Het gaat me niet aan zegt hij. Ik wend mijn blik af en bijt op mijn lip. Het gaat me niet aan. Hij heeft gelijk. Dat gelijk toont mijn onmacht aan. Mijn handen ballen zich tot vuisten, ik kan nu alles vermorzelen, maar niets terug opbouwen.
Pijn. Hij heeft pijn en ik kan enkel toekijken... Jup, pijn.