Yun, ayun pala ang hinihintay ng mga mata ko na dapat kong makita. Ang makita na hinalikan ng taong mahal mo, ang babaeng namahiya sa'yo, ang babaeng tinuring mong mabuting kaibigan, ang babaeng napakabait sa'yo ngunit, naghahanap lamang pala ng tamang pagkakataon na traydorin at saktan ka ng tuluyan... Tinanggap ko hanggang sa mga oras na ito lahat ng masasakit na panlalait nila sa akin, tanggap ko na sa modernong panahon na ito na ang katalinuhan ay isolated lamang sa mundo ng teknical, ang pisikal na kaanyuan talaga ang nagiging sukatan kung paano ka tatanggapin ng mapanghusgang generasyon. 

Naging manhid na yata ang buong katawan at isip ko matapos kong makita ang eksenang 'yun. Ngunit, randam ko na basag na basag na talaga ang aking puso pati ang aking pagkatao. Hindi ko lubos maunawaan na ang lalaking minahal mo ang siya pang isa sa mga taong sisira rin sa'yo. 

Mula sa aking kinauupuan, ako ay tumayo at unti-unting naglakad palabas habang ang mga mata ng karamihan ay unti-unti akong  inuubos dahil sa napakalaking hiya na natanggap ko kanina. I'm gasping for air as I go out the venue...

"S--Seohyun, o--okay ka lang?" DO gently asked.

"O--Oo... n--naman." I tried to reply but tears starts to build up in both of my eyes.

Without waiting for his reply, I started to walk again and now, my tears fall down. Silently tearing, I went out the restaurant because, I don't want everyone to see that I'm weak. I don't want to be pitied...

It's already mid-afternoon, the cool breeze helped me to dry up my tears but still, they continue to fall down. Somewhere outside the resto, I saw a familiar figure of a man. I cleared my tears and saw that it's Sehun. Hindi ko siya nilapitan because, I also know what he feels... Pareho kami ng nararamdaman ngayon and we both need 'space'.

***

Feeling blank and down, I went straight on my bed. The warmth and the coziness of my bed at least lessen what I'm feeling right now. Lying on the soft sheets of my bed, I looked up on my room's ceiling... Lahat nanaman ng nangyari kanina ay nagflash-back and tears start to fall down again from my eyes. I close my eyes dahil baka sakali tumugil ang pagtulo ng luha ko but I'm wrong, lalo ko lang ulit nakikita ang lahat ng mga mapanghusgang mga tingin ng mga tao sa akin kanina. Naririnig ko ang mga  boses at ang mga masasakit na salita na sinabi nila sa akin. Gusto ko ng kalimutan ang lahat at mag-umpisa muli ng panibagong bukas. Pagkagising ko ba bukas, malilimutan ko na ang lahat? Sana masamang panaginip lang ito... Hinigpitan ko ang pagpikit sa aking mga mata hanggang sa wala na akong makita at marinig pa...

***

Ang napakagandang hapon para sa karamihan ay nagmistulang bangungot sa inosenteng si Seohyun. She feel asleep dahil sa sama ng loob. It's her defense mechanism para matakasan pansamantala ang sakit na kanyang nararamdaman mula sa mga taong tinuring niyang tunay na mga kaibigan... 

Hours passed and she's still deeply asleep. It's already the time for the sun to set. Ang oras kung saan nag-uumpisa na lumubog ang araw, ang araw na kailanman hindi niya makakalimutan at permanente nang nakatatak sa kanyang isipan. Unti-unti nang dumidilim sa loob ng kanyang kwarto at ang tanging liwanag na lamang na pumapasok dito ay ang huling liwanag ng nagdaang araw na tuluyan nang namaalam sa maamong ekspresyon ng mukha na natutulog na si Seohyun.

Kasabay nang pagdilim ng kapaligiran ay nagbukas mag-isa ang kanyang desktop. Isang pop-up message ang lumabas saying, 'Today is your lucky day, you have no choice but to click OK.' Like magic, the mouse pointer click 'ok' at nag-open ang isang website with address: www.SunsetGlow.com.

***

"Grabe, ganito pala talaga itsura niya in person... Ang exaged naman ng description niya sa networld!"  Ansabi ng lalaking may malaking eye-bugs sa ilalim ng kanyang mga mata pero these make him cute.

“Shhhh… Ri! Ang ingay mo. Antayin muna natin siyang magising!” Malakas na bulong ng lalaking may pinong features na ang cutest sa lahat.

“Sorry, Jiyoung. Na-excite lang…” nag-sorry si Seung Ri.

Mula sa aking mahimbing na pagkatulog, ako’y nabulabog ng ingay ng mga lalaking nagbubulungan? Nagbubulungan na mga lalaki sa loob ng kwarto ko? Dali-dali kong binuksan ang aking mga mata at…

“Ahhhh!!! Sino kayo?! Anong ginagawa niyo rito?!” Napasigaw ako sa nakita ko pero kahit gaano pa kalakas ang sigaw ko ay walang makakarinig sa akin dahil wala pa sina mommy sa bahay sa mga oras na ‘to.

Binuksan ko ang side lamp para makita ko ang mga itsura nila para kapag dumating ang mga pulis maipa-blatter ko sila, isa-isa.

“Shhh… wag kang maingay. We’re just here to help. Hindi kami masasamang nilalang. (Nilalang kasi hindi naman sila tao)” Tinakpan nung lalaking may mataas na buhok ang bibig ko.

Hindi pa naman ako sobrang nagpapanic nung nakita ko sila at kaya ko pa naman bilangin kung ilan sila. Apat sila na mga lalaking… may mga itsura…

“Teka, para hindi ka mag-panic. Magpapakilala kami isa-isa. O—okay bay un?” Bulong nung lalaking nagtatakip pa rin ng bibig ko.

Tinango ko ang ulo ko to give them my yes and still I’m amazed on what’s happening.

“Hi, first customer, ako si Taeyang, the fairy with the brightest smile, I’m here as your search engine fairy.” Pagpapakilala ni Taeyang matapos niyang tanggalin ang kanyang kamay mula sa aking bibig.

“Ang Korni mo naman magpakilala. Anyway, ako si Daesung. I’ll be in charge to make you look beautiful.” Mas korni na pag-iintroduce ni Daesung sa kanyang sarili with matching 360 rotation.

“Aish… Tama na ka-kornihan, ok? Ms. Seohyun… I’m Seungri, the youngest fairy, at tuturuan kita kung paano mo ilalabas ang natatago mong kagandahan.” Seungri said with full manly projection at the same time giving his gentle kiss on my hand.

“I’m Jiyoung but you can call me GD and I’ll be the one to give you your best look.” GD formally introduced himself and bowed in front of me.

Well, gusto ko nang bawiin ang description ko sa kanila kanina. Hindi lang sila may itsura, I’m sorry for my vision failure a while ago, kagigising ko lang kasi… Basta, all that I can say that, their looks are beyond imaginable. Mukha silang mga anak ng diyos.

“T—Teka, bakit apat lang tayo?” nagtatakang tanong ni GD. He’s really cute with his puzzled expression.

“Ay, sabi nga pala ni TOP malilate daw siya ng konti.” Taeyang answered GD.

“Haaayyy… ano bay an?! First customer nga ‘to. Napaka-unprofessional naman!” medyo naiiritang sagot ni GD.

“Hala, unprofessional kaagad? He told me that he’s preparing to wear the best para kay Ms. Seohyun. Don’t worry, he’ll be here soon!” Seungri said giving his priceless expression.

“Alright, If that’s the case… Let’s start!” Daesung announced.

After Daesung ‘formally’ announced the start of the ‘session’, bigla-biglang lumiwanag ang buong paligid at napuno ang kwarto ko ng mga bagay na sa beauty shop mo lang makikita. Nagmistulang salon at the same time mini shopping mall ang buo kong kwarto. Ang ipinagtataka ko lang ay kung paano nila napagkasya ang lahat sa loob ng maliit na espasyo ng kwarto pero dahil nga they’re fairies ay iiwan ko na lang sa kanila ang misteryong iyon.

“Ms. Seohyun, chilax ka lang diyan in a few while, you’ll see the best of you.” Ansabi sa akin ni Daesung habang ako’y naka-upo sa salon-chair? Teka, kama ko ‘to kanina ah? Magic? Sa bilis ng mga pangyayari ay hindi ko na namalayan ang lahat. Biglang lumitaw sa mga kamay ni Daesung ang make-up brushes at creams in his other hand.

Inikot ni GD and upuan ko at itinapat sa napakalaking salamin na hindi ko nanaman alam kung saan nanggaling.

“Just close your eyes pretty lady and Daesung will do his work.” GD whispered.

As GD commanded, I closed my eyes and trusted everyone. Kahit na ipinikit ko ang aking mga mata, silently, pinakikinggan ko ang usapan ng mga ‘virtual fairies’ na ito…

“Ji, based on my connections, the party will end until morning. Mr. Chanyeol stated in his twitter account, ‘Party ‘til we drop. Umagahan na tayo dito. Atlast, hindi na naming kailangan magtago.’ “ Taeyang told GD.

“Ang yabang naman ng Chayeol na yan! Di bale, Ms. Seohyun… tuturuan natin ng leksyon ang lalaking yan mamaya.” Seungri called out.

Shyly, I just replied with a smile. Hopefully that he saw it as a sign of ‘yes’.

“Talaga! Tingnan niyo ‘pag natapos ko ‘tong make-up ko sa kanya with my matching ‘the dust of perfection’ baka lahat ng mga tao dun mapanganga mamaya.” Daesung replied.

What? Teka, tama ba ang mga naririnig ko? Mamaya? Babalik ako doon mamaya?

“H—Ha? Mamaya? Babalik ako?” I curiously asked everyone.

“Yes! Para saan pa at narito kami? Babalik ka dun to show them na hindi ka nila dapat tratuhin ng mas mababa pa sa aso parang mas ayos pa nga maging aso kasi minamahal kahit hayop lang sila.  You don’t deserve na maliitin at laitin ka nila sa harap ng lahat. You’re beautiful Seohyun inside and out…” GD told from a far.

Dahil sa sinabi na ‘yun ni GD parang gusto ko nang maiyak. Natouch talaga ako sobra. It is really my first time to hear those words coming from a stranger and a man who looks close to perfection.

“Dae, malapit ka nab a matapos?” GD asked.

“Oo, last na… Alright, Seohyun… ‘wag mo muna buksan ang mga mata mo. ‘coz I’ll sprinkle to you the ‘the dust of perfection’…” Daesung gently told me.

Matapos niyang sabihin iyon, naramdaman ko na parang may malamig na mabilis mag-vaporize na sprinkle ng liquid substance na dumadampi sa akin ng unti-unti. Binuksan ko ang aking mata, sabay dinig ko sa malakas na snap ng finger ni Daesung.

*SNAP*

Pagbukas ko ng aking mga mata ay biglang nawala ang malaking salamin sa aking harapan.

“Ooopppss… Sorry, Ms.Seohyun. Thrill muna!” Daesung excitedly announced.

“W—wow… Dae, ang galing mo!  Seohyun, y—you look amazing…” Seungri told me as he stand up in front of me.

“D—dashing. Just like I imagined…” Taeyang moved closer to see me closely.

“Alright… I think… It’s now my time to make her look much better.” GD interrupted and pulled me on my seat.

Hinila ako ni GD papunta sa foldable wall and it looks really chic na parang katulad sa mga napapanuod kong fairy tales kung saan nagbibihis ang mga royal princesses tulad ni Cinderella. Behind that wall ay punung-puno ng mga napakagagandang dresses, gowns of all types na makikita mo lang online or maybe in your wildest dreams.

“Hmmm… okay, bagayan natin yung make-up mo ng magcocompliment sa look mo…” GD said as he’s eyeing for something good for me to wear.

“How about this?” he moved few steps backward and positioned the pastel pink cocktail dress in front of him na para bang pinoproject niya from his position kung bagay ba sa akin. In a few while, he snapped his fingers…

*SNAP*

Within a split second, pagtingin ko sa sarili ko, suot ko na kaagad yung hawak niya kanina na cocktail dress. Magic talaga para lang akong nag-quick change!

“Aww… the dress doesn’t suit your look… Aish…” GD moved closer.

From his position, he again inspect the dresses and grabbed a descent white dress. Then, he again returned to where he was standing earlier and snapped again his fingers…

*SNAP*

“OK! Perfect! My skills did not fail me this time.” GD gladly said as he walks toward me.

He grabbed my hand and slowly we both walked out from the foldable wall…

“Fairies… May I now present to you, Ms. Seohyun…” GD proudly announced and revealed me like his own masterpiece.

“Wow! Are you sure you’re Ms. Seohyun?... (laugh)… Just kidding!!” Taeyang said in amazement.

“B—beautiful…” Seungri and Daesung said in chorus.

It was really again my first time to be showered with such pleasing words. I looked at GD innocently giving him a look that I’m totally thankful at the same time, amazed and quite puzzled on what to react after this…

He just gave me an encouraging smile and same with the other three fairies, Daesung, Seungri and Taeyang… With teary eyes of overwhelming happiness, I also give them my best smile.

“Ah—I’m sorry… I’m late. Did I miss anything?” A deep manly voice coming from the other side of the room registers…

_________________________________________________________________________________

Wah!!! Lumabas na ang Bigbang as Seohyun's Virtual Fairies. This is my favorite chapter so far :) Sorry sa clip hanger, obvious naman kung sino ung last na nagsalita. Syempre, Bias ko yun dapat bitin muna. hihihihi~ Anyway, if you're reading up to this part at nagandahan ka naman, pavote naman, please :) Thank you my dear subscribers!!

XOXO,

Amiigi03

PS: I'll try my best na pakiligin lahat kayo sa next chapter ^^