naranasan mo na ba’ng mahulog sa isang tao na alam mo sa sarili mo na hinding-hindi magiging sa iyo? 

 

ako kasi, oo.

 

bakit nga ba ako nahulog sa isang katulad niya? ewan ko rin. siguro dahil sa kaniya ko pinaikot ang mundo ko?

 

wala eh, marupok ako. 

 

ano ba ang dapat kong gawin para tumigil na? hindi ko din alam, umaasa kasi ako na baka may pag-asa ako.

 

nandito ako ngayon sa lugar na kung saan ko siya unang nakilala, saan pa? edi dito sa school. by the way i’m a 4th year college student na. and i’m taking hospitality management.

 

mahilig kasi akong magluto, pero ang totoo niyan sinundan ko lang talaga siya. multimedia arts ang gusto ko eh pero dito ako bumagsak. bakit? kasi nga nandito siya.

 

pero oo nga, mahilig talaga akong magluto.

 

anyway, nakilala ko siya noong senior high school ako. she took the strand h.e or home economics. 

 

from then on, alam ko na gusto niya talagang kuhanin ‘yung course na ‘to. she likes cooking as well as designing. marami siyang gusto, pero hindi ako kasama sa mga gusto niya. funny ‘no? 

 

alam ko naman pero nagpapatuloy pa rin ako. 

 

she caught my attention during that one time at a flag ceremony. they had an intermission number, she was singing at the same time dancing too. 

 

she was so good that i got starstrucked. pretty din kasi niya.

 

long black hair, tall, maputi, magaling kumanta at magaling sumayaw. 

 

i badly wanna know her name, but no’ng magpapakilala na sila my friend giselle dragged me somewhere. 

 

sa library. 

 

she was telling me na to take her shift sa convenience store, sa 7/11. kasi apparently, her lola was sick that time and kailangan ng lola niya nang mag-aalaga sa kaniya.

 

who am i to say no? she’s my best friend and lola na lang niya kasi ang kasama niya. 

 

and so i agreed.

 

kung itatanong niyo bakit kami working student is because independent kami pareho. 

 

ayaw niyang mapagod pa ang lola niya na magtrabaho, and hindi rin naman sila okay ng papa niya. giselle’s mother died when she was five. 

 

ako naman, ayaw ko rin na maging pabigat sa magulang ko. ayoko makarinig ng sumbat galing sa kanila, lalo kay mama.

 

we’re studying sa private school but we’re a scholar, so monthly may nakukuha naman kaming allowance ni giselle. 

 

pero ayon nga, hindi ko tuloy nalaman ‘yung name nung kanina!

 

‘di bale, alam ko naman ang strand niya eh. ay before i forgot, abm pala ang strand na kinuha ko.

 

that night nung pumasok na ako sa 7/11, walang masyadong tao. 10pm na rin kasi. kung may mga bumibili man ay iilan lang, mabibilang mo nga sa kamay eh.

 

sobrang naiinip na ako at inaantok, pero buti na lang ay hapon pa ang sched ko bukas kaya okay lang na mapuyat.

 

nakita kong may pumasok na babaeng naka cap na black at sweater na black rin tapos, naka sweatpants din siya na black and naka tsinelas rin na black. 

 

mukha siyang celebrity sa get up niya.

 

hindi rin halata na favorite niya ang black.

 

hindi ko nakita ang mukha niya kasi nakayuko siya nung pumasok eh, pero alam ko na maganda siya. huy.

 

ilang sandali pa ay lumapit na siya dito sa counter para bayaran ang ice cream at pringles na binili niya. 

 

bigla niyang inangat ang ulo niya at nakita ko na siya ‘yung babae na hindi ko nalaman ang pangalan. 

 

talk about fate.

 

she was looking at me na para bang i did something wrong, and it turns out i haven’t given her change pa pala. so ayon, ang awkward ko tuloy na inabot sa kaniya ‘yung sukli niya. 

 

pero i heard her laugh and i know na i’m starting to have a crush on her.

 

mas lalo lang akong nahulog sa kaniya nung grade 12 kami. mayroon kasing event sa school at may collaboration ang bawat strands, eh ang strand at section nila ang kapartner namin.

 

we have to sell foods and products as well as services. 

 

sila ‘yung gumawa ng foods while ang section naman namin ay products. ang services namin ay kung anong gusto ng customer namin. pero pili lang sila sa tatlo, singing, dancing or live cooking.

 

we have to reach our quota during the day, and hindi naman sa pagmamayabang pero kami ang naka earn ng pinaka mataas. 

 

thanks to our ace. 

 

masyado siyang mabenta eh, maganda kasi, magaling pa kumanta at sumayaw. magaling pa magluto, not to mention sobrang bait at friendly pa.

 

sino ba naman hindi mahuhulog sa kaniya ‘di ba?

 

tapos nung first year college ako, i didn’t expect na magiging classmate ko siya. although there are four sections ng hm. but hello, she was and still is my classmate.

 

talk about destiny.

 

naalala ko may event ang university for freshmans and i was so alone that day kasi giselle was absent. she was busy taking care of her lola, sobrang naawa nga ako sa kaniya kasi i know her lola is about to… you know.

 

edi ayon nga, tinatamad akong umikot sa mga booths kaya umupo na lang ako sa bench malapit sa grandstand.

 

i was wearing my earphones when someone sat beside me and wow, hindi ko naman siya minanifest pero biglang nasa tabi ko na.

 

kinausap niya ako that time, she was ranting about her day. 

 

about those admirers from lower levels, even from the higher ones. napapagod na daw siyang maging friendly and i-entertain sila. 

 

we were just talking until we felt hungry, kaya ayon may kasama na akong nag-ikot sa mga booths and even kumain ng lunch. that was one of my best day ever.

 

as time went by, we became friends. i don’t know, parang more than friends na nga yata. or it’s just me? i don’t really know.

 

when we were in second year, i tried to shoot my shot. i confessed. pero it was a wrong move, kasi i know she doesn’t feel the same way. i know.

 

because she likes someone else.

 

and i told her na it’s okay, she doesn’t need to be sorry for feeling nothing. 

 

i was okay with one-sided love. i was really okay.

 

i even told her na we’re still friends and walang magbabago, sabi ko pa na sinabi ko lang ‘yon para wala akong maging regrets. 

 

but i regretted it. 

 

half of our second year she was always telling me about this girl that she likes, how they interact and how they became friends.

 

but there was also the day na she got broken hearted. 

 

kasi her feelings weren't reciprocated, just like mine. 

 

she always finds me just to cry, calls me when she needs a hug, telling me na sana hindi na lang siya nagkagusto.

 

i was there during her breakdowns. 

 

i was there during her broken hearted phase. 

 

i was there whenever she needed me.

 

i was always there.

 

for her.

 

but she wasn’t there whenever i needed her presence. 

 

during our third year, para bang bigla na lang may nagbago. para bang araw-araw gusto niya akong makita, gusto niya marinig ang boses ko, gusto niya akong makasama. 

 

eh ako naman ‘tong si tanga, syempre pupunta ako sa kaniya. kailangan niya ako eh.

 

she was so affectionate to me. 

 

para bang pinaparamdam niya na gusto niya talaga ako. 

 

syempre, marupok akong tao kaya nadadala ako sa mga sinasabi niya. siya na ‘yon eh.

 

pero i know, sinusubukan niya lang na ibaling ang atensyon niya sa iba. she was still broken eh. ano ba’ng magagawa ko ‘di ba? she told me that she needed me and that is why, i was there. again.

 

during half of our third year, she was happy again. why? because she found someone ulit.  

 

her name is yunjin. she’s pretty, smart, friendly, and kind. sabi niya, she’s like everything in this world. 

 

and i know na wala na naman akong p’westo sa kaniya. but i am still here, still hoping and wishing na sana ako na lang.

 

she gave me too many mixed signals.

 

and now we’re in our 4th year na, konting buwan na lang at gagraduate na kami. 

 

sana pati feelings ko gumraduate na sa kaniya.

 

 

i was busy cooking when i felt someone hugging me from the back. i don’t need to look back just to see who did that, siya lang naman ang mahilig gumawa no’n.

 

“hi my winter, what are you cooking?” nasabi ko naman kanina na nasa school ako ‘di ba? we have to make a dish kasi to present sa mga prof namin mamaya. para siyang defense pero hindi. 

 

“hello, karina. ito, i’m making scallops with chorizo & hazelnut picada.” sabi kasi nila, something fancy daw eh, kaya ito na lang ginagawa ko. tinanong ko rin siya kung anong ginawa niya, sabi niya something na related sa steak.

 

she’s still back hugging me, and i don’t really know what to feel. friends don't do this, ‘di ba? she always calls me by pet name. like baby, lovey, love, and her recent pet name for me which is ‘my’ winter. 

 

she’s claiming me, yet she likes someone else.

 

gusto niya lang naman ata ako kasi wala ‘yung isa. or baka ginagawa niya lang akong pampalipas oras niya.

 

pero ano bang magagawa ko? manatili. wala eh, gusto ko siya, gustong-gusto kahit nasasaktan na ako.

 

pinili ko ‘to, magdudusa ako. 

 

pagkatapos nang pag present ko kanina ay umuwi na ako, hindi ko na siya hinintay kasi gusto ko na lang mag breakdown. ewan ko ba, feeling ko pagod na ako. 

 

uuwi na sana ako pero tumawag si giselle, nagpapasama sa kanila. hindi ko pa nasabi sa inyo pero last year ay namayapa na ang lola niya. lagi ko siyang sinasamahan, hindi ako umaalis sa tabi niya.

 

at the same time sasamahan ko rin si karina kapag biglang kinailangan niya ako.

 

kapag biglang kailangan niya nang makakausap at makakasama. tapos uuwi ako kila giselle kasi alam kong malungkot siya at kailangan niya akong best friend niya.

 

pagod na nga yata talaga ako. pero bakit? valid ba ang mapagod? nagiging mabuting kaibigan lang naman ako.

 

nagmamahal lang din naman ako.

 

parang kapag napagod ako, parang sinasabi ko sa sarili ko na sumusuko na ako.

 

ito nga, papunta na ako sa bahay nila giselle nang biglang marinig ko ang pagtawag ni karina sa akin. ano na naman kaya ang sasabihin niya ngayon? 

 

“hey, ang bilis mo naman nawala. uuwi ka na ba? let’s have a date!” she’s smiling at me, gusto kong tumanggi pero bakit hindi ko magawa? 

 

“tayo lang bang dalawa?” she shook her head and i know from this moment na dapat hindi na ako sumama. “yunjin is coming with us! i want you to meet her na!”

 

hindi na dapat ako sumama, but i still did.

 

and so i texted giselle that i’ll be late. alam ko sawa na rin siya sa paulit-ulit niyang pangangaral sa akin, sawa nang magalit at pagsabihan ako. 

 

sumama ako knowing na masasaktan lang ako. sa totoo lang para na akong third wheel ngayon sa kanila. nag-uusap sila na para bang wala silang ibang kasama.

 

kanina nung ipinakilala na ako ni karina, ang sabi ni yunjin ay kilala niya ako. part kasi ako ng chorale kaya alam niya. may kaibigan din daw kasi siya doon, si chaewon ang tinutukoy niya. 

 

si chaewon naman, parang siya ang pinaka close ko sa chorale. sa kaniya ako nagkukwento minsan and even rants. i’m glad na i have someone aside from giselle. it’s like i have another best friend that can understand me.

 

nagagalit nga siya kasi bakit daw nags-settle ako for less, even sa bare minimum. i should know my worth daw.

 

sabi ko, wala. gusto ko lang kasi talaga siya. 

 

ayon, nabatukan tuloy ako.

 

pero ito nga, para nang mag jowa si karina at yunjin. i know their feelings are mutual. i can see it from their eyes. i can see it from the way they smile at each other. i know, because i