" I greeted CL. "You arrived already? Me and the girls are still here. MInzy ate for the second time." She said. We just finished our dinner and there goes Minzy again. Eating for the second time. I won’t wonder if she would gain weight soon. Maybe because of her breakup with Kai. She was depressed and did stress eating but it’s been 4 months and she’s still doing it. "We're here." the driver said and for the first time I had the chance to see his face. "JUNG YUNHO?" I almost yelled. I just saw him laughed. "Why didn’t you say anything?" I asked him. "You were so busy with your phone." He chuckled and I continued to stare at him. “Do you even know me?” I asked him. He’s famous, rich, an eligible bachelor, known to be a playboy and a cold hearted conceited jerk. “Of course” He answered and went out of the car. I checked the car once again and noticed that the frog and chocolate pillows aren’t here. I wanna slap myself for being too stubborn. I just officially entered the wrong car. “Park” I heard the voice I was attracted earlier. “Oh. . . I’m sorry.” I said as I step out of Yunho’s car. He opened the door for me and as I stood up with my full length, I felt like an ant beside him. He is just too tall for me. Maybe I’m just at his shoulder level. I’m not tall. Seriously, I’m not. I have this petite figure that people who don’t know me might think that I’m just a college freshman or sophomore student. I started walking and when I was near the building’s entrance, I heard him spoke. “Of course I know you Dara Celestine Park.”

JAY'S POV

It’s been 2 months since Dara and I officially broke up. Sa totoo lang, pakiramdam ko sobrang free ko. Hindi ko alam pero masaya talaga ako. Mas nagagawa ko ang dapat kong gawin ngayon ng mas matiwasay at walang ka kaba-kaba. “Asan ka na naman pupunta?” Tanong ni Minzy sa akin. “Wag kang mag tanong. Ako ang mas kuya at dapat ako ang mag tatanong niyan.” Sagot ko at tinignan ang suot niya. Naka Ripped jeans siya at yung pang itaas na kulang sa tela. Ito din yata yung sinusuot ni Dara noon eh. Ganito yung style. Crap Top yata. Leche wala akong alam diyan. “San ka pupunta?” Tanong ko sa mas nakakabata kong kapatid. “Mag ba-bar kaming tatlo. Wag kang makealam. Di na kayo ni Dara. Bobo ka kasi pinakawalan mo. Ang bagay bagay niyo pa naman at ang tagal niyo na.” Sabi niya tapos tinalikuran ako. “Akala ko sa kasalan na uuwi yon.” Dinig kong bolung niya. “Di kami para sa isa’t-isa eh.” Sabi ko at sinamahan siya sa paglalakad patungo sa garage ng bahay naming. “Patunayan mo.” Paghahamon niya at iniwan ako. Pinanood ko lang siyang umalis at sumunod din naman ako. May pupuntahan akong importante.

Nasa harap na ako ngayon ng simbahan malapit sa eskwelahan ko noong college. “Ang tagal niya naman.” Sabi ko at pinasadahan ng tingin ang aking damit. Buti nalang at naka pag bihis ako. Tinignan ko ang entrance ng simbahan at hinintay siyang lumabas. Sinuot ko ang nerdy glasses ko at tuluyan ng lubamas ng aking sasakyan. Tumayo lang ako doon sa harap ng sasakyan at umarte na may tinatawagan. Tinignan ko ang aking relo at nakita kong 6:50 na ng gabi. Anytime now lalabas na siya. At iyon na nga. Nakita ko siyang lumabas ng simbahan at hinalikan ang hawk niyang rosary beads. Sa mahigit na isang taon kung pagsunod-sunod sa kanya, nakilala ko siya ng lubusan. Tuwing lunes ng gabi, palagi siyang andito sa simbahan na ito at malapit na mag alas-syete kung lumabas siya dito. Routine niya yan. Pagkatapos dito, deretso na siya sa hospital. Two weeks nang pang night ang duty niya. Susundan ko lang siya hanggang doon at kung makita kong nakarating siya ng hospital ng maayos, aalis nadin ako. Papasok na akong ng sasakyan ng nakita kong papalapit siya sa akin. Ay puta bakit ngayon pa?! Ang panget ng suot ko! Di pwede to. Ayokong makita niya akong ganito. Nanigas ako nang nakita kong 2 meters nalang ang pagitan naming. Laking gulat ko nang nagpatoluy siya sa paglalakad at ng tumapat na siya sa akin, suminghap ako at pinikit ang aking mata. Napabukas ang aking mata ng narinig kong tumunug ang makina ng sasakyan sa gilid ko. Pabebeng walang kilay nga naman oh! Ang bobo ko at di ko namalayan na sasakyan niya pala ang katabi ng sasakyan ko. Umalis na siya at ako naman ay pumasok na ako sa sasakyan ko. Pianaandar ko ito at sinundan ang routa na palagi niyang dinadaan galing dito papuntang hospital.

HYOYEON'S POV

Nakita ko na naman yung mamamatay tao. Akala niya ah! Ngayon kasi Naka Nerdy-look siya. Nag glasses siya na pagkalaki-laki at yung suot niya. Long sleeves na checkered at baggy pants ang sa ibaba. Noong isang araw naman, Naka business attire siya. Kahapon naman, wala lang. simple lang yung sinoot niya. Maong pants at shirt na bagay sa kanya. Hindi ko akalain na pwede palang maging ganoon ka gwapo ang mga killer at kung bakit hanggang ngayon di pa niya ako dinudukot at pinatay. Baka iniimbistigan pa nila ako. Kaya nga ngayon, parate na ako sa simbahan at para ma konsensya naman sila at di na nila ituloy. Gusto ko pang makapagserve sa maraming tao. Sa totoo nga lang, kakabalik ko lang galing medical mission at laking pasalamat ko ng wala akong nakitang kahit anino man lang ng killer na iyon. Baka wala na silang budget para sa ibang bansa at wala din yung visa o kung ano paman.

YUNHO'S POV

“Nico, please clean up my car. Yung armored.” I said to one of our maids. Gagamitin ko kasi yun. Gigimik ako kasama ang barkada. Baka may matipuan at masakay sa armored. Dagdag points din kasi ang sasakyan. Pero mukha ko palang maka laglag kaluluwa na para sa mga babae kaya pang service lang talaga yung armored. Baka malasing yung mga ugok kong kaibigan.

Tinignan ko ang aking sarili sa repleksyon ko sa salamin bago lumabas ng kwarto. Tanaw ko na ang aking sasakyan ng tinawag ako ni Nico. Isa sa mga katulong naming. “Yes Nico?” Tanong ko at tinignan ang zip-lock na hawak niya. “Sir, sa tingin ko mga importante tong mga bagay nato kaya hindi ko na tinapon.” Saad niya. “Ito po sir oh. Tignan niyo kung may importante ba talaga para maitapon ko na yung iba.” Kinuha ko ang plastic sa kamay niya. “Ako nang bahala dito. Sabihin mo nalang na umalis ako.” Pumunta agad ako sa sasakyan at nagmaniho na.

Nakita kong nag red-light at nag stop muna pan samantala. Nahagip ng tingin ko ang plastic na nasa shotgun at pinulot iyon. Tinignan ko ang laman at nakita kong may mga ballpens, lipstick na ‘YY’ ang brand at iba pa. Napangiti ako nang nakita iyon. Talagang sikat yung make-up line ng kapatid ko ah. Ginamit pa talaga ng napaka sikat at implowensyal na babae. Ibababa ko na sana iyon ng nakita ko ang business card ni Dara Park. Talagang hindi lang lipstick ang naiwan niya dito pero pati narin yung business card niya. Oo, alam kong sa kanya itong lipstick dahil siya lang naman ang kaisa-isang babae na nakasakay dito o nakapasok man lang. Kahit mom ko o kapatid ko hindi pa. Napa iling nalang ako ng nag green light na ulit. Hindi niya naiwan ang business card niya. Binigay niya iyon sa akin kasi tinatamad siyang magsalita at ako ang nagging driver niya.

Nang dumating ako sa club at nakapasok sa VVIP room, tawanan ng mga kaibigan ko ang narinig ko. “He’s here!” Hiyaw ni Yoochun. Tumabi ako kay Jae at kumuha ng inumin. “Asan si TOP?” Tanong ko. “Nasa Japan. Kanina nga lang naming nalaman eh. Kahapon pa yun don.” Sagot ni Siwon. “Ano daw gagawin niya don?” Sabat ni Hyunjoon na kadadating lang rin. Akala ko kanina pato dito. Baka dumiskarte na naman. “Andon daw si Bom.” Sabi ni Yoochun. “True Love ba talaga yan? Kawawa naman si Bom. Palagi nalang nahuhuli si TOP na nambababae.” Commento ni Eunhyuk. “Kaya nga gusto kong walang string attached eh.” Sabay tawa ni Hyunjoon. “Shut up. For all I know, maiinlove ka din at mababaliw sa pag-ibig.” Giit ko. “Pumabag-ibig ka na ah!” Jae naman. “Bwesit. Ikaw din sana.” Sabi ko at uminon ng isang shot. “So meron nga? ‘Ikaw din sana’?” Sinunud pa ni Jae ang pagkasabi ko. “Gago. Sana matulad karin kay Bom at TOP. Nambababae eh hinahabol din naman ang mahal at iniiyakan pa pag di pinapansin. Ang bobo at ang babaw. Alam naman may mahal na. Mambababae pa.” Seryoso kong sabi at natahimik ang mga bakulaw. “San galing yun?” Saad ni Yoochun at nagtinginan sila pagkatapos ay sa akin na. “ANO?” Lumaki boses ko at seconds passed, nagtawanan ang mga loko. “Uminom na nga lang tayo!” Yaya ko sa kanila at kumuha narin ng kanilang maiinom habang natatawa parin. Mga Baliw. Totoo yung sinabi ko.

“Kita mo yun?” Tinuro ni Hyunjoon ang isang petite pero y na babae. Naka jeans ito at top na fit na fit sa katawan niya na binigyan ng chance ang curves niya na mas lumitaw pa. “Sobrang sikat niyan. Pati narin pamilya niya.” Saad niya at tumango-tango lang ako. “Bago palang sila nag break nang boyfriend niya. Sabi ng secretary ko, kasi daw di na nila mahal isa’t isa. Mag iisang dekada na dapat sila. Ay basta sobrang tagal na nila. Yan ang patunay na walang true love. Sobrang pagmamahal nila noon. Pero tignan mo, nag break. Di nadaw mahal.” Humalakhak siya. “Bakit naman alam yan ng secretary mo?” Tinignan ko siya. Pati ba naman secretary chismosa din? Mana lang sa amo. “My secretary is her fan. An avid fan.” He chuckled. “Halos lahat ng cosmetics na naindorse niya gamit ng secretary ko.” Dagdag pa niya. “Nakita mo na make-up kit ng secretary mo? Nanghiram ka? Di ko alam ganon ka ka bading.” Tawa ko. “Ulol! May table sa office niya na puno ng cosmetics. Cosmetics na inendorse niya.” Sabay turo sa babae na nakaupo na ngayon. “Bakit ba natin siya panguusapan?” Tanong ko kay Hyunjoon. “Diba na date mona halos lahat ng model ng make-up ng kapatid mo?” Tinaasan niya ako ng kilay. “Oo. . . pero yung mga halos ka edad ko lang. Hindi yung mga minor.” Sagot ko naman. “Inindorse daw niyan ang make-up ni Dahyun. Ay gagawa pa ba ng endorsement. Ay ewan ko don sa secretary ko. Basta bumili siya ng ‘YY’ na lipstick.” Tinignan ko ng mabuti si Hyunjoon. “Baka gagawa pa. Hindi pa nagse-set si Dahyun ng blind date sa maliit na babae.” Sagot ko. “Anong maliit. Wag mong maliit yan. That’s Dara Constantine Park.” Uminom ako at nilagay ang bote sa lamesa. “Maliit naman talaga. CR lang ako. Ang baho niyo dito.” Tumayo agad ako at nag lakad papuntang CR.

“WHAT THE !” Malutong na mura ang narinig ko ng nakarating ako sa parking area ng club. “Hoy!” Tawag ng babae nan aka upo malapit sa sasakyan sa di kalayuan. Di ko masyadong naaaninag ang mukha niya. “Hoy Ikaw!” Tawag na ulit at tinuro niya ang direksyon ko. “”IKAW!” Sigaw niya pa. “A-ako?” Patanong kong sabi. “OO IKAW!” Malakas parin ang boses niya. Naglakad ako papalapit sa kanya at doon ko nakita ng mas maayos ang mukha niya. Si Park to ah. Lasing to? Napakamot nalang ako. “Masahiin mo paa ko. Dali!” Ang brat naman nito. “Ayoko Park. Wag kang demanding.” Tinignan ko nalang siya. “Pag di mo ko mamamasahiin, I’ll report to the police that you took advantage of me. Mapapaniwala ko ang mga awtoridad sa kahit anong estorya na gagawain ko. So, masahe na! Para kang building! Tangkad mo!” Pasigaw niyang sabi. ‘di ko alam na mahilig pala to mam blackmail. “Masakit ang paa ko! Natapilok ako! Wala kabang gagawin? Wala naba talagang gentleman ngayon?!” Sumisigaw parin siya. Ang maldita naman nito. Masahiin na nga. Kung di ka lang anak ng friend ng Mommy ko! Lumuhud nalang ako at minasahe ang magkabila niyang paa. Liit ng paa. Parang height lang niya. “Kahit di kita masyado nakikita. Kahit blurry, kita kong umiiling-iling ka diyan. Anong problema mo?” Pagtataray niya. Kahit lasing ang taray. “Wala po Your Highness.” Pabiro kong sabi. “Tama yan.” Tumango-tango siya. “Pagkatapos nito, ihatid moko. Pag di mo gagawin yun, isusumbung kita sa-“ Dagdag niya pero pinutol ko siya. “Sa Police?” Pambabara ko. Natigilan siya saglit.”’H’di! Sa Lolo ko!” Sumbongera din pala ‘to. “Bakit sa kanya?" Tanong ko.  “Maraming girls yun. Pag sinabi ng Lolo ko sa kanila na wala kang kwenta, hindi na sila lalapit sayo. Hindi kana makakapambabae.” Humahalakhak siya. Hindi ko na siya pinatulan at nag focus nalang sa pagmamasahe sa kanya. Makalipas ang ilang minuto nakatulog na siya.